ด้านมะปรางหลังจากเอาคืนรามแล้วนั้น ร่างบางก็ไม่ลืมหน้าที่อันสำคัญจนกระทั่งมาถึงห้องเรียนเธอมัวแต่เอาคืนรามจนเลยเวลากลับกลายเป็นว่าวันนี้มะปรางเข้าเรียนสาย และยังโดนอาจารย์ต่อว่าเรื่องกระเป๋าสมบัติของอาจารย์อีก
“หนู ขอโทษค่ะ พอดีวันนี้หนูลืมของที่คอนโดต้องกลับไปเอา หนูไปเอากระเป๋าให้อาจารย์ไม่ทัน” มะปรางเอ่ยจบก็เดินไปนั่งข้างข้าวตัง
“เฮ้ย...มะปรางแกหายไปไหนมา เจ้ศรีบ่นแกจนพวกฉันหูชา ว่าไม่มีใครไปรับกระเป๋าแก ยัยเป้เลยไปเอาแทนแกหนะ” ข้าวตังเอ่ยด้วยสีหน้าสงสัย เพราะมะปรางแยกกับเธอและโรราก่อนหน้านี้แล้ว
“นั้นน่ะสิ ฉันโทรหาแกสายแทบพังแกก็ไม่รับ” โรราเอ่ยขึ้นมาอีกเสียง
“ห๊ะ...นี้พวกแกโทรหาฉันด้วยเหรอ” มะปรางหยิบสมาร์ตโฟนออกมา มีสายเรียกเข้าจากโรราและข้าวตังจริง
“อืม”
“ฉันลืมของเลยกลับไปที่คอนโดมาหนะ” มะปรางโกหกคำโต หึ...ใครจะกล้าบอกยัยโรราว่าไปมีเรื่องกับพี่ชายนางมา เหนื่อยจริงไรจร
