ตอนที่ 14 : ปราบพยศสาวมั่น
อนันต์คงไม่รู้สึกผิดกับการบังคับจับเลขาฯ กินโดยที่เธอไม่เต็มใจ เขายังตีความว่าฝ่ายหญิงสมยอม เพราะเธอกลายเป็นคนว่านอนสอนง่ายตั้งแต่ที่เขาหยิบผ้าชุบน้ำเช็ดตัวให้ เช็ดเต้างามแล้วดูดวนไปอย่างนั้นกว่าจะได้ออกจากห้องแต่งตัว
ร่างสูงในเชิ้ตสีดำดูหล่อเหลาจับจูงมือเรียวเล็กนุ่มนิ่ม หยิบขึ้นมาหอมด้วยสีหน้าเป็นสุข ปิดประตูรถยนต์ให้อย่างสุภาพบุรุษแล้วนั่งข้างหลังด้วยกัน นายสารถีประจำบ้านเหยียบคันเร่งเบา ๆ โดยไม่สอดรู้สอดเห็นเรื่องของเจ้านาย คุณลุงแค่ยิ้มเพราะไม่เคยเห็นท่านจูงมือสาวคนไหนนอกจากลูกสาวสุดที่รัก
“บอกจะตั้งใจทำงานก็ตั้งใจจดงานให้ดี จำแล้วจด จิบไวน์ไปช้า ๆ อย่างผู้ดี มองบ้างไม่มองบ้างอย่าจดมันทุกคำให้เขาเห็นมาก มันจะน่าเกลียด”
นั่นเป็นคำสั่งใช่ไหม? หญิงสาวคิดในใจแล้วยิ้มตอบ “ค่ะคุณอนันต์”
“สาว ๆ คงจะถึงบ้านนั้นแล้วล่ะ คุณไม่รับเงินผมจริงนะ? ให้โอกาสเปลี่ยนใจ..
