CAMILLO RUSSO: THE MAFIA BOSS' PUNISHMENT

Camillo Russo is the mafia boss. He killed without pity or remorse. His father founded and led the Black Cartels Organization, which he now controls. There is nothing to be afraid of, and even the law is being manipulated. Anyone who fights against him has a place. The black cartel organization banded together in groups to protect themselves and carry out their own justice. They were involved in various illicit activities like illegal gambling, extortion, kidnapping, drug trafficking, human smuggling, and money laundering. Maliban sa pagiging mabagsik at walang awang si Camillo ay may maamo siyang mukha. Has the resemblance of a Greek God na kinababaliwan ng sinumang babae. Thirty-two years old pa lamang siya at hindi naniniwala sa pag-ibig. Para sa kanya ang babae ay nakukuha lamang sa bawat oras na iyong nanaisin at hindi mo kailangan bigyan ng halaga dahil lahat ng babae ay katulad ng kanyang ina. Sumama sa ibang lalaki kapalit ng pera. Iyon ang naging dahilan ng kanyang ama kung bakit ito napasama sa mga masasamang gawain. Ang ina niya ang nagtulak dito at hanggang ngayon ay hindi niya nakakalimutan. Mas pinili ng kanyang ina na makasama ang lalaking may pera kaysa sa ama niya na dating karpintero lamang. Sunod-sunod ang pinakawalan niyang putok ng baril dahil sa mga naisip sa kanyang nakaraan. Nasa firing range siya ng mga oras na iyon. Sa loob mismo ng organization niya. Lahat ng pinakawalan niyang putok ay tumama sa kanyang target. Walang nasayang sa kanyang bala. Bata pa lang siya ay gamay niya nang humawak ng baril. Isa lang ang natatandaan niyang sinabi ng kanyang ama noong nabubuhay pa ito---- na kapag itinutok mo sa tao ang iyong baril ay siguraduhin mong ipuputok mo. Ang kaaway ay magaling magbalat kayo. Nagiging kaawa-awa kapag nasusukol at kapag naawa ka ikaw ang mahuhulog sa patibong. Kay Camillo ay walang puwang ang awa sa kanyang puso. Sa mundo nila kailangan ay malakas ang loob mong pumatay dahil kung hindi ay baka maunahan ka. “Don,” tawag sa kanya ng isa sa kanyang mga soldier na si Agapito. Don ang gusto niyang itawag sa kanya at hindi boss-- Don para hindi halatang isa siyang mafia. Napatigil siya sa ginagawa at tiningnan ito. Kunot ang kanyang noo. “What?” tanong niyang matigas ang boses. Si Agapito ay hindi lamang member ng mafia kundi personal assistant niya ito sa Saavedra Real Estate Corporation. Ang mata niya sa loob at labas. “Hinahanap kayo ni Mr. Saavedra sa opisina. May mahalaga raw siyang sasabihin sayo,” wika pa nito. “May ideya ka ba kung ano yun?” nagtataka niyang tanong. That was unusual. “Wala po, Don.” "Okay. "Just wait for me outside, and I'll change," he said, turning his back on him. He couldn't help but wonder why Rafael Saavedra had unexpectedly called him. Bihira lamang kung ipatawag siya nito dahil madalas siya ang dumadalaw rito sa bahay nito. He's been like a candle that's been slowly torched out since being diagnosed with prostate cancer... He didn't care about the old man because all he wanted was for him to fall and take over the business he was so proud of. Si Rafael Saavedra lang naman ang lalaking umagaw sa kanyang ina. They planned to overthrow Rafael Saavedra even when his father was still alive. Ang ubusin ang lahi nito, but that was not his intention because his intention was for him to endure... That was the worst punishment he could imagine for what he had done. Ang naramdaman nito kung paano ang maagawan at paano ang mawalan. Iyon ang naisip niyang pinakamalupit na ganti sa ginawa nito sa kanilang mag-ama. The day of judgment has come, and he is thrilled. Saavedra is confident that he