บนรถ...
หญิงสาวหลังพวงมาลัย จับบังคับแน่นด้วยอาการสั่นเกร็ง ดวงตายังไม่หายแดง สลับมองชายหนุ่มด้านข้างกับกระจกรถ
"ซิ่งขนาดนี้ สงสัยผมได้หัวใจวายก่อนถึงโรงบาลแหง่ๆ" เปเปอร์จับผ้าเช็ดหน้าผืนโปรด กดบาดแผลแผลห้ามเลือด บริเวณใต้ราวนมด้านขวา ทว่าคนเจ็บก็ไม่วายกวนประสาทตามนิสัย ยังฝืนยิ้มได้ ถึงแม้ว่าหน้าหนาเริ่มซีดลงมาแล้ว
"ยังไม่เท่าตอนแข่งรถด้วยซ้ำ" เท้าเล็กยิ่งเหยียบคันเร่งมิดสุดแรง ปาดหน้ารถคันแซงไปมา ตามรถมอเตอร์ไซค์ของบอดี้การ์ดคอยขับนำทางให้
"ถ้าพี่ยังไม่มีคำตอบให้เฮียชาร์ค รอผมตื่นขึ้นมาคุยก่อนนะ" เปลือกตาหนากำลังเริ่มเลือนลาง เอื้อมฝ่ามือจับแขนเรียวไว้
"เดี๋ยวสิเปอร์!...อยู่คุยกันก่อน" น้ำตาเม็ดโตเริ่มรินอาบแก้ม มันพรั่งพรูออกมาจากความรู้สึกกลัว ดั่งช่วงเวลานึงเคยเกิดขึ้นแล้ว
"สำหรับพี่...ผมเป็นอะไรได้บ้าง" เสียงเข้มแหบลง พยามกระพริบตามองหน้าสวยอยู่ตลอด อาการของเธอตอนนี้ กลับกลายว่
