(ว่ายังไงยัยหยีของแม่ หายหน้าหายตาไปไหนมาตั้งสามวัน..)
เสียงที่ดังเล็ดออกมาจากสมาร์ทโฟนของอีกคน ทำให้เขาที่กำลังวางช้อนเมื่อทานอาหารเป็นคำสุดท้ายถึงกับชะงักไป
"มือถือพังค่ะคุณแม่ พึ่งได้เครื่องใหม่ ไม่ได้ไปเหลวไหลที่ไหนมาเลยค่ะ"
อีกคนยิ้มกว้างออกมาให้หน้าจอสมาร์ทโฟน และสรรพนามที่เธอพาดพิงถึงอีกคน ทำให้เขาเกร็งร่างได้มากอยู่เหมือนกัน ไม่คิดไม่ฝัน ว่าเธอจะต่อสายหามารดา ในเวลาที่เขาก็นั่งอยู่ตรงนี้กับเธอเหมือนกัน แม้เราจะนั่งกันอยู่คนละฝั่ง ในรูปแบบของการนั่งตรงข้ามแบบนั้นก็ตาม
(อย่างนั้นหรอลูก เอ๋.. แม่ว่าแม่เห็นจานอาหาร นอกจากข้าวกล่องที่เซเว่นด้านล่าง ยัยหยีของแม่ทำอาหารทานเองได้ด้วยหรอลูก)
"หื้มมม.. ก็หยีไม่เก่งเรื่องทำอาหารเหมือนคุณแม่ในตอนนี้นี่คะ ที่ผ่านๆมาหยีจึงต้องฝากท้องกับข้าวกล่องเซเว่นเท่านั้น แต่วันนี้ หยี.. มีหนุ่มมาทำให้ทานค่ะ"
คำพูดที่ถูกกล่าวขานขึ้นใหม่ แล้วยิ่งเห็
