ระหว่างมองเด็กๆ สายตาของพยัคฆ์ก็มองเห็นวัวตัวโตเดินไปออกันหน้าโรงเรือนขนาดใหญ่ที่มีอุปกรณ์บางอย่าง เขาเคยรู้มาว่าถึงเวลาวัวจะคัดนมและเดินมารอหน้าโรงรีดด้วยตัวเอง แต่สิ่งที่รู้ก็ยังไม่เท่ากับมาเห็นด้วยตา
“นั่นเขาเตรียมรีดนมวัวใช่ไหม” พยัคฆ์หันมาถามเจริญ
“น่าจะใช่นะครับ”
“ที่ดินแปลงนี้กี่ไร่”
“น่าจะราวๆ สิบไร่นะครับ เล็กสุดในบรรดาสามแปลงนี้” เจริญขยายความ
“ถ้าแปลงนี้ รวมกับแปลงซ้ายและขวา บวกกับด้านหลังด้วย ก็จะเป็นหกสิบไร่”
“คุณเสือหมายความว่า...”
“ครับ ผมอยากได้แปลงตรงกลางด้วย มันจะได้เป็นผืนเดียวกัน ไม่ต้องถูกคั่นด้วยแปลงของคนอื่น เขามีทีท่าว่าจะขายไหมครับ”
“เห็นจะยากนะครับสำหรับแปลงนี้” เจริญส่ายหัว
พยัคฆ์หันมามองอย่างขอคำตอบ
“ฟาร์มนี้เป็นของพ่อลูกคู่หนึ่ง มาอยู่ได้เกือบสี่ปีแล้ว เขาไม่ได้ลำบากเรื่องเงิน ที่สำคัญเลยนะ นมเขาขายได้ราคาเพราะจดลิขสิทธิ์กับบริษัทใหญ่”
พยัคฆ์เอียง
