แค้นนี้ของนายมาเฟีย

ตอนที่ 6

" ถ้าไม่อยากให้ครอบครัวเธอตายตอนนี้ ไปอาบน้ำแตกตัวซะ อย่ามาบีบน้ำตาน่ารำคาญ! " เทวินกระแทกเสียงใส่            มิลินเขามองเธอด้วยสายตาเย็นชา ก่อนจะเดินไปหยิบกล้องมือถือที่ถ่ายไว้ขึ้นมาแล้วเดินออกไปทันที

" ชั่ว ! อึกกก " ฉันตะโกนด่าผู้ชายใจร้ายคนนั้นตามหลัง เขาจะฆ่าพ่อแม่ฉันเลยหรอพวกท่านไม่เกี่ยวอะไรด้วย มันเกิดเรื่องบ้าอะไร ฉันปาดน้ำตาออกลวก ๆ แล้วพยายามคลานลงจากเตียงเพื่อไปชำระร่างกายในห้องน้ำแต่พอจะลุกยืนมันก็ล้มลงทันทีพร้อมกับความเจ็บปวดที่พุ่งเข้ามาในส่วนนั้นของฉัน

พุบบ!

อึก !!!

" เจ็บ ! " ฉันพึมพำออกมาอย่างเจ็บปวดแล้วก็พยายามพาร่างกายตัวเองคลานเข้าไปในห้องน้ำ ฉันใช้มือเกาะกับขอบอ่างล้างหน้า เพื่อพยุงตัวเองให้ลุกขึ้นอย่างยากลำบากเมื่อเห็นร่างกายตัวเองในกระจก ฉันแทบอยากจะกรี้ดออกมาดัง ๆ เพราะมันมีทั้งรอยแดงและรอยเขี้ยวของเขาฝังที่ซอกคอ หน้าอก และ หน้าท้องเต็มไปหมด

" ไอ้คนชั่ว ! คนเลว ! " ฉันสบถออกมาด้วยความโกรธเกิดมาไม่เคยโกรธหรือโมโหใครมากมายขนาดนี้ ฉันแทบจะไม่กล้ามองร่างกายของฉันมันรู้สึกขยะแขยงตัวเองชะมัด

หลายชั่วโมงต่อมา -----

หลังจากที่ฉันอาบน้ำแตกตัวเสร็จฉันก็มานั่งคิดอะไรอยู่บนเตียง ฉันไม่รู้ว่าต่อจากนี้จะต้องทำยังไงต่อไป ไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นกับฉันอีก

กะ.....แกร๊ก ---

ไม่นานก็มีเสียงประตูเปิดเข้ามา เทวินเดินมาพร้อมกับชายชุดดำที่ลากใครบางคนเข้ามาด้วยใบหน้าเต็มไปด้วยเลือด

ตุบ!

“ อึก!! “

ฉันตกใจมากที่เห็นพี่คิรินถูกลากเข้ามาในห้องนอนที่ฉันอยู่ ใบหน้าพี่ฉันเต็มไปด้วยเลือด ชายชุดดำเขาก็ผลักพี่คิรินล้มลง พื้นอย่างแรงพี่คิรินค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมามองฉันอย่างเจ็บปวดพร้อมกับเรียกชื่อฉันด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

" ละ...ลิน "

" พี่คิริน ! " ฉันพุ่งเข้าไปหวังจะเข้าไปประครองพี่คิรินลุกขึ้นมาแต่ลูกน้องของผู้ชายใจร้าย ดึงฉันไว้ซะก่อน

" พี่คิริน อึกกก ปล่อยลินนะ ! " ฉันพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากการเกาะกุมของลูกน้องที่มาล็อกแขนฉันไว้ ฉันเรียกหาพี่คิรินพร้อมกับน้ำตาที่มันไหลออกมาอาบแก้มของฉันอีกครั้ง

" ไอ้เทวิน !!!! มึงปล่อยน้องกู น้องกูไม่เกี่ยว!! " คิรินพยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้นด้วยความยากลำบาก แล้วหันไปตะโกนใส่เทวินอย่างโมโห

ตุบ!! 

“ อึก!! “

คิรินรวบรวมแรงทั้งหมดที่มีลุกขึ้นและกำลังจะพุ่งไปต่อยเทวินแต่คิวลูกน้องคนสนิทของเทวินดันถีบเข้ากลางอกคิรินจนล้มลงไป

" พี่คิริน! อย่าทำอะไรพี่คิรินเลยนะคะ อึกกก " ฉันหันไปขอความใจจากผู้ชายคนนั้น แต่เขากลับปรายตามองฉันแค่เพียงแวบเดียว แล้วแฉะยิ้มร้ายออกมาอย่างเลือดเย็น ฉันเห็นสภาพพี่คิรินเเล้วฉันสงสารพี่ชายฉันมากพี่คิรินบอบซ้ำมาก ทั้งใบหน้าเต็มไปด้วยบาดแผล

" ไงเพื่อนรัก เป็นยังไงบ้างคลิปน้องมึง เด็ดไหมวะ ? "      เทวินเดินเข้าไปหาคิรินเขาย่อตัวลงไปแล้วกำคอเสื้อคิรินขึ้นมา เลิกคิ้วถามคิรินด้วยน้ำเสียงเย้ยหยันปนสะใจ

ถุยย!!

