ตอนที่ 12

1489 Words
บ่ายสามกว่าๆดารินนั่งรอแฟนเพื่อนกับไอ้มิ่งสองคน เธอนั่งเล่นหมากฮอสฆ่าเวลา ถ้าหากใครแพ้ต้องเลี้ยงน้ำหวาน แล้วเธอแพ้ไอ้มิ่งได้ไงวะ!! “มึงแพ้กูอีริน มึงไปซื้อน้ำมาเลย” มิ่งพูดปนหัวเราะ “มิ่งไปด้วยกันนะกูเบื่อพี่วิศวะโต๊ะนั้นแม่งชอบแซว” นั่นเป็นรุ่นพี่ที่ตามจีบเธออยู่ตอนนี้ ดารินขยับตัวไปกอดคอเพื่อนกระซิบบางอย่างโดยที่ไม่รู้ว่ามีอีกคนที่มองอยู่พร้อมกัดฟันกรอดด้วยความหึงหวงอย่างหนัก ปากบอกว่าไอ้มิ่งเป็นเพื่อนแต่มานั่งกอดคอพลอดรักกันแบบนี้นี่นะ เด็กเลวอย่าหวังเลยว่าเขาจะยอมง่ายๆ วาโยลงจากรถเดินเข้าไปหาก่อนกระชากน้องสาวออกจากเพื่อนชายพร้อมประเคนหมัดสวยๆให้อีกที ผลัวะ!! “กรี๊ด…นี่เฮียโยเป็นบ้าอะไรเนี่ย! เห้ยไอ้เชี้ยมิ่งฟันหักไหมวะ!!” เธอผลักเขาออกตรงเข้าไปประคองเพื่อนรักที่ล้มอยู่กับพื้นให้ลุกขึ้นมาแล้วมันเลือดกบปากเลย “เฮียมาต่อยผมทำเชี้ยไรวะ!!” มิ่งถามเสียงดังมือเช็ดเลือดที่มุมปากออก “ก็มึงกับน้องกู…” “เฮียโยเป็นบ้าเหรอห่ะ! ไอ้มิ่งมันมีแฟนแล้วอีกอย่างรินกับมันเล่นกันแบบนี้จนชินแล้ว!!” เธอตะคอกใส่เขาแล้วเกาะแขนเพื่อนแน่นกลัวว่ามันจะเอาหน้าไปให้เฮียโยต่อยเอาอีก “เล่นเหี้ยไรแบบนี้ห่ะ!” มันไม่ใช่แน่ดารินกำลังโกหกเพื่อปกป้องมันอยู่ “เป็นแค่พี่ชายอย่าสะเออะมาหวง รินไม่ชอบ!” เธอดึงแขนไอ้มิ่งไปซื้อน้ำด้วยกันแบบไม่สนสายตาคนในมหาวิทยาลัยที่มองกันอยู่ นี่มันวันบ้าอะไรถึงต้องมาเจอเรื่องเฮงซวยแบบนี้ “อีรินเฮียของมึงหมัดหนักฉิบหาย!” มิ่งส่ายหน้าเบาๆมองอย่างขัดใจ ไม่แน่ใจว่าฟันจะหักรึเปล่าโดนต่อยแรงขนาดนี้ “เออน่า กูเลี้ยงน้ำขอโทษนี่ไง” “อีสัตว์! หน้ากูมีค่าแค่ 20 บาท!!” สุดยอดเลยเพื่อนรัก “มึงจะเอายังไงไอ้มิ่ง!?” เธอปล่อยแขนมันแล้วเพราะแฟนตัวจริงเดินหน้าตั้งมาโน้นแล้ว “มึงไม่ต้องไปกับกู มึงเคลียร์กับผู้ปกครองมึงโน้นแล้วพรุ่งนี้มาติวข้อสอบให้กูด้วย” มิ่งยีผมเพื่อนเบาๆด้วยความหมั่นไส้ แล้วแยกตัวออกไปกับแฟนสาวรุ่นเดียวกัน “โธ่เว้ย!!” วันนี้เธอขับรถมาด้วยสิ ดังนั้นต้องเดินอ้อมไปดีกว่าจะได้ไม่เจอเขาตรงๆ “อุ้ย! เฮียโย!!” โอ้แม่เจ้า! ตามติดยิ่งกว่าผีอีก เธอก้าวขาถอยหลังจะเดินหนีแต่ก็ถูกเขาจับแขนเอาไว้ไม่ให้ไปไหน “รินเราต้องคุยกันนะ!” น้องสาวตัวดีเดี๋ยวนี้หัดมีความลับกับเขาใช่ไหม