KARAN รักเกินเลย

บทที่ 3 คนเจ้าชู้

@คณะนิเทศฯ

"คนสวยเลิกกี่โมงคะ?" การันต์ถามขึ้นเมื่อจอดรถเทียบฟุตบาทหน้าคณะนิเทศเพื่อจะส่งน้องสาวของเขาลง

"บ่ายสองค่ะ" หนูดีตอบโดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมองคู่สนทนา เพราะเธอมัวแต่จัดระเบียบตัวเองก่อนลงจากรถอยู่

"เดี๋ยวพี่มารับ"

"ไม่เป็นไรค่ะ วันนี้หนูดีมีนัดทำงานกับเพื่อนต่อ อาจจะกลับบ้านค่ำ" หนูดีรีบเงยหน้าขึ้นตอบทันที

"กลับค่ำแล้วจะกลับยังไงคะ?" ได้ยินคนตัวเล็กบอกมาแบบนั้นก็ทำให้เขาต้องขมวดคิ้วถามอย่างสงสัย

"เพื่อนไปส่งค่ะ"

"ผู้หญิงหรือผู้ชาย"

"ผู้หญิงค่ะ"

คำตอบของคนตัวเล็กทำเอาคิ้วหนาที่ขมวดแน่นในตอนแรกคลายปมลงอย่างโล่งอก

"งั้นหนูดีไปก่อนนะคะ ขอบคุณที่มาส่งค่ะ" สองมือเล็กพนมมือขึ้นไหว้ขอบคุณคนพี่ที่อุตส่าห์มาส่งเธอถึงมหาวิทยาลัย

หมับ!

มือหนาเอื้อมคว้าแขนคนตัวเล็กไว้ก่อนที่เธอจะเปิดประตูลงจากรถ ทำให้หนูดีต้องหันกลับมาเอียงคอมองเจ้าของการกระทำด้วยแววตางุนงง

"อะไรคะ?" หนูดีเอ่ยถามด้วยความไม่เข้าใจเมื่อการันต์ยื่นธนบัตรที่วางซ้อนกันหลายใบมาให้เธอโดยที่มืออีกข้างก็จับแขนเธอไว้อยู่

"ค่าขนมค่ะ"

"ให้หนูดีหมดนี่เลยเหรอคะ"

"ใช่ค่ะ"

"ให้จริงใช่มั้ยคะ"

"ให้จริงค่ะ ถ้าเหลือก็ไปซื้อกระโปรงตัวใหม่ด้วย หรือถ้าไม่พอแชตบอกพี่" การันต์ปล่อยมือจากแขนคนตัวเล็กเปลี่ยนมาจับมือเธอแบออกแล้ววางเงินจำนวนมากในมือลงบนมือของเธอ

"แค่นี้ไม่พอหรอกค่ะ กระโปรงยาวมันแพงมากนะ" หนูดีทำหน้ายู่ใส่ก่อนจะแกล้งพูดกลับเมื่อถูกเขาว่าเรื่องกระโปรง

"ส่งเลขบัญชีให้พี่ค่ะ"

"หนูดีล้อเล่นค่ะ ขอบคุณสำหรับค่าขนมนะคะ" หนูดียกมือขึ้นไหว้ขอบคุณคนพี่อีกครั้งพร้อมเก็บเงินที่ได้มาใส่ในกระเป๋าไว้อย่างเรียบร้อย

"ตั้งใจเรียนนะคะคนสวย"

"บ๊ายบายค่ะ"

การันต์นั่งมองคนตัวเล็กเดินเข้าไปภายในตึกสูงด้วยความเร่งรีบ พอเห็นว่าเธอเดินไปไกลขึ้นเรื่อย ๆ จึงหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองขึ้นมากดพิมพ์ข้อความในแอพพลิเคชันแชตก่อนจะกดส่งไปหาปลายทาง

Karan: รอหน้าคณะแล้วครับ

Read

ริมฝีปากหยักได้รูปยกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ที่เห็นว่าข้อความถูกเปิดอ่านในเวลาไม่ถึงสามวินาทีด้วยซ้ำ

ก๊อกๆๆ

นั่งรอไม่นานก็มีเสียงเคาะกระจกรถดังขึ้นเบา ๆ ทำให้เขาต้องรีบเงยหน้าขึ้นมอง พอเห็นว่าคนที่เคาะกระจกเมื่อกี้นี้เป็นใครก็รีบลดกระจกลง

"รอนานมั้ยคะ" เกรซ ดาวคณะนิเทศศาสตร์คู่ควงคนล่าสุดของการันต์เอ่ยถามเสียงหวาน

"พึ่งถึงเลยครับ ขึ้นรถสิ" บอกพร้อมปลดล็อกประตูให้คนด้านนอกขึ้นมานั่งบนรถ

การันต์มองร่างบางในชุดนักศึกษารัดรูปกระโปรงทรงเอสั้นแทบจะเห็นถึงแก้มก้น หน้าอกที่ใหญ่เกินขนาดนั้นทำเอากระดุมเสื้อนักศึกษาแทบจะกระเด็นหลุดออกจากกัน ที่ตอนนี้เธอกำลังก้าวขาขึ้นมานั่งบนรถของเขา

"เราจะไปไหนเหรอคะ" เกรซถามเมื่อขึ้นมานั่งบนรถ

"น้องเกรซอยากไปไหนล่ะครับ"

"อืม…อยากไปกินของอร่อยจังเลยค่ะ"

"แล้วชอบกินเผ็ดมั้ยครับ"

"ต้องลองก่อนค่ะว่าความเผ็ดที่ว่านั้นเผ็ดระดับไหน เกรซถึงจะตอบได้ว่าชอบหรือไม่ชอบ" เกรซตอบกลับอย่างมีจริตพลางยื่นมือไปวางบนขาของการันต์

การันต์มองดูร่างบางของคู่ควงคนล่าสุดที่กำลังยื่นมือมาลูบขาเขาไปมาเบา ๆ ขณะที่ตอบคำถามของเขาไปด้วย

"ไปกันเลยมั้ย?" เขาถามด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อย่างสื่อความหมาย สายตาคมมองไปที่ต้นขาของเกรซที่ตั้งใจนั่งแยกขาออกจากกันจนกระโปรงรั้นขึ้นสูงจนมองเห็นแพนตี้สีดำลายลูกไม้สุดเซ็กซี่ของเธอ

"จะช้าอยู่ทำไมละคะ เกรซหิวจะแย่แล้ว"

"งั้นก็ได้ตามต้องการเลยครับ"

พูดจบการันต์ก็ขับรถออกจากหน้าคณะนิเทศทันที โดยไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนแอบมองดูอยู่…

"คนเจ้าชู้" เสียงเล็กของหนูดีเอ่ยออกมาเบา ๆ พร้อมกับใบหน้าสวยที่งอง้ำอย่างไม่พอใจ

เพราะแบบนี้สินะเขาถึงได้อยากมาส่งเธอนัก เธอก็หลงดีใจที่คิดว่าเขาตั้งใจอยากจะมาส่งเธอจริง ๆ แต่ที่ไหนได้ เพราะเขานัดกับคู่ขาเขาไว้ที่คณะเธอนี่เองสินะ

"ทำไมเดินทำหน้าเป็นตูดมาแบบนั้นจ้ะลูกสาว" 'แอล หรือ แอลลี่' เพื่อนชายหัวใจสาวอีกคนของหนูดีทักขึ้นเมื่อเห็นเพื่อนเดินทำหน้าบึ้งตึงเข้ามานั่งลงข้าง ๆ

"ก็พี่การันต์นะสิ"

"พี่ชายแกเขาทำไมจ้ะ" แอลลี่ถามต่อ

"เขามาส่งฉันแล้วก็รับพี่เกรซดาวคณะเราขึ้นรถออกไปด้วยกัน"

"เหตุผลที่เดินทำหน้าเป็นตูดเข้ามาสินะ แล้วนั่นเสื้อผู้ชายที่ไหน" พิงค์เอ่ยสรุปให้ถึงเหตุผลที่เพื่อนทำหน้าบึ้งตึง ก่อนจะขมวดคิ้วถามอย่างสงสัยที่เห็นเสื้อแจ็คเก็ตตัวใหญ่ในมือของหนูดี

"ก็เสื้อพี่การันต์"

"แล้วมาอยู่กับแกได้ไงก่อน"

"พี่เขาบังคับให้ฉันเอามาคลุมขา"

"จ้าาา~ ก็พี่ชายหวงน้องสาวอะเนอะ" แอลลี่ลากเสียงยาวพร้อมเบ้ปากใส่เพื่อนที่ได้คำตอบมาแบบนั้น

"ไม่ต้องมาเบ้ปากใส่ฉันเลยนะแอล"

"แอลลี่จ้ะ เรียกให้ครบ ไม่งั้นมีตบสั่งสอน" แอลลี่ยกมือขึ้นประกอบคำพูดตัวเองไปด้วย

"พอเลยพวกแกนี่ แล้วนี่ยังไงอ่ะ ทำไมพี่เขามาส่งแกได้" พิงค์รีบห้ามก่อนที่จะมีศึกน้ำลายระหว่างเพื่อนเกิดขึ้น

"ตอนแรกจะให้คนรถมาส่ง แต่พี่รันต์บอกจะมาส่งเอง ฉันก็ไม่คิดว่าการที่เขามาส่งฉันมันก็แค่ทางผ่าน เพราะจริง ๆ เขาไม่ได้ตั้งใจจะมาส่ง แต่ตั้งใจมารับคู่ขาเขามากกว่า" หนูดีเล่าให้เพื่อนฟังด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ

รู้สึกน้อยใจเขามากกว่าทุกครั้งที่เห็นเขาควงผู้หญิงคนอื่นอีก

"ฉันไม่อยากชอบพี่เขาแล้วอ่ะ"

"แกพูดแบบนี้ทุกครั้งที่เห็นพี่มันควงคนใหม่" พิงค์ว่าให้พร้อมกลอกตามองบนใส่เพื่อนที่ปากกับใจนั้นขัดแย้งสวนทางกันยิ่งกว่าอะไร

"เอางี้มั้ย ไหน ๆ แกก็ตัดใจจากพี่มันไม่ได้ แกก็เดินหน้าอ่อยไปเลยสิ เอาให้รู้ไปเลยว่าพี่การันต์เขาคิดกับแกแค่น้องสาวจริง ๆ หรือจริง ๆ แล้วก็แอบมองแกในแบบอื่นอยู่เหมือนกัน" แอลลี่เสนอทางออกให้เพื่อน

"มันจะดีเหรอ"

"ดีสิ ก็จะได้รู้กันไปเลยไง ถ้าพี่มันคิดกับแกแค่น้องสาวจริง ๆ แกก็จะได้เริ่มตัดใจสักทีไง"

"แล้วถ้าสมมติว่าเขาไม่ได้คิดกับฉันเป็นน้องสาวล่ะ" มันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง

"ก็ไม่น่าถามนะคะลูกสาว" แอลลี่ถึงกับกลอกตามองบนใส่

"นั่นสิหนูดี ลองดูสักครั้งมั้ย" พิงค์เองก็เห็นด้วยกับข้อเสนอที่แอลลี่เสนอมา

หนูดีนั่งคิดตามที่เพื่อนแนะนำ คิ้วเรียวสวยเริ่มขมวดเข้าหากันมากขึ้นเรื่อย ๆ ในหัวก็จินตนาการภาพเหตุการณ์ต่าง ๆ ล่วงหน้าไปไกล

"ขอคิดดูก่อนได้มั้ย" นานนับนาทีก่อนที่เธอจะเงยหน้าขึ้นมาพูดกับเพื่อนสนิททั้งสองที่กำลังนั่งจ้องมองหน้าเธออย่างรอคอยคำตอบอยู่

"แล้วแต่แกเลย พวกฉันแค่เสนอทางให้ ไม่ได้บังคับแกทำสักหน่อย" พิงค์ตอบ

"แต่ถ้าแกช้าฉันจะอ่อยเองแล้วนะ" ตามมาด้วยเสียงของแอลลี่ที่ยกมือขึ้นทำท่าเกี่ยวผมทัดหูตัวเองอย่างมีจริตความสวยของหญิงสาวจนทำให้หนูดีที่ดูกังวลอยู่ถึงกับหลุดยิ้มออกมา

สิ่งเดียวที่เธอกังวลอยู่ตอนนี้ไม่ใช่เรื่องที่การันต์จะคิดหรือไม่คิดเกินเลยกับเธอ แต่เธอกลัวว่าหากตัดสินใจทำลงไปแล้วเกิดพ่อกับแม่รู้เข้าท่านจะเสียใจไหมต่างหากล่ะ ที่คนที่ท่านรับอุปการะเป็นลูกมาหักหลังท่านแบบนี้…