ของหวงนายรุ่นพี่

ของหวงนายรุ่นพี่ EP.8 แขกคนสำคัญ

ด้านรามหลังจากสั่งสอนจูบกับผู้หญิงที่ตนไม่รู้จักนั้น ไอ้จูบเมื่อกี้ที่จูบกับยัยนั้นมันก็ดีอยู่หรอกนะครับ แต่ติดที่ว่าพอถอนจูบออก ยัยนั้นโกรธมองผมตาขวางราวกับผมไปฆ่าใครซะงั้น ก็แค่จูบปะ จูบนะผมไม่ถือไม่ได้ติดใจอะไรนะครับ แค่จูบจะกับสาวหน้าไหนผมก็ได้หมด

“จูบแข็งทื่อ โตปานนี้ทำยังกะไม่เคยไปได้” สวยนะครับ สเปคเลย แต่ไม่ชอบสายตาท่าทีรังเกียจที่ยัยนั้นมองผม หึ...ใครสน อย่างน้อยๆ ก็ได้จูบได้เอาคืนที่เธอมาขังและเตะเจ้ามังกรผมละวะ ถือว่าเราหายกัน อย่าได้พบได้เจอผู้หญิงสายแข็งยัยบ้าพลังแบบนั้นเลย สวยแค่ไหนก็ไม่คิดจะเอามาเป็นแม่ของลูกนะครับแบบนั้น จูบแล้วไม่ฟิน ไม่เร้าใจไม่ถึงอารมณ์ ผ่านครับ

ด้านมะปรางหลังจากได้สติ ที่ผู้ชายบ้าคนนั้นมาจูบฉัน ให้ตายเถอะ นี้กล้าดีมากมาจูบฉัน คอยดูเถอะอย่าหวังว่าฉันจะยอมให้เพื่อนฉันคบกับนายนั้นต่อ ฉันจะแฉให้หมด ฉันไม่ใช่สายเอาคืน แต่ที่นายนั้นมาจูบ ฉันปล่อยเรื่องนี้ผ่านไปง่ายๆ ก็เห็นทีจะไม่ได้เช่นกัน เหอะ...ไอ้ผู้ชายหัวทอง หัวขาวคนนั้นคงคิดว่าตัวเองหล่อ และเท่มากเลยสินะ เหอะไม่...ไม่เลยสักนิด ขี้เก๊กชะมัด มะปรางได้แต่คาดโทษราม

ด้านรามหลังจากที่กลับมาที่โต๊ะแล้วนั้น สายตาของเพื่อนๆ นั้นจับจ้องมาที่เขา

“เชี่ย...เทล ไอ้วาคิม ไมพวกมึงมองกูด้วยสายตาแบบนี้วะ นี้อย่าบอกนะไอ้เชี่ยมอส มึง” รามที่เห็นสายตาหลายคู่จับจ้องมาที่ตนถึงกับชี้หน้ามอสอย่างเอาเรื่องสุดๆ

“กู เปล่า เล่านะ” มอสเอ่ยพร้อมกับยักไหล่ให้ราม

“ไปโดนตัวไหนมาคะพี่รามขา พี่รามเดินไหวไหมคะ ให้น้องเมเม่ช่วยพยุงไหมเอ่ย” ดีเทลที่ได้ฟังคำบอกเล่าจากปากมอส ไม่รู้จะเห็นใจหรือสงสารว่าไอ้เชี่ยรามแม่งมันอ่อนดี

“ทั้งโดนขัง ทั้งโดนอัดเจ้าแท่งร้อนมา ดีนะคนสวยคนนั้นไม่อัดหนักกว่านี้ มึงยังใช้การได้” แทคิณเอ่ยพร้อมกับส่ายหัวให้ราม

“จะจูบสาวยังไง ให้เจ็บตัว มึงแม่งอ่อนวะ” มอสไม่อยากจะเล่า เขาเห็นอะไรที่มันมากกว่านั้น

“ลองทำกูจนลูกรักใช้งานไม่ได้ดิ ยัยบ้าพลังนั้นมีเจ็บตัวอะ”

“ใครเจ็บ มึงหรือเขา” โรมที่นั่งดื่มเงียบๆ นั้นถึงกับอดต่อว่าน้องชายไม่ได้ มีน้องอย่างไอ้ราม มีเรื่องให้ปวดกบาลไม่เว้นแต่ละวัน

“ใครจะยอมละ ไม่ใช่กูแน่นอน” รามเอ่ยอย่างตัดบทจากนั้นก็เปลี่ยนที่นั่งถามหาของขวัญชิ้นโบว์แดงกับดีเอ็มทันที คืนนี้เขาจูบสาวถึงสองคนแล้ว แต่นั้นยังไม่ได้ซัมสักคนเลย ไม่ได้นะโว้ย...ถ้าคืนนี้ไอ้เชี่ยดีเอ็มเล่นตุกติกมีหวังรามน้อยของผมต้องเหงามากแน่เลย ถึงก่อนหน้านี้จะจุกมาแล้ว แต่คืนนี้ก็อยากจุกอีกนะครับ แต่ไม่ใช่จุกด้วยเท้าหนักๆ แบบที่ยัยนั้นอัดผมนะ อยากจุกแบบเร่าร้อน ด้านรามที่คิดเช่นนั้นถึงกับทวงสัญญาจากเจมส์และดีเอ็มทันที

1 สัปดาห์ต่อมา

ด้านมะปรางหลังจากที่ฉันถูกนายนั้นจูบที่ผับในคืนวันนั้น ตั้งแต่วันนั้นมา ฉันก็ไม่เห็นเขามารอรับยัยโรราอย่างเช่นเคย เอาจริงฉันยังไม่ได้เล่าเรื่องนั้นเลยนะ ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี แต่ก็ถือว่าดีมากที่เขาไม่มายุ่งกับเพื่อนของฉัน การที่เขาจูบ แต่คบกับยัยโรราเรื่องนี้ทำเอาฉันนอนไม่หลับหลายคืนอยู่เหมือนกัน มันเหมือนว่าฉันแอบทำอะไรลับหลังเพื่อน ถึงฉันไม่ได้ตั้งใจจูบกับนายนั้นแต่ลึกๆ ภายในใจฉันก็รู้สึกผิดกับยัยโรรามากอยู่เหมือนกัน

!! ฟู่ !! ร่างบางในชุดนักศึกษาที่นั่งเขี่ยสมาร์ตโฟน ด้วยท่าทีอึดอัดนั้น ทว่าในจังหวะนั้น

“มะปราง” เสียงที่เอ่ยดังออกมาทำเอามะปรางถึงกับหันมอง ยัยโรรานั้นเองที่เรียกฉัน

“ว่า...ทำไรอยู่จ๊ะคนสวย” ปากหวานๆ แบบนี้แหละค่ะ ยัยโรราตัวจริงเสียงจริง

“วันนี้เรามีซ้อมแดนซ์กันหลัง 5 โมงนะ แกว่างเปล่า ก็คงต้องว่างสินะ เพราะใกล้วันแข่งแล้ว นัดเดทกับหนุ่มๆ ที่ไหนก็ต้องแคนเซิลไปก่อนนะคะ รอไปก่อนนะผู้...ของมะปรางคนสวย” ยัยโรราไม่พูดเปล่า แต่กับระบายยิ้มให้กับฉัน

“บอกตัวเองก่อนเถอะย่ะ ฉันโสด...” ฉันว่าให้กับยัยโรรา

“นั้นนะสิ ฉันลืมไปว่าแกโสด สวยขนาดนี้ยังโสดได้ไงอะ อยากยืมหน้าสวยๆ ของแกไปจีบหนุ่มๆ บ้างจัง”

“หน้าแกก็จัดใช่ว่าไม่สวย แต่เสียดายนิสัยแรดไปหน่อย”

“เฮ้ย...ไงแกมาว่าฉันแบบนี้เล่า ไม่เอาไม่พูดน๊า เดะคนอื่นรู้หมด” โรราเอ่ยไม่ใส่ใจ ไม่แปลกที่เพื่อนจะมองแบบนั้น เพราะโรราเป็นคนตรงไปตรงมา ชอบก็แสดงออกว่าชอบ อ่อยก็อ่อย วันๆ ในหัวคิดแต่เรื่องจับผู้ชาย

“ชิ...” ฉันว่าให้กับยัยโรรา

“วันมะรืนมีนัดที่ไหนป่าว ฉันมีอะไรมาให้แกด้วยนะ แท่น แท้น แท๊น” พอนั่งรอยัยข้าวตังไปได้สักพักยัยโรราก็หยิบการ์ดสีครีมนั้นยื่นมันให้กับฉัน แต่นั้นมะปรางก็รับมาด้วยสีหน้างงงวย

“คือ...ไรอะ”

“วันเกิด...พี่ชายฉันเอง เรียนเชิญจ๊ะ”

“วันเกิด พี่ชายแก เอาการ์ดมาให้ฉันเพื่อ” ฉันว่าให้กับโรรา

“ก็อยากจะชวนพวกแก และแกสองคนไปร่วมสนุกปาร์ตี้เล็กๆ น้อยๆ ด้วย ไปในฐานะ แขกของฉัน” ข้าวตังที่มาถึง โรราเอ่ยเช่นนั้นถึงกับตาโต

“สรุปนี้วันเกิดใคร วันเกิดพี่ชายแก หรือวันเกิดแก ยัยโรรา”

“วันเกิดพี่ฉัน แต่ฉันเชิญพวกแก ใครจะกล้าขัดฉันละ” โรราเอ่ยพร้อมกับระบายยิ้มให้เพื่อนสนิททั้งสองสาว

“จะไปหรือเปล่า ถ้าไปฉันจะได้คอนเฟิร์มกับพี่ชายฉัน นับจำนวนแขก” มะปรางสบตาเข้ากับข้าวตัง ฉันใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่งเอาไงดี จะว่าไปฉันเองก็ไม่เคยเจอพี่ชายนาง น่าสนอยู่เหมือนกัน

“อืม...ก็ได้”

“ตามนั้นนะแก...”

ด้านมะปรางเอาจริงฉันไม่ใช่สายปาตงปาร์ตี้อะไรหรอก แต่ยัยโรราอุตส่าห์เชิญทั้งทีจะปฏิเสธนาง ก็จะดูน่าเกลียดเกินไป ก็แค่ร่วมงานวันเกิดพี่ชายเพื่อนสนิทจะเป็นไรไป จะว่าไปพักหลังๆ มานี้ฉันก็ไม่เจอผู้ชายนิสัยเสียของยัยโรรามารับนางที่คณะนะ หรือว่ายัยโรราเล่นๆ อย่างที่เคยบอกกับฉัน ฉันภาวนาให้ยัยโรราเลิกคบกับผู้ชายไม้เลื้อยคนนั้น สาธุขอให้เป็นจริงทีเถิด ฉันไม่ได้หึงหวงอะไรกับผู้ชายที่ปล้นจูบฉันหรอกนะ เพียงแต่ไม่ชอบที่เขาคบกับเพื่อนฉัน แล้วยังมาจูบฉันอีก บ้าเขามันบ้าที่สุด