หลายชั่วโมงต่อมา
ด้านมะปรางหลังจากที่เลิกเรียน และตอนนี้ฉันและยัยโรราก็ซ้อมโคฟเวอร์แดนซ์ตัวแทนของนิเทศปีสองที่จะแข่งในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ขณะที่เราซ้อมกันเสร็จแล้วนั้นจนกระทั่งเวลาล่วงเลยมาถึง 3 ทุ่ม ฉันยัยโรราและเพื่อนๆ ร่วมทีมกันอีกหลายคนทะยอยกันออกจากห้องซ้อมเพื่อจะกลับคอนโด ร่างบางในชุดกางเกงวอร์มสีขาวและเสื้อยืดเอวลอยสีดำสะพายกระเป๋าเป้ไว้ข้างๆ เดินลงมาจากตึกพร้อมกับโรรา แต่ขณะที่มาถึงหน้าคณะนั้นสายตากับสะดุดเข้ากับร่างสูงในชุดนักศึกษาหัวทองมือยืนกอดอกแผ่นหลังพิงรถลัมโบกินี่สีแดงปลายสายตามองมาที่ฉัน
“พี่รามมาแล้ว มะปรางแกไปกับฉันไหม พี่รามไปส่งเพื่อนโรหน่อย”
“อืมได้สิ” รามเอ่ยกับโรรา
“ไม่ต้อง มีคนมารับฉันแล้ว ขอบใจมากโรราบายๆ นะแก” แค่เห็นสายตาคู่ดุมองมาที่ฉัน ใครจะอยากให้เขาไปส่ง ถึงพี่เปอร์ไม่มารับ ให้เขาไปส่ง ฉันยอมนั่งแท็กซี่กลับเองจะดีกว่าจะไปกับตัวอันตรายแบบนั้น ถึงยั
