ของหวงนายรุ่นพี่

ของหวงนายรุ่นพี่ EP.9 ผิดงานหรือผิดธีม

3 วันต่อมา

@โรงแรม S

ด้านมะปรางร่างบางสวยในชุดเดรสสายเดี่ยวโชว์แผ่นหลังขาวๆ เนียนละเอียด พร้อมกับข้าวตังที่มาในชุดเดรสเกาะอกสีโทนเข้มไม่ต่างกัน ใบหน้าสวยหวานถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางแบรนด์ดัง ผมยาวสลวยถูกดัดม้วนเป็นลอน ทั้งสองสาวที่เดินเข้ามาหยุดที่หน้าล็อบบี้ของโรงแรมก่อนที่จะขึ้นไปยังชั้น 9 สถานที่จัดงานปาร์ตี้ ไม่ว่าชายหนุ่มหรือใครที่ได้พบเห็นต่างเป็นอันเหลียวหลัง ไม่ว่าจะมองไปมุมไหน มะปรางก็สวยกะชากใจหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ ไม่เว้นแม้กระทั่งมอส วาคิม เจ้าของวันเกิดอย่างโรม ที่มองสาวสวยเป็นตาเดียวกัน

“เชี่ย...ใครวะ สวยชิบหาย” เสียงวาคิมเอ่ยกับมอส แต่นั้นกับหันไปถามเจ้าของงานอย่างโรม

“ไม่รู้วะ แต่แม่งคนนี้กูคุ้นมาก เหมือนเคยเจอที่ไหน” มอสตอบ

“ว่าไง ไอ้เจ้าของวันเกิด สาวสวยชุดเดรสสั้นสีน้ำทะเลคนนั้นคือใคร” มอสที่เห็นสองสาวยืนอยู่หน้าล็อบบี้ถามโรม ขณะที่สายตาจับจ้องสาวสวยอย่างมะปรางนั้น

“ไม่รู้วะ พวกเธอมางานแต่งชั้น 8 ป่าว” โรมเอ่ยกับสองหนุ่มเพื่อนสนิท ถามว่าสวยไหมก็สวยในระดับหนึ่งเลยคับ อย่าว่าแต่ไอ้มอสเลย สองสาวที่ไอ้มอสเห็นแล้วดิ้นยิกๆ เหมือนโดนน้ำร้อนลวกนี้ ผมก็คุ้นหน้านะ

“ใช่...ไหม น้องคนนี้แหละ คนชุดสีน้ำทะเล ดาวนิเทศปะ” ในจังหวะที่มะปรางหันมาเผชิญหน้ารุ่นพี่ทั้งสามหนุ่ม วาคิมถึงกับเอ่ย

“ชัดเลย ถึงว่ากูคุ้นหน้าเธอนัก” มอสที่เห็นมะปรางอย่างเต็มสองตา

“ใช่ คนนี้แหละที่มีประเด็นกับไอ้เชี่ยรามเมื่อวันก่อน” ใช่เขาจำหน้าเธอได้ ไม่ผิดคนแน่ คนสวยที่เท้าหนักๆ ทำไอ้ลูกรักไอ้รามแทบหัก คนนี้แหละสวยมาก แต่สวยอันตรายไปหน่อย เห็นสภาพไอ้รามนั่งกุมไข่กับพื้นวันนั้น สวยมากครับแต่ผมไม่ควรเข้าใกล้เธอ

“มีประเด็นกับไอ้ราม คือ...” โรมที่ได้ฟังจากปากมอสเช่นนั้นถึงกับมองหน้าเพื่อน

“เชี่ย วันนี้วันคล้ายวันเกิด วันสำคัญของพวกมึง กูไม่ควรขายน้องมึงวะ” มอสเอ่ยกับโรมอย่างตัดบท

แต่ขณะที่ทั้ง 3 หนุ่มกำลังจะขึ้นลิฟต์ไปยังสถานที่จัดปาร์ตี้ในค่ำคืนนี้นั้น

“รอ...รอด้วยค่ะ” มะปรางและข้าวตังสองสาวกับรีบวิ่งเข้ามา แต่นั้นมอสก็ยอมกดลิฟต์ให้สาวๆ นั้นไปด้วย มอส วาคิม ที่เห็นใบหน้าสวยของมะปรางอย่างใกล้ชิด 2 หนุ่มถึงกับตกตะลึง วันนั้นเจอที่ผับแสงไฟสลัวๆ ว่าสวยมากแล้ว เจอในระยะประชิดในระยะสายตาแบบนั้น มอสถึงกับตะลึงในความสวยของของมะปราง สวยมาก สวยชิบหาย

“ชั้นไหนครับ” มอสเอ่ยถามสองสาวร่วมทาง

“ชั้น 9 ค่ะ” มะปรางเอ่ยพร้อมกับระบายยิ้มให้กับคนถาม แต่นั้นทำเอาโรมถึงกับขมวดคิ้ว ชั้น 9 จะว่าไป ชั้น 9 มีแค่งานของพวกเขานี่น่า งานแต่งถูกจัดชั้น 8 หรือพวกเธอจำผิดชั้นกัน โรมได้แต่คิดแต่นั้นก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา จนกระทั่งลิฟต์หยุดถึงชั้น 9

ด้านมะปรางขณะที่ฉันและยัยข้าวตังมาถึงชั้น 9 ซึ่งเป็นชั้นดาดฟ้าตามที่ยัยโรราแจ้งมาแล้วนั้น ฉันมองไปยังบริเวณโดยรอบ เหล่าผู้คนแขกที่มาในงานต่างไม่ว่าจะเป็นหนุ่มๆ สาวๆ พวกเขาเหล่านั้นต่างอยู่ในธีมชุดว่ายน้ำ ฉันและยัยข้าวตังที่เห็นเช่นนั้นได้แต่เหลือบมองชุดตัวเอง และมองหน้ากัน

ด้านเจ้าของงานปาร์ตี้วันคล้ายวันเกิดของราม และโรม ร่างสูงในชุดกางเกงขาสั้นสบายตัวเสื้อกล้ามสีขาวสวมทับด้วยเสื้อฮาวายสีสดใส นั่งจิบบรั่นดีบริเวณริมสระว่ายน้ำขนาดใหญ่ของโรงแรมหรูชื่อดัง รายล้อมไปด้วยสาวๆ น้องๆ หนูๆ ที่เขาเชิญมาร่วมปาร์ตี้วันคล้ายวันเกิดของเขาและโรมในค่ำคืนนี้ วันเกิดลูกชายเจ้าของร้านทองทั้งที จัดทีต้องให้โลกจำ ส่วนคนที่คิดธีมงานในค่ำคืนนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ปีนี้ผมได้สิทธิ์จากไอ้โรม ถึงคิวผมเป็นเจ้างาน แน่นอนว่าผมไม่ชอบธีมชุดสูทงานราตรีเหมือนปีก่อนๆมันดูธรรมดาไป แบบนั้นมันจะไปตื่นเต้น เร้าใจอะไร แบบนี้อย่างวันนี้ปีนี้ผมสิเห็นอะไรวับๆ เพลินตาผมดี เลยได้ธีมชุดทะเล ริมสระว่ายน้ำบนสวนสาธารณะในโรงแรมสุดหรูอย่างที่เห็นนี้แหละครับ แต่ดูเหมือนว่างานนี้จะมีคนมาผิดธีม ขณะที่ผมนั่งจิบบรั่นดีกับพวกไอ้โรม ไอ้มอส ไอ้แทคิณ ไอ้วาคิม ยัยเด็กแรดของผม ตั้งแต่ไอ้แทคิณมาถึง ยัยโรราก็ไม่ออกจากเปลที่พวกผมนั่งดื่มกัน และยังสวมบทเป็นเด็กเอ็นสมัครเล่นที่ชงเหล้าให้ผมและไอ้เชี่ยคิณอย่างรู้งาน เห็นแล้วยัยโรรานี้ขัดตาผมชะมัด แรดจริงไรจริงยัยน้องแรดของผม อ่อยไอ้เชี่ยคิณสุดๆ และดูสายตาที่ไอ้เชี่ยโรมมองน้องสาวมัน ใกล้แล้วครับ ใกล้ที่ไอ้โรมมันจะลากน้องสาวตัวดีมันออกจากกลุ่มโต๊ะพวกผมแล้วครับ มีอย่างที่ไหนโต๊ะนี้มีแต่หนุ่มๆ ถึงจะเป็นน้องแต่ก็ไม่ควรมานั่งชนแก้วกับพี่ชายตัวเองแบบนี้นะคะ

“เจ้าของงาน แต่แม่งเสือกมาสาย มาเอาป่านนี้ มึงไม่พาพรุ่งนี้เลยละ” พอไอ้โรมนั่งได้ไม่นาน ไอ้เชี่ยคิณก็แขวะมันทันที

“ไอ้รามก็มาแล้วไง มันมารับแขกแทนกู” โรมเอ่ยสีหน้านิ่งๆ ตามฉบับคนหล่อมาดนิ่ง

ด้านโรราที่เห็นสองสาวเพื่อนสนิทมาในธีมชุดราตรีนั้น โรราที่นั่งอยู่กับเจ้าของวันเกิดอย่างราม ถึงกับปลีกตัวออกจากพี่ชายทันที

ด้านมะปรางขณะที่สายตาหลายสิบคู่จ้องมาที่พวกฉันนั้น

“เฮ้ย...นี้ๆ ฉันมาผิดงานหรือเปล่า” ยัยข้าวตังหันมาเอ่ยกับฉัน เพราะมองไปบริเวณด้วยรอบ สถานที่จัดงานปาร์ตี้ในสระว่ายน้ำในค่ำคืนนี้ใบหน้าสวยถึงกับซีดเผือกลง ไม่มีใครอยู่ในธีมราตรีอย่างที่ฉันเลยยัยข้าวตังมากันเลยสักคน น่าอายชิบหาย