is expanding the business, but he is unaware that he is gradually taking everything he owns. To tarnish his reputation. Mabilis siyang nagbihis. Kahit na wala siyang pakialam kay Saavedra ay kailangan niya pa rin ipakita na mahalaga ito sa kanya. Si Agapito ang nagdrive sa kanya patungo sa malaking bahay ng mga Saavedra. Matagal ng patay ang asawa nito na dating asawa ng kanyang ama at iyon ay ang kanyang ina kung kaya mag-isa na lamang ito sa buhay. Pagpasok niya ng sasakyan ay inayos niya ang suot niyang necktie. “Don, tumawag nga pala si General. Darating daw mamayang gabi ang mga armas na galing sa Italy,” wika pa ni Agapito sa kanya. Ang general na tinutukoy nito ay isa sa mga associates niya. Si Police Director General Logan Reyes. “Handa na ba ang mga tao?” “Yes, Don. Inihanda na ng mga capo.” “Kung ganun ay pupuntahan na lang natin mamayang gabi.” Labas pasok na siya sa bahay ng mga Saavedra. Isa pa ang mga tauhan ni Saavedra sa bahay nito ay siya ang nagbigay upang may mga mata siya sa kaaway. Walang sabi-sabing diretso siyang pumasok sa bahay ng matanda. Napakalaki ng bahay nito. Ang sala pa lamang ay parang hallway ng mall. Ganoon kayaman ang matanda. Ito rin ang major stockholder ng kumpanya at halos seventy percent ang shares nito. “How's your day, Mr. Saavedra?” tanong niya sa matanda. Nakaupo na ito sa wheelchair nito at tanging nurse na lamang ang nag-aasikaso. “To be honest? I just don't know anymore, Camillo. I don't think I have much time left to live. "I feel like every day is hell on earth," he told him. He wanted to grin at his reply, but he kept it under control. Stop saying that! "Where's the Rafael Saavedra I know? I have no doubt that you will get better. Alternative therapies and treatments are still an option. Perhaps it would be better if it were done in another country where technology is more advanced. You don't have to give up.” “Matanda na ako, Camillo. Isa pa iisa lang naman ang pupuntahan natin. Una-unahan nga lang. Ipinatawag kita dahil gusto kong sabihin sayo na nagpagawa ako ng last will kay Attorney,” wika nito sa kanya kaya natigilan siya. “Simula pagkabata ay kilala na kita, Camillo at hinubog kita sa kumpanya ko.” “And I’m thankful for that Mr. Saavedra. Kung hindi mo ako pinaaral sa kolehiyo ay wala ako ngayon. Ang lahat ay utang ko sayo,” sagot niya rito. “I need you to find my heir, Camillo. May anak ako sa dati kong asawa,” wika nito na ikinabigla niya. Hindi niya yata alam yun. Ang alam niya ay wala itong anak maging sa una nitong asawa. “Nang lumayas siya ay dala niya ang anak kong babae at simula non ay wala na akong balita. Gusto ko sana na hanapin mo siya, Camillo. Gusto ko siyang makita habang buhay pa ako. Ang totoo niyan ay hindi lang ito ang unang beses na hinanap ko siya pero palagi akong bigo,” malungkot ang boses na wika nito sa kanya. “Kung ‘yan po ang gusto ninyo ay gagawin ko, Mr. Saavedra,” labag sa loob niyang wika sa matanda. “At kapag nakita mo siya, gusto ko ay pakasalan mo siya,” sagot nito na ikinabigla niya. “Po?” bulalas niya. Gusto niyang suntukin ito pero hindi niya magawa. Mamamatay na lang ito ay kung ano-ano pa ang sinasabi. “Kapag pinakasalan mo siya ay may rights ka sa lahat ng mamanahin niya. Hindi mawawala sayo ang kumpanya at ilang ipapamana ko sa kanya. May tiwala ako sayo, Camillo at alam ko rin na hindi mo pababayaan ang anak ko. Find her and marry my daughter.” Ilang lunok ang kanyang ginawa. Hindi niya iyon matanggap. “Hindi ba ako pwedeng tumanggi?” tanong niya. “Alam kong tatanggi ka Camillo, pero ikaw lang ang inaasahan ko na magpapatuloy sa aking naiwan. Kapag nakita mo ang anak ko, anong gagawin niya? