จิตใจคุณทำด้วยอะไร
643 Words
ตอนที่ 4
เมื่อมาถึงห้องรับรองพชรมนเลือกเดินไปยืนกลางห้องนั้น เพื่อป้องกันไม่ให้พี่เขยเข้าใกล้ชิดถึงตัวหล่อนได้ง่าย ชายหนุ่มกอดอกสีหน้าบึ้งตึง ดวงตาที่มองมาเต็มไปด้วยความขัดเคือง น่าแปลกที่ทั้งหมดนั้น กลับทำให้ความหล่อเหลาชนิดสมบูรณ์แบบของเขาดูมีชีวิตชีวา เขาดูเป็นผู้ชายอารมณ์ร้ายที่ทรงเสน่ห์และเร้าใจอย่างถึงที่สุด
พชรมน!...หญิงสาวตะโกนเตือนตัวเองในใจ การหวั่นไหวไปกับเขาเป็นเรื่องที่น่ากลัวยิ่งนัก นานแค่ไหนไม่รู้ที่สมองพร่าเลือน ไม่อาจหักห้ามความปรารถนาอันน่ารังเกียจที่กำลังแล่นพล่านไปตามกระแสเลือดในตัวหล่อนได้ จิตใจบอบช้ำและปวดร้าวขึ้นเรื่อย ๆ แม้เขาจะกระซิบใกล้ๆ แต่หล่อนกลับรู้สึก เหมือนได้ยินเสียงแว่วมาจากปลายฟ้า เขาไม่ใช่คนดีอย่างที่เธอคิด จำใส่สมองเอาไว้ด้วยสิ!
“พี่สาวคุณกำลังอาบน้ำอยู่” เสียงทุ้มเอ่ยมาจนเธอพยักหน้า
“ค่ะ” หล่อนเผยอปากนิดๆ และเผลอค้อนชายหนุ่มโดยไม่ตั้งใจ
“ระหว่างที่รอคุณต้องการนมอุ่น ๆ สักแก้วมั้ยครับ” ชญานนท์แค่นเสียงขึ้นจมูกขณะก้าวเข้ามาหาหล่อน
“ไม่คะ” เธอรีบปฏิเสธ
“ทำไมเหรอ กลัวดื่มนมแล้วมันจะหกรดเสื้อผ้าอีกใช่มั้ย” เขาจงใจพูดเรื่องราวในอดีตที่เธอเคยใช้วิธีนี้อ่อยเขามาแล้ว พชรมนยักไหล่อย่างไม่ยี่หระ มองคนตรงหน้าด้วยสายตาท้าทาย วันนี้หล่อนไม่ได้เทิดทูนเขาอีกแล้ว และหัวใจที่เคยอ่อนไหวเพียงเพราะเขาเคยช่วยเหลือเธอในอดีต มันถูกทำลายจนย่อยยับไปเมื่อหลายปีก่อน ตั้งแต่เธอรู้ว่าเขาเป็นคนมักมาก
และที่สำคัญคือหล่อนไม่กลัวเขา...พชรมนบอกตัวเอง ถึงอย่างนั้น หล่อนก็ยังถอยกรูดเมื่อชญานนท์ขยับเข้ามาใกล้หล่อนอย่างคุกคาม
พชรมนปฏิเสธไม่ได้ว่าความสูงใหญ่ของเขาทำให้หล่อนวิตกพอสมควร แต่สิ่งที่ทำให้หล่อนรู้สึกหวั่นเกรงอย่างแท้จริงคือดวงตาสีน้ำตาลเข้มซึ่งเต็มไปด้วยความร้อนรุ่ม หญิงสาวสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อหลังชนกำแพง หล่อนยกมือขึ้นดันอกกว้าง ของอีกฝ่ายทันทีเพื่อไม่ให้เขาเบียดหล่อนแบนติดผนัง จนนางเอกสาวต้องกลืนน้ำลายหนืดๆ ลงคอเมื่อมือหนาทั้งสองข้างถูกทาบลงบนผนังเพื่อคร่อมร่างเธอเอาไว้
“อย่า!...จะทำอะไร” พชรมนเอ่ยถามเสียงสั่นเครือ และปล่อยมือจากแผงอกกว้างเมื่อรู้สึกว่าสัมผัส นั้นทำให้หล่อนวูบวาบอย่างไรชอบกล หล่อนมองสบดวงตาคมเข้ม กลิ่นกายที่หอมอ่อนๆ โชยมาจากตัวเขาราวกับมีฤทธิ์มอมเมา สายตาเลื่อนลงมายังจมูกโด่งเป็นสัน กระทั่งถึงริมฝีปากหยักได้รูปที่มีอำนาจดึงดูดโดยไม่รู้ตัว
“แพท ยังอยากได้พี่อยู่หรือเปล่า?” พชรมนย่นจมูกใส่เขา กับคำถามหมาหยอกไก่!
“คืนนั้นพี่ไม่น่าปล่อยแพทไปเลย...”
“ลืมไปซะเถิด มันไม่มีวันเกิดเหตุการณ์แบบนั้นอีกแล้ว” นางเอกสาวสวนขึ้นทันควัน พูดจบพชรมนกระตุกยิ้มมุมปาก เอียงศีรษะแล้วเหลือบตาไปทาง ประตูห้องนอนที่เปิดแง้มอยู่
“แล้ววันนี้มีเรื่องอะไรถึงได้มาหาเมียพี่ไม่ทราบ”
“คุณมันร้าย” หญิงสาวคำรามแผ่วเบา นี่ถ้าหล่อนโอนอ่อนผ่อนตามคงจะเสร็จเขาอยู่บนโซฟากว้างไปแล้ว
“พี่ไม่ได้ร้าย แต่แพทคิดว่าพี่ร้ายต่างหาก” พูดจบนางเองสาวก็แค่นหัวเราะขึ้นมาทันที หล่อนตีอกเขาเบาๆ สองสามที
“คุณแต่งงานกับพี่ฉัน มีพี่ฉันเป็นเมียคนเดียวไม่พอหรือยังไง ถึงได้เอาน้องเอาแม่ฉันมาเป็นเมียคุณด้วย จิตใจคุณมันทำด้วยอะไร”
- Writer