ได้เลย! เขาจะเค้นถามด้วยวิธีของตัวเอง “คุยเหี้ยไรอีกต่อยไอ้มิ่งยังไม่พอรึไง!” เธอแกะมือเขาออกแล้วเดินหนีออกไป เกิดมาไม่เคยคิดว่าจะเกลียดพี่ชายตัวเองได้ขนาดนี้ เธอควรจะเอายังไงดีกับชีวิตหรือต้องไปทำบุญล้างซวยไหมเผื่อผลบุญกุศลจะเปลี่ยนใจพี่ชายของเธอได้ เธอขับรถมาเองดังนั้นขับกลับเองดีที่สุดและปลอดภัยกว่ากลับพร้อมเฮียโยแน่นอน แต่มองไปที่รถคันหรูก็เห็นพี่ปืนยืนรอยิ้มแป๋นแล๋นเธอยิ่งอารมณ์เสียเข้าไปใหญ่ ทำไมไม่ห้ามเฮียเลย ทำไมต้องสนับสนุนกันด้วย “ดารินทำไมต้องกอดคอมันด้วยเฮียไม่ชอบ!” เพราะดารินคบแต่เพื่อนเฮงซวยพฤติกรรมเลยแย่แบบนี้ เขาควรจะเอายังไงดีกับเด็กดื้อที่ไม่เคยกลัวเขาเลยสักนิดคิด แล้วก็อยากกลับไปต่อยหน้าไอ้มิ่งอีกทีข้อหาทำให้รินสนใจมากกว่า “แล้วเฮียมาเสือกอะไรด้วยเป็นแค่พี่ชายปะ?” เธอหันไปตะคอกใส่เขากลับยังไม่หายโมโหหรอกนะที่ต่อยไอ้มิ่ง “พี่ชาย?” พูดมาได้เนอะทั้งที่รู้ว่าเขาไม่คิดว่าเป็นพี่ชายเธอด้วยซ้ำ เขาคิดว่าคือคนรักไม่ใช่พี่น้องห่าเหวอะไรทั้งนั้น ดารินรู้ดีหมดทุกอย่างแต่ก็ไม่ยอมรับอันนี้เขาพอทนได้ แต่การมากอดคอเพื่อนผู้ชายแบบนี้มันไม่ได้ไง คนเดียวที่เธอจะกอดได้คือเขาเท่านั้น “เออ! จำใส่สมองเฮียมั้งแล้วเลิกคิดวิปริตกับรินได้แล้ว!” เธอหันไปด่าเขาไม่สนใจว่าเขาจะโกรธสักนิด ถ้ามันทำให้เขาเกลียดเธอ เลิกคิดกับเธอแบบนั้นก็ยอม ยอมทุกอย่างถ้าเอาเขาออกจากชีวิตเธอไปได้ “ดาริน!” วาโยตวาดเสียงดังจับต้นแขนเธอบีบแน่น เขาอยากจะเอาเข็มมาเย็บปากเธอเสียจริงเลย เด็กดื้อไม่สนใจ ไม่เคารพนับถือกันเลยสักนิด เมื่อก่อนดารินแค่ไม่ชอบเขา หลบเขาตลอดแต่มาวันนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปหมด แววตาเธอที่มองเขามันไม่ต่างจากไส้เดือนกิ้งกือ เขารักเธอมากแต่ทำไมถึงได้แบบนี้ตอบแทน “เฮียโยช่วยสำนึกสักทีเถอะว่ารินเป็นใคร!” เธอกัดฟันพูดนึกเจ็บใจที่เขาไม่รู้สึกอะไรเลยกลับยิ้มออกมาอีกด้วยซ้ำ เธอหมดปัญญาจะหาทางให้เขากลับมาเหมือนเดิมแล้ว เธอเหนื่อยมากนะที่ต้องคอยหลบหลีกหนีเขาทุกทาง แล้วความรังเกียจก็เพิ่มพูนขึ้นมากทุกวัน “เหอะ! ดารินคิดว่าเฮียทำได้เหรอ?” คามคิดเธอมันตลกที่สุดเลย นี่คิดเหรอว่าเขาจะสำนึกว่าเธอเป็นน้องสาว