“กรี๊ดดด...”
เสียงร้องกรี๊ดที่ดังขึ้นทำให้รสิกาค่อยๆ ลืมตาขึ้น และก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นว่าตัวเองยังนอนอยู่บนเตียงภายในห้อง และเสียงร้องที่ได้ยินก็เป็นเสียงของเธอเองไม่ใช่ใครที่ไหน
เมื่อกี้เธอฝันร้าย มิใช่ร้ายธรรมดา ต้องบอกว่ามากด้วย!
เธอฝันว่ากำลังวิ่งหนีงูตัวใหญ่มากอย่างไม่คิดชีวิต แต่หนีเท่าไรก็หนีไม่พ้น ในที่สุดเธอก็ถูกงูตัวนั้นตวัดรัดพันรอบกายตั้งแต่คอลงมาจนถึงบั้นเอว กระดูกกระเดี้ยวแทบหัก จำได้ว่าตัวเองพยายามดิ้นรนสุดชีวิต จากสภาพของเตียงนอนที่ราวกับเกิดสงครามย่อมๆ ก็เป็นสิ่งยืนยันได้
เพราะผ้าห่มที่ควรจะอยู่บนกายกลับหล่นกองอยู่บนพื้น หมอนหนึ่งในสองใบก็ตกอยู่ข้างๆ ผ้าปูที่เคยปูไว้ตึงเปรี๊ยะก็หลุดลุ่ย ที่สำคัญถ้าเธอไม่สะดุ้งตื่นเสียก่อน มีหวังได้ลงไปนอนแอ้งแม้งเป็นเพื่อนผ้าห่มกับหมอนบนพื้นอย่างแน่นอน
รสิกานอนทบทวนเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างตกใจไม่หาย
เมื่อคืนหลังจากขึ้นรถ
