กลับมาจากทำบุญทอดกฐินที่หนองคาย ตรีก็แทบไม่อยากเชื่อว่าตอนนี้ตัวเองสลัดแม่คนอวดดีออกจากหัวไม่ได้ ตอนอยู่หนองคายเขาแทบไม่มีโอกาสได้ใกล้ชิดหล่อน หลังจากเหตุการณ์ในห้องน้ำ เธอก็ฉลาดเกาะติดเพื่อนของเธอและแม่ของเธอจนเขาแทบไม่มีโอกาสได้เอาคืน ตอนนี้ผ่านมาจะสองอาทิตย์แล้ว แผลที่หัวแม่เท้าที่แตกก็หายดีแล้ว แต่เขายังไม่ได้เจอปอแก้วเลยตั้งแต่กลับมาจากหนองคาย
“ให้ตายสิวะ! คิดถึงยัยหลักกิโลเป็นบ้าเลยว่ะ!”
เขาพึมพำกับตัวเองขณะขับรถจากผับจะกลับคอนโดตัวเอง แต่แล้วก็ต้องหมุนพวงมาลัยเลี้ยวไปอีกทาง และทางที่เลี้ยวไปก็เป็นทางไปบ้านของปอแก้ว ที่เขาไม่เคยไปเลยสักครั้ง แต่ไม่รู้อะไรทำให้เขาต้องขับตรงมาบ้านของหล่อนจนตอนนี้มาจอดเทียบท่าหน้าประตูรั้วบ้านหลังใหญ่แบบสมัยเก่าของผู้ดีในย่านนี้
ดวงตาดุดันมองจ้องไปยังประตูรั้วของบ้าน ที่ตอนนี้เปิดแง้มออกพร้อมกับคนข้างในออกมาข้างนอก วันนี้ปอแก้วแต่งตัวแตกต่างจากที่เค