ด้านข้าวตังอย่างว่าแต่ยัยมะปรางเลย เราสองคนเดินมาถึงจุดยื่นการ์ดให้ตายเถอะ ขาจะก้าวต่อฉันถึงกับก้าวไม่ออก สายตาหลายคู่จับจ้องมาที่ฉันและยัยมะปรางราวกับเป็นตัวประหลาด

“เฮ้ย...แก ฉันว่าเรามาผิดงาน กลับกันเถอะ” มะปรางเอ่ยกับข้าวตัง

“เราไม่ได้มาผิดงาน แต่ฉันกับแกมาผิดธีม ชิบหายแล้วไหม” ข้าวตังเอ่ย

“ละใครมันบอกฉัน ธีมชุดราตรี สวยพราวระยิบระยับ” ให้ตายเถอะยัยข้าวตัง ยัยนี้อ่านหนังสือไม่เกิน 5 บรรทัด ส่วนฉันนั้นการ์ดที่ยัยโรราให้วันนั้น ก็ไม่ได้อ่านเลยสักตัวออกงานคู่กับยัยข้าวตังครั้งแรกก็ขายขี้หน้าเลย ฉันอายแก มองไปทางไหนก็มีแต่สาวๆ สวยๆ หุ่นสะบึ้มในชุดว่ายน้ำ วันพีท ทูพีท โชว์หน้าอกอวบสะบึ้มๆ เด้งๆ นั่งดื่มนั่งดริ้งกันเต็มสระ ตัดภาพมาที่พวกฉันสองคน ฉันอยากจะหายตัวออกไปจากตรงนี้ อายมากฉันอายจนอยากจะเอาหน้าสวยๆ ของฉันซุกลงในสระว่ายน้ำตรงที่ฉันยืนชะมัด

ด้านแทคิณจากที่นั่งดื่มกับรามไปได้สักพัก สายตากับสะดุดเข้ากับสองสาวที่ยืนบริเวณริมสระน้ำ

“จะว่าไป งานนี้มีธีมราตรีด้วยเหรอ” แทคิณหันมาถามราม แต่ขณะที่รามจะขยับปากตอบนั้น สายตากับสะดุดเข้ากับร่างบางในชุดราตรีสายเดี่ยวสีเข้มที่ยืนอยู่บริเวณหน้างาน ถัดจากสระว่ายน้ำไปประมาณ 8 เมตร รามที่เห็นสาวสวยที่ตนเคยมีประเด็น ใบหน้าอันหล่อเหลามือที่หยิบแก้วบรั่นดีขึ้นมากระดกนั้น ถึงกับชะงัก สวยสะดุดตาเขามาก วันนั้นที่ผับว่าสวยแล้ว ร่างบางในชุดเดรสสีสวยพราวระยิบระยับ ทำเอาคนที่ปากบอกไม่สน จูบแล้วมันไม่ฟิน ไร้อารมณ์ ไร้ความรู้สึกอย่างผมถึงกับชะงัก ใจสั่นหมด

“เชี่ย...” รามที่เห็นมะปรางปรากฏตัวในปาร์ตี้วันเกิดของตน ถึงกับสายตาพล่ามัวไปชั่วขณะ

“ไง...คนสวยคนนั้น ใช่คนที่มีประเด็นกับมึงในคืนนั้นปะ” ท่าทีและอาการนิ่งค้างของราม ไม่รอดพ้นสายตาของ มอสไปได้

“แขกไอ้รามน่ะสิ ทีนี้มึงเชื่อกูยังว่า น้องมึงรู้จักสาวสวยคนนั้น” มอสหันมาเอ่ยกับโรมพร้อมกับยกยิ้มให้กับราม เหอะ...สัส ใครว่าผมนี้นะเชิญ ยัยนั้นมา ไอ้สวยก็สวยแต่ผมไม่ได้เชิญยัยนั้นโว้ย ใครจะกล้าเชิญยัยนั้นมา เจอกันทีน่าจดจำที่ไหน มีแต่เรื่องให้เจ็บตัวตลอด ดีหน่อยที่ได้จูบเอาคืนแค่นั้นแหละ

“ไม่ใช่กูแน่นอน แขกคนสำคัญไอ้โรมมันเปล่า...” รามได้แต่โบ้ยไปให้พี่ชาย

“กูก็ไม่ได้เชิญ...ส่วนคนที่เชิญคนโน้นครับ” โรมเอ่ย สายตาหลายคู่ที่จับจ้องไปยังทั้งสองสาว ด้านรามรู้ตัวอีกทีโรราก็ยืนคู่กับสาวสวยดาวเด่นที่มีประเด็นกับเขาเมื่อวันก่อนแล้ว โรมได้แต่มองหน้าน้องชาย

“เพื่อนโรรา” รามเสยิ้มขึ้นมาที่มุมปาก

“ก็คงงั้น”