นางร้าย (ซี-ยาหยี)

ห้องเชือด

ยาหยีละสายตาออกจากสมาร์ทโฟน เมื่อคนที่เธอไลน์หา ไม่ได้ตอบสิ่งใดกลับมา ยาหยีบีบสมาร์ทโฟนที่อยู่ในมือแน่น ยิ่งนึกถึงสิ่งที่พี่ชายของเธอพยายามทำ มันก็ยิ่งโกรธแค้น

"ตาคีว่ายังไงบ้างยาหยี"

ป้าวีละสายตาจากทีวีจอยักษ์เพียงเล็กน้อย ก่อนที่เธอจะค่อยๆเดินไปทิ้งกายอยู่ข้างๆท่าน ทำให้ป้าวีต้องหันกลับมามองที่ใบหน้าของเธออีกครั้ง

"ทำหน้าอย่างนั้น เพียงฝันไม่ยอมมาใช่ไหม"

เธอก็ไม่รู้ว่าป้าวีรู้ได้อย่างไร แต่เธอก็เลือกที่จะพยักหน้าไปมา โดยไม่คิดที่จะปิดบัง

"หยีอยากให้เขารู้ว่า พี่คีพยายามมากแค่ไหน จากคนที่เฉยชา กลับมาทำตัวให้มีชีวิตชีวาได้ หยีว่าพี่คีก็พยายามทำดีที่สุดแล้วไหม"

"หยีไม่เข้าใจ.. ที่ผ่านมา พี่ชายของเราก็ทำกับเขาไว้มากเหมือนกัน"

"คนรักกัน หยีว่ามันต้องมีหนทาง ที่คนสองคนจะปรับความเข้าใจกันได้ นอกจากว่า มีใครพยายามเขามาแทรกกลางระหว่างพวกเขาเท่านั้นเอง"

พอเธอเอ่ยคำนั้น เธอก็คิดถึงอีกคนขึ้นมาทันที เธอเชื่อว่าเป็นเพราะเขาคนนี้ ที่มีส่วนทำให้เรื่องราวมันยิ่งแย่ลงไป

"อย่าคิดไปเองได้ไหมหยี.. แล้วตอนนี้พี่เราอยู่ไหน"

"หยีว่าหยีจะออกไปหาพี่คี ป้าวีคอยที่บ้านนะคะ"

"อย่าไปสร้างปัญหานะหยี"

คำพูดของป้าวี ทำให้คนที่กำลังหยัดกายจากที่นั่ง ชะงักไปทันที

"ป้าวีไม่เชื่อหรอคะ ว่าหยีจะไม่มีทางกลับไปแสดงกิริยาอย่างนั้น ใส่ผู้หญิงคนนั้นอีก"

เธอใช้น้ำเสียงที่เหมือนจะน้อยใจ สิ่งที่เธอกำลังทำอยู่ในตอนนี้ คือเธอหวังดีทั้งนั้น ในเมื่อเธอเคยมีส่วน ที่ทำลายความรู้สึกของผู้หญิงคนนั้น เธอเลยพยายามที่จะแก้ไขมัน เพื่อทำให้เขากลับมาดีกันก็เท่านั้นเอง

"ป้ารู้ ว่าหยีเป็นคนยังไง แต่หยีเป็นคนพูดตรงเกินไป ป้าแค่กลัวว่า หยีจะใจร้อน แล้วไปพูดในสิ่งที่ทำให้มันแย่ลงเท่านั้นเอง"

"เชื่อใจหยีนะคะป้าวี สิ่งที่หยีทำ หยีทำเพื่อพี่ชายหยี ทำเพื่อความสุขของพี่คีเท่านั้น"

เธอพูดออกมาอีกครั้ง ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังที่หมาย ที่เธอควรไป

ในเมื่อเธอยอมปล่อยกายไปแล้วขนาดนั้น พี่ชายของเธอก็ต้องสมหวัง และเธอก็พร้อมที่จะขัดขวาง ถ้าเขาคนนั้น จะไม่หยุด เหมือนที่เขาบอกให้เธอหยุด

ยาหยีพาตัวเองมาที่คอนโดมิเนียมหรู ที่ครั้งหนึ่ง เธอเคยมาเหยียบที่นี่อย่างไม่ได้ตั้งใจ เพราะวันนั้นเธอไม่ได้เมา เธอจึงจำหมายเลขห้องของเขาได้ เธอไม่ได้รอช้า ที่จะปล่อยให้เวลาผ่านไป มือบาง ทุบส่งสัญญาณรัวๆให้คนที่อยู่ข้างในรู้ว่าเธอมา แต่ทว่า ไม่ว่าเธอจะใช้เวลาทำอย่างนั้นนานแค่ไหน ก็ไม่มีวี่แววว่าประตูจะถูกเปิดออกแต่อย่างใด ซึ่งนั่นมันอาจจะหมายความว่า เขาไม่ได้อยู่ที่นี่แบบที่เธอคาดเดา

แต่นั่น มันก็ไม่ได้หมายความว่า เธอจะไม่มีทางรู้ ว่าเขาอาจจะอยู่ที่ไหน นิ้วเรียวเคลื่อนไปตามหน้าจอโทรศัพท์มือถือ เมื่อเธอนึกบางสิ่งบางอย่างได้ จากนั้นเพียงไม่นาน เธอก็แนบสมาร์ทโฟนไว้ที่ข้างหู พร้อมกับก้าวขาขยับออกมาจากตรงนั้นทันที

"พี่ปอนด์ใช่ไหมคะ นี่หยีเองนะ.."

(อ้อหยี.. ว่าไงครับ โทรหาพี่มีอะไรรึเปล่า)

"คือหยีอยากรู้ว่า นอกจากคอนโด..พี่ซี มีที่ไหนที่น่าจะไปรึเปล่าคะ.."

(ไอ้ซี.. หยีโทรหาพี่เพื่อถามหาไอ้ซีนี่นะ)

"หยีแค่มีธุระน่ะค่ะ"

เธอรีบอธิบายออกมาอย่างร้อนใจ เธอสนิทกับเพื่อนพี่ชายเสียที่ไหน อย่างมาก ก็แค่พูดคุยกันธรรมดา ไม่ได้ว่ามีความสนิทสนมอะไรมากมาย

(ครับๆ แต่ปกติ ไอ้ซีไม่ได้อยู่ที่คอนโดหรอกนะ ไม่ยักรู้..ว่าหยีรู้ว่าไอ้ซีมีคอนโดเหมือนกัน แต่ปกติไอ้ซีมันอยู่บ้าน แทบไม่ได้ไปที่นั่นด้วยซ้ำ ถ้าภายนอกมันเหมือนคนเจ้าชู้แบบพี่ พี่คงแอบคิดแหละ.. ว่ามันซื้อคอนโดไว้เป็นห้องเชือดเท่านั้น)

"ห้องเชือด?"

ผู้ฟังเบิกตาด้วยความตกใจ พลางขยับมือหนึ่งข้างไปแนบไว้ที่อก

(ฮ่าๆ พี่หมายถึง ถ้ามันเจ้าชู้นะ แต่อย่างไอ้ซีคงไม่หรอกมั้ง.. อย่างมัน จะเอาผู้หญิงที่ไหนไปเชือดได้ ว่าแต่หยี ถามเรื่องไอ้ซีทำไมอ่ะ)

"ก็หยีสงสัย ว่าเขาตั้งใจจะแย่งคนรักของเพื่อนน่ะสิคะ"

เธอว่าด้วยน้ำเสียงติดจมูก พร้อมกับสูดลมหายใจเข้าปอดหนักๆ

"เท่านี้นะคะพี่ปอนด์ พอดีมือถือหยี มีสายเรียกเข้า"

เธอบอกเท่านั้น ก่อนจะตัดสายทิ้งไป และเบอร์ป้าวีที่แทรกเข้ามา ทำให้เธอจำต้องข่มเรื่องที่คาใจเอาไว้ และรับสายผู้เป็นป้าทันที

"ค่ะป้าวี.."

(หยี.. หยีมาที่โรงพยาบาลด่วนเลยลูก ตาคี.. ตาคีประสบอุบัติเหตุ)

ดวงตาคมเบิกกว้าง ก่อนที่เธอจะเพิ่มความเร็วของเท้า โดยการวิ่งไปที่รถด้วยความเร็ว

"หยีพึ่งคุยกับพี่คีได้ไม่นาน ทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะคะ มันเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้นได้ยังไง เพราะผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม เป็นเพราะพี่คีไปตามหาเธอใช่ไหม"

(ตอนนี้ฝันอยู่โรงพยาบาลกับป้าแล้ว ป้ากลัวหยีตามหา ป้าเลยรีบส่งข่าว ป้ารอที่โรงพยาบาลนะลูก..)

มีคำตอบเพียงเท่านั้น ก่อนที่สายจะตัด จากนั้น ยาหยีก็รีบมุ่งหน้าไปที่โรงพยาบาลในทันที

+++++