แค่ก แค่ก แค่ก!
ได้ทีแล้วไอใหญ่เลยทีนี้ ข้างห้องจะได้ยินไหมนะ?
“อยากให้พี่พาไปหาหมอไหมครับ?”
พี่โชนขึ้นมานั่งบนเตียง แล้วใช้หลังมือวัดอุณหภูมิตรงหน้าผากกลมมนด้วยความเป็นห่วงเป็นใย แต่เธอเชื่อว่าตัวเองจะหายได้ไม่ยาก เลยปฏิเสธที่จะไปโรงพยาบาล
“เดี๋ยวนอนพักอีกสักงีบก็หายค่ะ แค่ก แค่กแค่ก!”
“ถ้าคืนนี้ยังไม่ดีขึ้น ที่รักต้องให้ไปหาหมอนะครับ”
“ได้ค่ะ”
เธอตกปากรับคำก่อนจะนอนพักในผ้าห่มผืนหนา พี่โชนไม่ได้ลงมานอนกอด เพราะเขามีงานที่ต้องไปทำต่อ
หญิงสาวไม่รู้ว่าตัวเองนอนหลับไปนานขนาดไหน รู้ตัวอีกทีก็เหมือนจะได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังอยู่ไม่ไกลนัก พอลืมตาที่หนักอึ้งขึ้นมา ก็พบว่าตัวเองไม่ได้นอนอยู่ในห้องที่คอนโดมิเนียม แต่นอนอยู่ในห้องเดิมที่เป็นห้องของตัวเธอเอง ก่อนที่จะแต่งงานออกไปอยู่กับพี่โชนข้างนอก
“พี่กระดุมตื่นแล้วค่ะแม่!”
เสียงเจื้อยแจ้วของกระดาษตะโกนบอกแม่ ก่อนที่น้องสาวจะเดินเข้ามานั
