ตอนที่5
1027 Words
ไอรดาในวัย19ปียืนมองตุ๊กตาหมีราคาแพงในมือ มันตัวเล็กด้วยขนาดพอดีมือพร้อมมีอักษรย่อชื่อเธอเป็นภาษาอังกฤษ ของขวัญชิ้นแรกแทนความรักจากพี่ลัม จนถึงตอนนี้เธอยังรักษามันอย่างดี
"มันมีตัวเดียวในโลก เหมือนรักของพี่ที่มีให้ไอคนเดียว" ลัมบอกพร้อมยื่นตุ๊กตาหมีสั่งทำขึ้นพิเศษให้ไอรดา ไอรับมาพร้อมกับสัญญาในใจว่าจะดูแลมันอย่างดี
"พี่รักไอมากนะ" ลัมบอกพร้อมก้มลงมาจูบ ไอที่ไม่เคยถูกผู้ชายคนไหนสัมผัสมาก่อนตัวชาวาบ
"พี่ลัมไอกลัว อึก ฮือๆๆ" เธอร้องเมื่อเขาไม่จูบเปล่า กลับใช้มือหนาลูบไล้ร่างบางไปทั่ว
"ไม่รักพี่หรอ" ลัมพูดเสียงพร่าอย่างน่าขนลุก ปากหนาหยอกเย้าริมฝีปากล่างอวบอิ่มของเธอ
"อึก ไอรักพี่..แต่"
"ชู่!!" เขาสั่งให้เธอเงียบแล้วจู่โจมหญิงสาวอย่างห้ามตัวเองไม่ได้อีกต่อไป
แล้วลัมก็ทำอย่างที่ใจเขาปราถนามานาน ไอรดาได้แต่เก็บความเจ็บไว้ เพราะรักเขามาก ไม่อยากเห็นเขาเสียใจหรือผิดหวัง ถึงเธอจะไม่เต็มใจและอยู่ในช่วงวัยที่ไม่พร้อมก็ตาม
"อื้มมมม" ลัมครางกระเซ่ากับสัมผัสที่แสนจะรันจวน ถึงจะรู้ว่าคนใต้ร่างทรมานกับความคับแน่นที่เขาแวกผ่านร่างกายเข้าไปเพียงใดลัมก็สุดจะห้ามการกระทำของความเป็นชายเต็มวัยไว้ได้จริงๆ ทั้งที่เขาพยายามปลุกเร้าอย่างหนักแล้วเธอก็ยังคงเจ็บอยู่ดี ไอจิกเล็บลงบนตุ๊กหมีทั้งพยายามหายใจให้ทันอย่างน่าสงสาร แต่ถึงจะเจ็บแต่เธอก็ไม่กล้าผลักไสเขาเพราะอยากให้เขามีความสุขที่สุด
ไอรดาทิ้งตุ๊กตาหมีลงไปในถังขยะพร้อมกับความรักที่เหลืออยู่ น้ำตาสายหนึ่งแห่งเยื่อใยสุดท้ายไหลหยดลงอย่างช้าๆ 'ออกจากใจไอไปซะ!!'
=br=
=br=
"ไม่มีเรียนอีกแล้วหรอลูก" ปู่ถามเมื่อเห็นไอมาช่วยงานที่ร้าน
"ค่ะปู่" เธอโกหก ก็จะให้เธอไปไหนได้ งานก็ไม่มีแถมเรื่องเงินเรียนก็ไม่ต้องพูดถึง
"แล้วพี่เขาหายไปไหนหลายวันเลย" ปู่ถามถึงลัมที่มักแวะมาทุกวันทำเอาไอรดาเจ็บจี๊ดไปทั้งใจ
"พี่เขาเรียนหนักค่ะ" ไอรดาตอบเสียงอ่อย
"อ่อ อย่างนั้นเอง"
ตอนนี้ก็ผ่านมากว่าสัปดาห์แล้วที่ไอเลิกกับพี่ลัม มันเป็นการเลิกลาแบบปัจจุบันทันด่วน เลิกทั้งที่ไม่ได้บอกว่าเลิกสักคำ แค่..หายไปจากชีวิตกันเฉยๆและทำอย่างที่ตัวเองต้องการโดยไม่ต้องแคร์ใคร
ไอยังงงๆอึนๆอยู่เพราะทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก คนที่เธอเคยไว้ใจและคิดว่ารู้จักเขาดีกลับกลายเป็นเหมือนคนอื่น เขากลายเป็นคนที่เธอไม่เคยรู้จัก ที่ผ่านมาคือเรื่องโกหกจริงๆหรอ รอยยิ้มนั้นไม่ใช่ของจริงหรอกหรอ เจ็บจัง! เมื่อคิดถึงเรื่องราวดีๆระหว่างเธอและเขาไอยิ่งเจ็บ
ไอรดาต้องอยู่กับความไม่เข้าใจ ไม่รู้เลยว่าความผิดของเธอคืออะไร ทำไมพี่ไม่เลิกกับไอก่อน ทำไมต้องหักหลังกันด้วย ทุกคืนเธอไม่เคยหลับเต็มตื่นเลย พออยู่คนเดียวก็มักเพ้อถึงแต่เขา ถ้ารู้ว่าจะเจ็บแบบนี้ สู้ไม่รู้จักกันแต่แรกคงดีกว่า
"ยัยไอ" มะลิที่เป็นเพื่อนที่ยังเหลืออยู่เพียงคนเดียวโทรมา
"ว่าไง"
"ฉันเจองานอยู่ที่หนึ่ง แต่เงินไม่เยอะนะ สนไหม"ไอเคยวานเพื่อนช่วยหางาน
"งานอะไร"
"ร้านเช่าหนังสือ"มะลิบอก
"เอาสิ"
"แต่ไกลบ้านหน่อยนะ"
"ดีเลย" เธอไม่ต้องการทำงานแถวบ้านให้ปู่และใครๆรู้อยู่แล้ว
"แล้วแกคิดหรือยัง ถ้าท้องโตขึ้นมาจะทำยังไง"
"เฮ๊ยยย ค่อยหาทางแก้กันไป" เด็ก19ปีอย่างเธอคงคิดอะไรได้ไม่มากหรอก แต่จนกว่าจะถึงวันนั้น..
=br=
ไอรดามาสมัครงานร้านเช่าหนังสือที่เพื่อนแนะนำ เจ้าของร้านเป็นคนง่ายๆสบายๆ เธอชื่อพี่ราตรี
"เรียกพี่ตรีก็ได้จ๊ะ"หญิงสาววัย30บอก เธอสวมใส่เสื้อผ้าตัวโคร่งและกรอบแว่นหนาเตอะอย่างพวกนักอ่านตัวยง
"ค่ะพี่ตรี"
"ไอต้องเฝ้าร้านคนเดียวนะ ไหวไหม"
"ไหวค่ะ"
"ถ้ามีอะไรสงสัยก็โทรมานะ"
"ค่ะพี่ตรี"
ที่ร้านมีทั้งหนังสือให้เช่าและขาย ช่วงเย็นของวันเท่านั้นถึงจะมีลูกค้าเข้ามาใช้บริการ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นนักเรียนนักศึกษาที่มาหาการ์ตูนหรือนิยายอ่าน ไอรดารู้สึกแฮปปี้มากๆ เธอแค่จัดหนังสือเข้าชั้นตามหมวดหมู่และวันทั้งวันก็นั่งอ่านหนังสือจนบางทีก็ทำให้ลืมหลายๆเรื่องไปได้
ไอพยายามทำตัวให้ยุ่งเข้าไว้ว่างเป็นไม่ได้เพราะตาจะคอยมองโทรศัพท์และแอบหวังว่าเขาจะโทรมาตลอด แต่ต่อให้โทรมาก็ไม่แน่ใจว่าเธอจะกลับไปหาเขาได้หรือเปล่า หรือต่อให้เขารับผิดชอบลูก เอาจริงๆเธอก็ไม่ต้องการเลยสักนิด มันเป็นความขัดแย้งในใจที่สลัดออกไปไม่ได้สักที
"แกใจแข็งอะ"มะลิชมผ่านเสียงตามสาย
"เจ็บจะตายอยู่แล้วเนี่ย" ที่เห็นอยู่แค่เพราะต้องอยู่หรอกนะ งั้นเธอคงตายไปแล้ว
"สู้ๆแก" นี่คงเป็นคำพูดเพียงอย่างเดียวที่เพื่อนอย่างเธอทำให้ได้ เด็กอายุ19ที่เพิ่งก้าวขาข้างหนึ่งออกมาเจอโลกกว้าง เธอจะไปประสาอะไร
"คนมันจะไป มันไม่ใช่เพิ่งคิดได้เมื่อวานหรอก เขาคิดมานานแล้ว และคิดดีแล้วด้วย แกว่าไหมล่ะ "ไอเหมือนบอกตัวเองขณะที่ปรับทุกกับเพื่อน
"เออ ถูกของแก เข้มแข็งไวๆนะ"
"อือ ขอบใจนะ"
=br=
=br=
- Writer
