2.ซาตาน
858 Words
2
"แม่ฉันสั่งให้เธอมาที่นี่ใช่มั้ย" เขาเดินตรงมาที่ฉันถามอย่างดุดัน เหมือนโกรธใครมาเป็นชาติจนฉันต้องถอยหลังเพื่อตั้งหลัก
"ถะ...ถ้าหมายถึงคุณหญิงฟ้ากะ..ก็ใช่" ฉันตอบตะกุกตะกักด้วยความกลัวคนตัวสูง
"มาทางไหนกลับไปทางนั้น!" เขาตะคอกเสียงดังใส่ ไล่ฉันกลับ นี่มันจะมากไปแล้วนะ มาถึงก็ไล่กันอย่างนี้เลยหรอ คิดว่าคนอย่างพอใจกลัวรึไง ก็กลัวนั่นแหล่ะ
"กลับไม่ได้ คุณหญิงบอกให้พอใจมาอยู่กับพี่ภูผา" ฉันส่ายหัวไปมาพลางตอบอย่างกล้าๆ กลัวๆ คนตรงหน้า ทำไมเขาโหดแบบนี้ คุณหญิงไม่เห็นจะบอกก่อนเลย
"ใครพี่เธอห๊ะ!! ไม่สนิทอย่าสะเออะเรียก" แรงส์!!!! ผู้ชายอะไรปากจัดจัง เจอผู้หญิงครั้งแรกทักทายแบบนี้หรอไอ้บ้าเอ้ย!! เป็นเจ้าของไร่ได้ไงเนี่ยปากหมาแบบนี้
"!!!" คนอะไรเจ้าอารมณ์ที่สุด สวยแต่รูปจูบไม่หอมเป็นแบบนี้สินะ เหอะ!
"คุณหญิงฟ้ามาเอาคนของคุณหญิงออกจากไร่ผมเดียวนี้"เขายกโทรศัพท์ขึ้นโทรหาใครสักครู่ก็กรอกเสียงไม่สบอารมณ์ลงไปพร้อมกับมองหน้าฉันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ
"แต่!....แม่ครับ"
"ก็ได้ ผมให้ยัยหน้าจืดนี้อยู่ก็ได้แต่ถ้ายัยนี่ทนไม่ได้กลับบ้านไป แม่ห้ามส่งใครมาอีกเด็ดขาด!" หน้าจืด นายนี่ว่าใครฉันไม่ได้หน้าจืดซะหน่อย!!
"น้าสา!" หลังจากเขาวางสายคุณหญิง ก็เรียกหาน้าสาเสียงดังลั่น
"คะ"ผู้หญิงวัยกลางคนขานรับวิ่งออกมาหน้าบ้านทันทีที่เจ้านายเรียก น่าจะเป็นแม่บ้านที่นี่
"พายัยนี่ไปพักห้องข้างล่าง" เขาชี้หน้าฉันที่ยืนจ้องหน้าเขาอยู่ที่เดิมก่อนที่เขาคุยโทรศัพท์แล้ว
"แต่ว่าห้องนั้น...."
"ไม่มีแต่!!" หญิงวัยกลางคนกำลังจะแย้งขึ้นแต่เขาก็พูดตัดบทเสียก่อนแล้วเดินเข้าบ้านไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
"ไปค่ะคุณ จะพาไปดูห้อง" น้าสาเดินมาหาฉันพร้อมกับรับกระเป๋าจากพี่รบเดินนำฉันเข้าบ้าน ฉันงงๆ เอ๋อๆ ได้แต่เดินตามเข้าไป ไม่ได้ลงไม่ได้ลาพี่รบด้วยซ้ำ
"น้าชื่อน้าสาใช่มั้ยจ๊ะ หนูชื่อพอใจนะจ๊ะ ว่าแต่พี่ภูผาอารมณ์ร้อน โหดแบบนี้ตลอดเลยหรอจ๊ะ" ฉันเดินไปขนาบข้างแนะนำตัว ตีสนิทกับน้าสาหาพวกทันทีที่เดินเข้ามาในบ้านหลังใหญ่สวยหรู
"พ่อเลี้ยงเป็นคนใจดี รอให้อารมณ์ดีกว่านี้ก่อนไม่ได้โหดอย่างที่หนูคิดหรอก" น้าสาตอบฉันไปยิ้มไปอย่างใจดี
"ขอให้เป็นอย่างนั้นนะคะ" ฉันยิ้มให้น้าสาเจือนๆ ขอให้เป็นอย่างที่น้าสาพูดจริงๆ ฉันจะสบายใจขึ้นเยอะเลย
เขาคงไม่คิดที่จะฆ่าฉันทิ้งหรอกนะ
"ห้องนี้แหล่ะ มันไม่ได้ใช้งานมานานแล้วเดี๋ยวน้าทำความสะอาดให้คุณพอใจไปนั่งรอที่ห้องรับแขกก่อนนะคะ" น้าสาบอกพลางเปิดประตูห้องที่ข้างในมีฝุ่นเกาะติดเต็ม คงไม่ได้ใช้งานนานจริงๆ ไอ้บ้านั่นเล่นงานฉันตั้งแต่วันแรกเลยหรอเนี่ย
"เรียกพอใจเฉยๆ ก็จ้ะ ไม่ต้องมีคงมีคุณหรอกน้าสา" ฉันรีบแก้ ฉันแค่เคยเป็นคุณหนูมาก่อนแค่นั้นแต่ตอนนี้ก็ไม่ได้ต่างจากน้าสาหรอก ฉันก็มาทำงานใช้หนี้เหมือนกัน
"ไม่เหมือนจริงด้วย" น้าสามองหน้าฉันยิ้มๆ พึมพำเบาๆเหมือนชอบใจ
"อะไรนะคะ" ฉันขมวดคิ้วถาม ไม่ค่อยได้ยินสิ่งที่น้าสาพูด
"เปล่าหรอก น้าทำความสะอาดก่อนหนูไปนั่งรอที่ห้องรับแขกตรงนั้นนะ" ป้าสาปฏิเสธ ชี้มือบอกให้ฉันไปรอที่ห้องรับแขกที่เดินผ่านมาเมื่อกี้
"ไม่เป็นไรคะ เดี๋ยวหนูช่วยทำ" ฉันส่ายหัวพรืด แย่งไม้กวาดจากมือป้าที่ป้าไปเอามาเมื่อกี้มาจับไว้
หลังจากนั้นฉันกับน้าสาก็ช่วยทำความสะอาดไม่นานก็มีคนมาเพิ่ม โก๊ะลูกชายของน้าสากำลังเรียนอยู่ป.5 โก๊ะเป็นเด็กน่ารักเชียวหละ ทั้งแม่ทั้งลูกอัธยาศัยดีทั้งคู่ ไม่เหมือนเจ้าของบ้านหรอก ซาตานชัดๆ!
"ขอบคุณนะคะน้าสา โก๊ะด้วย" ฉันยกมือไหว้ขอบคุณน้าสาที่ช่วยทำความสะอาดห้องให้จนเสร็จ หันไปยิ้มขอบใจโก๊ะด้วย
"ไม่เป็นไร มันหน้าที่ของน้าอยู่แล้ว ไปไอ้โก๊ะกลับบ้านกัน" ป้าสายิ้มอย่างใจดีหันไปชวนลูกชายกลับ เพราะตอนนี้มืดมากแล้ว น้าสาพักอยู่ที่เรือนคนงานห่างจากบ้านหลังนี้เข้าไปอีก น้าสาบอกว่าบ้านหลังใหญ่หลังนี้มีแค่พ่อเลี้ยงอยู่คนเดียวเป็นประจำ บ้างก็พาหญิง!มานอนด้วยเป็นเรื่องปกติ ถ้าฉันเห็นผู้หญิงเดินเข้าออกก็ไม่ต้องตกใจ
- Writer