ให้ไปเกิดใหม่ก่อนเถอะเขาถึงจะยอมเรียกว่าน้องสาว ตอนนี้ยอมรับนะว่าเจ็บมากแต่ทนไหว เขาเชื่อว่าความพยายามอยู่ที่ไหนความสำเร็จอยู่ที่นั่น ยังไงซะถ้าไม่ใช่เขา ดารินก็จะต้องไม่เป็นของใคร ต่อให้คนประณามว่าเขากันท่า ว่าเขากั๊กเธอไว้ หรือว่าเขาชั่วช้าก็ช่าง ขอแค่ได้ดารินมาก็พอแล้ว ความอดทนของเขามันใกล้จะหมดลงทุกวัน แล้วไม่อยากจะข่มขืนน้องสาวตามอารมณ์ชั่ววูบหรอกนะ แต่ถ้ามันจำเป็นต้องทำ แล้วเป็นวิธีสุดท้ายที่จะมัดตัวเธอไว้เขาจะทำ “ความคิดเฮียมันวิปริตหมดแล้ว!” “แล้วไง?” “เฮียโยไม่มีวันได้รินหรอก!” เธอพูดชัดจะเดินหนีแต่เขาก็มาขว้างทางอีก “จะเอาไงวะ?” เธอผลักเขาแต่ก็ถูกจับมือไว้จนต้องถามอย่างเหลือทน “ขึ้นรถไปด้วยกันคันนั้นให้ไอ้มายขับไป” คิดว่าดารินจะยอมว่าง่ายแบบนี้เหรอ? เธอไม่ยอมหรอก เขามั่นใจว่ายังไงก็ถูกปฎิเสธแน่นอน เด็กดื้อแบบนี้ต้องงัดกี่แผนมาจัดการถึงจะสยบอยู่ในโอวาทได้สักทีนะ “ถ้ากลับพร้อมเฮียก็เรียกรินว่าควายเถอะ!” เธอไม่ยอมตกหลุมพลางเขาง่ายๆหรอก ลำพังแค่อยู่บ้านหลังเดียวกันยังต้องระวังตัวคอยหลบคอยหนีสารพัดทาง แล้วรถพื้นที่เล็กแค่นั้นเธอไม่เสี่ยงโดนปล้ำกลางทางรึไง “สัญญาเลยว่าจะไม่ทำอะไร โอเคไหม?” “ไม่! ใครจะเชื่อใจเฮียได้” “เฮียแค่จะพาไปเที่ยวแค่นั้นไม่ได้จะทำอะไรเลย” ดารินไม่เคยมองเขาในแง่ดีเลยสักนิดเลย เขาอาจลวนลามเธอมากสุดแค่จูบเท่านั้น แต่เธอก็ทำให้ทุกอย่างมันยุ่งยากมากขึ้นอีก “ถอยเลย! รินจะไปเที่ยวกับเพื่อน” เธอตั้งใจท้าทายเขา “เพื่อนหรือผัวห่ะ?” โธ่เว้ยเด็กเวร! เขาจะเอายังไงดีเนี่ย ต้องให้ฉุดกระชากแบบนั้นใช่ไหม ถ้าชอบแบบเถื่อนๆเขาก็จัดให้ได้เลยนะ รับรองว่าได้เกลียดขี้หน้ากันมากกว่านี้แน่ “ความคิดเฮียสกปรกได้มากขนาดนี้เลยเหรอ?” หึ! เธอจะไปไหนก็คิดว่าไปหาผู้ชายหมดเลยรึไง บ้าไปแล้ว! เธอคบเพื่อนผู้ชายเยอะก็จริง แต่ก็ไม่ได้มีอะไรเกินเลยกันสักนิด “เฮียไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น!” เขาหวงเหตุผลแค่นี้มันพอไหม เขาระแวงทุกคนที่เข้าใกล้ดาริน เขาไม่ต้องการให้เธอหวั่นไหวกับใครทั้งนั้น น้องสาวคนนี้เป็นของเขาแค่คนเดียว เขาไม่สามารถไว้ใจเพื่อนดารินได้สักคนเพราะพวกมันเลวๆทั้งนั้น
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD