เอเนกโทรศัพท์มาหาเขาเมื่อคืน และบอกเรื่องบางอย่างให้เขารู้
นั่นอาจจะเป็นความหวังดีครั้งสุดท้าย สำหรับคนที่เคยรักกัน
ภูมิหรี่ตามองท่าทางไม่ยี่หระของคนตรงหน้านิ่งๆ
“พูดธุระของคุณมาเถอะ ผมแน่ใจว่าคุณไม่ค่อยมีเวลาหรอก”
เอเดนยิ้มมุมปาก หมุนเก้านี้มาเผชิญหน้ากับเจ้าของห้อง
“ท่าทางคุณไม่ได้มาเพราะสนใจงานของผมใช่ไหม” บริษัทออกแบบตกแต่งภายใน ภายนอกทั่วราชอาณาจักรของเขา คงไม่เข้าตามหาเศรษฐีอย่างเอเดนหรอก เขามีธุระเรื่องอื่นกับตนเองมากกว่า
“ใช่ ฉันไม่ได้มาเพราะสนใจงานของคุณ”
“ยอมรับตรงๆ ก็ดีเหมือนกันนะ ผมคิดว่าคุณจะอ้อมมากกว่านี้เสียอีก” ภูมิยั้งปากไว้ไม่ทัน เขาแดกดันเอเดนออกมาจนได้
“หึ” เอเดนตวัดตาผ่าน คอแข็งและเริ่มรู้สึกหงุดหงิด
“ว่ามาเลย เห็นผมนั่งเฉยๆ ไม่ได้หมายความว่าผมไม่ยุ่งหรอกนะ”
เป็นการไล่แบบมีมารยาท แต่เอเดนมาไกลเกินกว่าจะหน้าบางแล้ว
“คุณเป็นอะไรกับมิลา” ชายหนุ่มเลยโพล่งถาม เขา