คิรินถุยน้ำลายใส่หน้าเทวินทันทีหลังจบประโยค เขาจ้องหน้าเทวินอย่างเอาเรื่อง ราวกับอยากจะฆ่าให้ตายซะตอนนี้

ผัวะ! ผวัะ !!

" น้องกูไปทำอะไรให้มึง!! ทำกูนี่กูอยู่ตรงหน้ามึงแล้วฆ่ากูซะสิ "

" ก็มันเป็นน้องมึงไง! ต้องโทษตัวมึงเองนะ "

" พี่คิริน! อย่าทำอะไรพี่คิรินอีกเลยนะคะลินขอร้อง " เมื่อฉันเห็นอย่างนั้น ฉันจึงขอร้องเขาอีกครั้งเมื่อเขากำลังจะง้างหมัดต่อยพี่คิรินอีกครั้ง แล้วเขาก็หันมามองฉันด้วยสายตาเย็นชา แต่ก็ยอมลดหมัดลง ฉันเป็นห่วงพี่คิรินมาก ๆ ตอนนี้สภาพพี่คิริน ย่ำแย่เทือบจะดูไม่ได้เลย

" ฉันจะทำให้พี่เธอรู้จักการสูญเสียเหมือนที่มันทำกับพี่ชายฉัน คนทรยศอย่างมันต้องตาย หรือการตายสำหรับมันจะง่ายไป เธอคิดว่าไงล่ะ ? "

เทวินเดินเข้าไปหามิลินพร้อมกับยื่นใบหน้าเข้าไปใกล้เธอแล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบ ก่อนจะกระตุกยิ้มมุมปาก เธอกลัวจนเนื้อตัวสั่นเทา

" อย่าทำอะไรพี่ชายลินเลยนะคะ "

" เสียใจสาวน้อย พี่ชายเธอทำตัวเองช่วยไม่ได้ "

เทวินไม่สนใจคำขอของมิลิน เขาถอยออกมาแล้วก้มมองคิรินที่นอนอาบเลือดอยู่ตรงพื้น ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น แววตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้นที่มีต่อคิริน เขายังไม่ฆ่าคิรินตอนนี้แต่อยากเห็นคิรินทรมาร เหมือนอย่างเขาที่เคยเป็นมาก่อน อยากช่วยคนที่ตัวเองรักมากเพียงใด สุดท้ายก็ช่วยไม่ได้เพราะมันสายเกินไปแล้ว

เทวินเช็ดน้ำลายออกอย่างลวก ๆ ก่อนจะปล่อยหมัด หนัก ๆ ใส่คิรินทันที ตอนนี้เทวินอารมณ์เดือดพล่านอย่างที่สุดตั้งแต่เกิดมาเขายังไม่เคยถูกใครถุยน้ำลายใส่ 

" ดะ….ได้โปรด ปล่อยมิลินไปแล้วฆ่ากูซะ " คิรินเงยหน้าขึ้นมาขอร้อง ถึงแม้แววตาจะเต็มไปด้วยความเกลียดชังก็ตาม แต่คิริน อยากให้ปล่อยมิลินไปเขาสงสารน้องตัวเองเหลือเกินที่ไม่เกี่ยวอะไรด้วยแต่ต้องมาร่วมรับกรรมจากการกระทำของเขาเอง

" คิดว่ากูจะให้ ? ตอนพี่กูถูกทรมารจนตายกูมีโอกาสได้ขอร้องเหมือนที่มึงกำลังขอกูอยู่ไหม ?  "

" น้องกู ไม่เกี่ยวอะไร "

" แล้วพี่กูเกี่ยวอะไร!! มึงถึงทรยศกูวะทั้ง ๆ ที่กูกับพี่ชายกูไว้ใจมึง!! " เทวินตวาดลั่นห้องด้วยความโกรธ ลูกน้องต่างเงียบไม่มีใครกล้าปริปากพูดออกมาแม้แต่คนเดียว พวกเขาได้แต่มองการกระทำของเจ้านายหนุ่มที่อารมณ์โกรธจัดยากที่จะดับลงง่าย ๆ

พรึบ !!

 ตุบ !!

กรี๊ดดดดด !!!!

ฉันกรีดร้องขึ้นมาอย่างหวาดกลัวและตกใจเขาเตะเฉยปลายครางพี่คิรินจนตอนนี้พี่คิรนล้มและสลบไปแล้ว ฉันทำอะไรไม่ได้เลย ผู้ชายใจร้ายคนนั้นเยือกเย็น โหดเหี่ยมมากฉันกลัวว่าพี่คิรินจะเป็นอะไร

" ไม่ต้องกลัวฉันไม่ฆ่าพี่ชายเธอตอนนี้หรอก ถ้าไม่อยากให้พี่ชายเธอและครอบครัวเธอตายตอนนี้ ทำตามที่ฉันสั่งแล้วครอบครัวเธอจะไม่มีใครเป็นอะไร "

" เอามันไปคืนไอ้มังกรซะ!! " เทวินสั่งลูกน้องและเดินออกไปทันที

เมื่อเขาเดินออกไป ลูกน้องเขาก็ลากพี่คิรินเดินตามออกไป ฉันทรุดตัวลงนั่งทันทีพร้อมกับน้ำตาไหลพรากออกมา เมื่อหลุดจากการเกาะกุม ตอนนี้มันมืดไปหมดไม่รู้จะทำยังไง พี่คิรินทำให้พี่ชายเขาตายงั้นหรอ ทำไมพี่คิรินถึงทำอย่างนั้นฉันอยากรู้เหตุผลจริง ๆ