#20

1482 Words

ตูม!!!! พรึ่บ! “พวกเขามาแล้ว” เอ็ดเวิร์ดยืนขึ้นทันที “น้ำใสเปิดประตู” น้ำใสทำตามทันที แต่ตอนนี้ประตูที่เธอเคยเปิดได้มาตลอดหลายวันจู่ๆก็เปิดไม่ได้ น่าจะเป็นระบบการปกป้องอัตโนมัติเป็นแน่ “ไม่ได้!” เธอร้องบอก และทั้งเธอและเอ็ดเวิร์ดก็เงยหน้าขึ้นพร้อมกัน ห้องที่พวกเธออยู่ ด้านบนเป็นเพียงฝ้าธรรมดา ครืดดดดด เอ็ดเวิร์ดเลื่อนเตียงนอนมา กลางห้องและตัวเขาขึ้นไปยืนบนเตียง ประสานมือไว้ข้างหน้า น้ำใสเข้าใจทันที เธอก็แค่ถอยออกห่างเขาให้มากที่สุดและวิ่งดีดตัวขึ้นไปเหยียบบนฝ่ามือเขาและเขาก็จะช่วยส่งแรงให้เธอตีลังกาใช้ลูกเตะกลางอากาศเปิดฝ้าที่สูงกว่าเกือบสี่เมตรได้ ตูม!!! เสียงระเบิดอีกครั้ง โอ้ยยย! นี่พวกเขาจะถล่มที่นี่ให้พินาศเลยเหรอยังไง พรั่ก!!!! โครม! ฝ้าล่วงแตกลงสู่พื้นจนเกิดช่องโหว่บนเพดาน “น้ำใสคุณปีนออกไปก่อน” น้ำใสพยักหน้าเข้าใจอีกครั้ง หน้าที่เธอคือออกจากห้องนี้และไปหาวิธีเปิดประตูจากด้านนอกหรือหาคนมาช่วยก่อนที่เขาจะถูกไฟคร่อก เอ็ดเวิร์ดตั้งท่าเหมือนเดิมอีกครั้งแต่ครั้งนี้เป็นการส่งร่างบางเข้าสู่โพรงด้านบน ว่าไปแรงเตะน้ำใสยังสุดยอดมากๆ... อึ้บ! อื้มมมม น้ำใสเกาะและปีนขึ้นไปและหายเข้าไปในโพรงอย่างรวดเร็ว เวลามีน้อยและต่างก็มั่นใจเชื่อใจซึ่งกันและกัน พวกเขาจึงไม่พิรี้พิไร ทั้งสองทำงานกันอย่างเข้าขาแค่มองตาก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายคิดอย่างไร... โอ้ย!!! พรวดดด!!! เมื่อเธอพ้นสายตาเอ็ดเวิร์ดจู่ๆก็ทรุดลง ร่างกายเต็มไปด้วยหยาดน้ำที่เกิดจากความร้อนภายในผุดออกมาตามรูขุมขน อาการเขากำเริบอีกแล้ว เขาเป็นอะไรไป ยามที่น้ำใสอยู่ข้างๆ เขาต้องกัดฟันอดทนเก็บอาการไว้ ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าเลือดในกายมันเดือดปุดๆ การที่ซานต้าเข้ามาเจาะเลือดเขาทุกวันนั้นก็น่าจะมาจากสาเหตุนี้ ฝั่งน้ำใสที่ปีนออกไปได้แต่ด้านนอกกลับถูกเคลือบอีกชั้นด้วยไททา- เนี่ยมทำให้เธอยังหาช่องทางลงไม่ได้ เธอจึงต้องคลานหาช่องลมเพื่อกลับสู่พื้นดิน ผลั่กผลั่ก ผลั่ก เพล้งงงงง ลูกกรงช่องลมกระเด็นหลุดออกไปด้วยแรงลูกถีบของน้ำใส พรวดดดด น้ำใสรีบคลานออกมา ที่นี่มันคือห้องทดลอง ที่ตอนนี้ไม่มีใครเลย กึก กึก กึก น้ำใสวิ่งไปที่ประตู กึก แต่เธอก็ต้องหยุดเท้าเมื่อเห็นชื่อบนหน้าแฟ้ม ‘เอ็ดเวิร์ด’ พรึ่บ พรึ่บ เธอเข้าไปเปิดแฟ้มนั้นทันที ดวงตากลมเบิกกว้างเมื่อเห็นข้อคิดเห็นที่เป็นลายมือ ‘ร่างกายเปลี่ยนกรุ๊ปเลือด’ แค่วกกกกก!!! เธอฉีกแผ่นกระดาษทั้งหมดที่เป็นข้อมูลของเอ็ดเวิร์ดออกมาทั้งหมดและพับไว้อย่างดีและยัดเข้าไปในบรา มีแต่เก็บไว้ในนี้เท่านั้นที่เธอจะสามารถเอามันออกไปได้แบบยังเป็นชิ้นดี เฮ้! ปึก ปึก ปึก น้ำใสตะโกนพร้อมทุบกระจกทันทีเมื่อเห็นคนที่เธอไม่คิดว่าจะได้เจอ “น้ำใส!” เอริคร้องออกไปด้วยความดีใจ พั่ก! เอริคกดเปิดประตูจากด้านนอก น้ำใสดีใจวิ่งเข้าหาเอริคและโผเข้ากอดเขาทันที “ไม่เคยมีครั้งไหนที่เจอคุณแล้ว...ฉันจะดีใจเท่าครั้งนี้เลย” “เราไม่เคยทิ้งครอบครัวของเรา...ผมต้องรายงานว่าเจอตัวคุณ... เอ็ดเวิร์ดละอยู่ที่ไหน” น้ำใสนำทางและวิ่งไปหาเอ็ดเวิร์ดทันที ห๊า! “เขาไม่อยู่แล้ว...” แต่เมื่อน้ำใสมาถึง ประตูก็ถูกเปิดทิ้งไว้แล้ว “มีใครมาเปิดประตูให้เขา” “ไม่น่าจะใช่พวกเราแล้ว เพราะถ้าเป็นพวกเราผมจะต้องทราบ...ลูส โนอาห์ได้ยินมั้ย...เอ็ดเวิร์ดหายตัวไป ผมกับน้ำใสยังอยู่พิกัดที่หนึ่งสี่หนึ่ง” เอริคยกนาฬิกาข้อมือให้น้ำใสดูหน้าปัด เพื่อไม่ให้พวกเขาหากันไม่เจอนาฬิกาเรือนนี้จึงเป็นมากกว่าแค่นาฬิกา มันแสดงตำแหน่งของทุกคนที่สวมมันไว้ “ผมพึ่งไปทางนั้น ห้องนั้นประตูเปิดก่อนที่ผมจะไปถึง ไม่ใช่พวกเราที่เป็นคนเปิดประตูให้เขาแน่นอน...ตอนนี้ให้ตั้งข้อสันนิษฐานไว้ก่อนว่าเอ็ดเวิร์ดตกอยู่ในฝ่ายของศัตรู...เอริคพาน้ำใสออกไปก่อน ผม ลูส อาร์เชอร์ เราจะตามหาเอ็ดเวิร์ดเอง” “ไปเถอะน้ำใส...ทำไมคุณไม่เชื่อมือพวกเราเหรอ” เอริคย้ำถามเมื่อจู่ๆ น้ำใสก็ไม่ยอมทำตาม “เปล่านะ! แต่ฉัน...” “ไปเถอะ...ผมเข้าใจ สบายใจได้” น้ำใสจำต้องพยักหน้า ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเอ็ดเวิร์ดไม่เหมือนเดิมแล้ว ‘กรุ๊ปเลือด’ ‘ความทรงจำ’ เขากำลังเปลี่ยนแปลงไป ทุกอย่างกำลังจะหายไปจากเขา เอริคและน้ำใสจึงเร่งฝีเท้าไปยังประตูทางออก ตึก ตึก ตึก แต่ทั้งสองก็หยุดฝีเท้าเมื่อกลายเป็นพวกเขาที่เจอกับคนที่ทุกคนกำลังตามหาในห้องที่พวกเขากำลังจะวิ่งผ่านไป “เอ็ดเวิร์ด!...” ทั้งสองคนรีบเข้าไปในห้องดังกล่าว และสิ่งที่ทั้งสองเห็นอย่างชัดเจน “เอ็ดเวิร์ด...” น้ำใสเอ่ยเรียกด้วยเสียงแผ่วเบา แม้จะเบามากแต่เธอก็มั่นใจว่าเขาได้ยิน “เอ็ดเวิร์ด” เธอเรียกอีกครั้งเมื่อรอแล้วเขายังไม่หันมา ควับ! ! แต่ดวงตาที่แดงก่ำของเขาทำให้เธออดไม่ได้ที่จะต้องตกใจ ซึ่งเธอพยายามข่มใจกักความรู้สึกนั้นไว้ และคนอีกคนที่เธอเห็นก็คือซานต้า เอ็ดเวิร์ดกำลังเล็งปลายกระบอกปืนไปทางเธอ น้ำใสส่ายหน้าไปมา เขาสัญญากับเธอแล้วว่าถ้าไม่จวนตัวเขาจะไม่ฆ่าซานต้า แต่นี่เขากำลังทำอะไร! “เอ็ดเวิร์ด...