กู้รัก คืนใจ

ตอนที่ 2

วิกานดาเดินออกจากห้องผู้อำนวยการด้วยสีหน้าเรียบเฉย ก็หลังจากจบกิจกรรมเข้าจังหวะแล้ว เธอก็มักจะเป็นแบบนี้ คือการตีเนียนทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

เธอไม่ได้คบหาใครแบบจริงจัง เพียงมีความสัมพันธ์แค่ชั่วข้ามวันหรือข้ามคืนก็เท่านั้น แต่กับ ท่านผู้อำนวยการคือขาประจำ ก็เพราะอารมณ์เปลี่ยวด้วยกันทั้งคู่

ส่วนวันนี้เธอมีเรื่องสำคัญต้องทำ ดังนั้น การเข้าหาท่านผู้อำนวยการด้วยการกระทำนี้จึงเป็นข้อต่อรองได้ดีทีเดียว ที่จะออกก่อนเวลางาน

ประตูห้องตรวจถูกเปิดออกจากด้านนอก

"เชิญค่ะ" เสียงผู้ช่วยคุณหมอบอกอย่างนอบน้อม แถมยังเดินนำวิกานดาให้เข้ามาด้านในด้วยกัน

"เชิญนั่งรอสักครู่ค่ะ พอดีคุณหมอแครล์ติดตรวจคนไข้"

"ขอบคุณมากนะคะ หนูนี่น่ารักจริงๆ" ไม่วายเอ่ยชมเชยคนตรงหน้า

รอไม่นานประตูห้องตรวจก็ถูกเปิดกว้างอีกครั้ง ตามด้วยคุณหมอศัลยกรรมความงามที่เข้ามาเพียงลำพัง

"น้องหมอแครล์" และเสียงนี้ที่เอ่ยทักทายก็ทำให้แครลอไรลด์สะดุ้ง

"คุณป้า" จนเผลอเอ่ยทักเสียงหลงแบบที่เสียมารยาทที่เรียกหล่อนแบบนั้น

"ร เรียกป้าเลยเหรอ" เอ่ยถามอย่างหน้าเสียออกมา

"ขอโทษค่ะ" เอ่ยออกมาตามตรงก่อนจะรีบไปนั่งประจำที่ของตัวเอง

"มาหาฉันเรื่องสัญญาเหรอคะ" ก็เวลานี้เวลางานและคนตรงหน้าคงมาเพื่อประโยชน์ไม่ใช่เรื่องไร้สาระ เธอคิดแบบนั้น

"มาเป็นคนไข้ต่างหากล่ะ"

สีหน้าแครลอไรลด์ดูตระหนกเพียงนิด ก่อนจะใช้สายตาสำรวจมองใบหน้าวิกานดาไล่ลงมาถึงลำคอ หน้าอก เอว สะโพก ขา จนไปสุดที่ปลายเท้า

"จะทำส่วนไหนคะ"

"นม"

"ก็ไม่ได้เล็กนี่คะ"

"แหม... น้องหมอแครล์ เห็นแค่ภายนอกจะไปรู้ได้ยังไง ต้องลอง..."

"งั้นเชิญเปลี่ยนชุดค่ะ" บอกออกมาด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง ก่อนจะยกหูโทรศัพท์ภายในขึ้น

และไม่นานหลังจากวางสาย ผู้ช่วยคุณหมอคนเดิมก็เดินเข้ามาพร้อมเชื้อเชิญวิกานดาให้ไปเปลี่ยนชุดตรวจตามคำสั่งของแครลอไรลด์

วิกานดาเดินกลับเข้ามาในห้องตรวจอีกครั้ง ซึ่งรอบนี้เธอสวมชุดตรวจตามที่คุณหมอต้องการ เพื่อง่ายต่อการตรวจเช็ก แต่ที่แปลกไปกว่าคนทั่วๆ ไปคือ การที่หล่อนจงใจผูกปมแบบหมิ่นเหม่ จนเผยให้เห็นเนื้อหนังมังสาแบบวับๆ แวมๆ

"เชิญขึ้นเตียงค่ะ" คนเป็นหมอเอ่ยออกมาโดยไม่ได้สนใจกับท่าทางแบบนั้นของวิกานดาเท่าไหร่นัก

และเมื่อหันมาหาคนบนเตียง ก็ต้องชะงักไป

"นั่งค่ะ"

ก็เพราะสภาพของคนไข้ตอนนี้ไม่ปกตินัก หรืออาจเป็นเพราะแครลอไรลด์ที่พูดไม่ชัดเจน วิกานดาที่จงใจนอนตะแคงและมองมาทางคนเป็นหมอ ไม่วายดึงรั้งชุดให้ร่นขึ้นมาแบบที่เห็นขาอ่อนตัวเอง

"แล้วก็ไม่บอก" เอ่ยออกมาอย่างไม่ยี่หระ ก่อนจะลุกขึ้นนั่งแบบห้อยขา

"ขออนุญาตนะคะ" คนเป็นหมอเดินไปใกล้

แครลอไรลด์หยุดอยู่เบื้องหน้าคนไข้ ก่อนจะเอื้อมมือไปแกะปมเสื้อออกจนหมด และดึงรั้งเสื้อของวิกานดาลงมากองไว้ที่เอว

เป็นเรื่องปกติของคนเป็นหมออยู่แล้วที่จะต้องตรวจเช็กให้ละเอียด แต่คนหนึ่งที่เตรียมใจมาแล้วกลับรู้สึกตื่นเต้น ยิ่งลมหนาวจากเครื่องปรับอากาศส่งมากระทบเนื้อตัวที่ไร้อาภรณ์

"ขอโทษนะคะ" พูดจบก็ส่งมือไปสัมผัสที่หน้าอกของคนตรงหน้า

"อุ้ย!" จนวิกานดาสะดุ้งร้องออกมา

"ตกใจอะไรคะ" ถามออกมาพร้อมแบบยิ้มมุมปาก ก็เห็นว่าคนไข้คนนี้ช่างกล้าหาญเสียเหลือเกิน แต่ดันมาสะดุ้งกับเรื่องแค่นี้

"แอร์มันเย็นน่ะ น้องหมอแครล์อยู่เข้าไปได้ยังไงนะ แข็งจนจะเป็นน้ำแข็งแล้วเนี่ย" และวิกานดาก็คือวิกานดา จอมแถ

คนฟังได้แต่ส่านหัวให้น้อยๆ อย่างอ่อนใจ พร้อมกับทำหน้าที่ตัวเองไปด้วย

คุณหมอทั้งจับ ลองกด ดีด ดันไปทางซ้าย ขวา แถมยังทำอย่างไม่เบามือ ทำราวกับหน้าอกของคนไข้เป็นฟองน้ำ ท่าทางแบบนั้นทำให้คนที่ตั้งใจมาอ่อนเสียศูนย์ไปเลยทีเดียว แถมท่าทางที่เอาแต่จดจ้องมองแบบไม่วางตาอีก

"สวมเสื้อได้เลยนะคะ"

"ห๊า! แค่นี้น่ะเหรอ"

"พี่หมายถึงใช้เวลาตรวจแค่นี้น่ะเหรอ" เพราะเห็นสีหน้าเต็มไปด้วยความสงสัยของคนเป็นหมอจึงต้องเอ่ยอธิบาย

"นี่นานกว่าคนไข้ทั่วไปอีกค่ะ และฉันก็จดจำหน้าอกคุณกานได้แล้ว" บอกกับคนขี้โวยวาย ไม่พอยังช่วยดึงเสื้อขึ้นสวมให้อย่างเก่าอีก แต่ก็ปล่อยไว้แค่นั้น เธอทิ้งให้วิกานดาได้ผูกปมเสื้อเอง

"และปกติฉันจะใส่ถุงมือค่ะ" แครลอไรลด์บอกพร้อมยกมือเปล่าขึ้นให้คนตรงหน้าดู ก่อนจะหมุนตัวหันหลังให้เพื่อกลับไปที่โต๊ะตัวเอง

เธอยกหูโทรศัพท์อีกครั้งพร้อมเอ่ยสั่งพนักงานให้พาวิกานดาออกไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะกลับมานั่งพูดคุยกันอีก

"นี่คือซิลิโคนที่จะใส่เข้าไปในตัวคุณกานค่ะ วัสดุส่งตรงมาจากฝรั่งเศส ได้มาตรฐานและออกแกนิกไม่เป็นอันตรายและระยะเวลาการใช้งานมากกว่าสิบปี"

ซิลิโคนหน้าอกหลายแบบวางเรียงอยู่ตรงหน้าของวิกานดา

"มีแบบในใจหรือที่ชอบมามั้ยคะ จะเป็นรูปก็ได้"

"พี่ยังไม่ได้คิดมาเลยล่ะ แค่อยากได้ใหญ่ๆ และเป็นธรรมชาติ แล้ว... น้องหมอแครล์ชอบแบบไหนคะ" พูดพร้อมส่งสายตาหวานเชื่อมให้คนตรงหน้า

"ฉันชอบของจริงค่ะ"

ได้ยินแบบนั้นก็หน้าเจื่อนลงทันที

"แต่จริงๆ แล้ว หน้าอกของคุณกานก็ขนาดสมส่วน ได้รูปและเป็นทรง แต่หากอยากทำจริงๆ ฉันแนะนำให้เสริมเพื่อไม่ให้หย่อนคล้อยค่ะ"

"อะไรกัน อุส่าอยากทำทั้งทีแนะนำแบบนี้น่ะเหรอ"

"อยากทำเพื่ออะไรคะ"

"ก็แค่อยากทำ และก็อยากเจอน้อง..."

"เป็นรองผู้อำนวยการต้องใช้หน้าอกทำงานเหรอคะ"

"หืมม" ถูกถามตรงๆ แบบนั้น ก็ทำให้คนพูดมากอย่างวิกานดาพูดไม่ออก

"ปกติ คนส่วนใหญ่ที่อยากทำหน้าอกก็เพื่อต้องการเสริมบุคลิก และเพื่องาน"

"แล้วคุณกานเป็นแบบไหนคะ ฉันจะได้ช่วยแนะนำถูก" รอบนี้คุณหมอแครล์วางมือจากปากกาตัวเองและหันมองหน้าวิกานดาอย่างจริงจัง

"จริงๆ แล้วพี่ออยากทำเพื่อจะได้เจอน้องหมอแครล์" ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว วิกานดาจึงต้องพูดออกมาตามตรง

"เจอฉัน?"

"ก็คิดถึงนี่นา" พูดพร้อมส่งมือตัวเองไปจับแขนคนตรงหน้าด้วยอย่างฉวยโอกาส

"ยัยชมกับน้องกี้ย้ายไปฝรั่งเศสแล้ว พี่ก็ไม่รู้จะหาข้ออ้างอะไรมาเจอน้องหมอแครล์อีก ก็เลยต้องใช้เรื่องทำนมมาอ้าง" ไม่วายสาธยายออกมาตามตรงและยังจงใจลูบไล้แขนแครลอไรลด์ไปด้วย

"ฉันชอบมีความสัมพันธ์กับผู้ชายค่ะ"

"แหม พี่ก็เคยมีกับผู้ชาย"

"ฉันไม่ชอบผู้หญิง"

"พี่อาจะเป็นผู้หญิงคนแรกของน้องหมอแครล์ก็ได้"

รอบนี้แครลอไรลด์ขยับแขนตัวเองจากการลูบไล้ของวิกานดา ก็แบบนี้รู้สึกทำให้ขนลุกแปลกๆ

"อย่าพยายามเลยค่ะ ฉันไม่ใช่แบบที่คุณต้องการ"