ได้โปรด...อย่าทำแบบนี้” น้ำใสพยายามกล่อมและเข้าไปขัดขวางแบบนุ่มนวล เธอรู้สึกว่าเขาไม่ค่อยมีสติครบถ้วนมากนัก “พี่! เราไปกันเถอะครับ” เอริคยังไม่ค่อยเข้าใจเหตุการณ์นัก แต่ก็พยายามที่จะช่วยน้ำใสกล่อมเอ็ดเวิร์ด และอีกอย่างเธอคนนี้ก็ตัวเล็กนิดเดียวให้เก่งกังฟูอะไรก็ตาม เขาก็เชื่อว่าเธอไม่มีทางสู้กับเอ็ดเวิร์ดพี่ชายคนนี้ของเขาได้แน่ๆ สิ่งเดียวที่เขาไม่อยากให้เอ็ดเวิร์ดต้องรู้สึกผิดคือฆ่าคนที่ไม่มีอาวุธและไม่มีทางสู้ กัก กึก กรี๊ดดดด โครมมมมม ควับ!!! เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมากเมื่อจู่ๆเพดานฝ้าข้างบนก็ทลายลงมาระหว่างกลางของเอ็ดเวิร์ดและซานต้า น้ำใสกระโดดเข้าไปคว้าร่างเล็กของซานต้าไว้อย่างรวดเร็วทำให้ทั้งสองหลุดพ้นจากเปลวเพลิงไปอย่างหวุดหวิด เอริคเข้าไปกระชากแขนเอ็ดเวิร์ดจากด้านหลังและช่วงเวลานั้นเขาก็ทำการปลดอาวุธออกจากมือเอ็ดเวิร์ดได้อย่างรวดเร็ว ถ้าเป็นเวลาปกติเขาก็ไม่แน่ใจว่าจะทำแบบนี้กับพี่ชายคนนี้ได้มั้ย บางอย่างบอกเขาว่าตอนนี้พี่ชายเขาไม่ปกติเสียแล้ว ควับ!!!“พี่!!! พี่” และจู่ๆเอ็ดเวิร์ดก็ล้มลงหมดสติไปต่อหน้าต่อตาเอริค “เอ็ดเวิร์ด!!” น้ำใสตะโกนออกมาจากอีกด้าน เธอพยายามมองผ่านเปลวเพลิงที่ขวางกั้นพวกเธอไว้จนไม่อาจวิ่งเข้าไปหากันได้ “เอริค เอาเขาออกไป” เมื่อเธอไม่เห็นช่องทางจะไปหาเอ็ดเวิร์ดได้และทางออกก็อยู่ฝั่งนั้น “น้ำใสแล้วคุณละ...อดทนหน่อยลูสกับโนอาห์กำลังจะถึงแล้ว” “ไม่ได้แล้ว เอริคพาเขาออกไปไม่ต้องห่วงฉัน พาเขาออกไป” กึก กึก กึก ในขณะที่ทั้งสองกำลังตะโกนแข่งกับเปลวเพลิงและควันไฟอยู่นั้น ลูส โนอาห์ อาร์เชอร์ ก็มาถึงพอดี “น้ำใส!...อื้ม!!!” ลูสพยายามจะเข้าไปหาเธอแต่ก็ถูกเปลวเพลิงที่สูงขึ้นเรื่อยๆและขยายวงกว้างสาดซัดใส่จนท่อนแขนของเขาถูกไฟลวก โนอาห์จึงเข้าไปดึงลูสออกห่างทันที “เจ้านาย ออกไปเถอะคะ...ดูแลเขาด้วยนะคะ ถ้าฉันไม่รอดฝากบอกเขาด้วยว่าฉันรักเขามากและขอบคุณเขามากที่มาช่วยฉัน ฉันที่ทำอะไรโง่ๆ...” โครม!!!! แต่น้ำใสก็พูดอะไรต่อไม่ได้อีก...เมื่อพื้นด้านที่พวกเธอยืนอยู่ทรุดตัวลงเกิดเป็นพื้นที่ว่าง คนที่ยืนอีกด้านต่างตกตะลึงนิ่งงันไปชั่วขณะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more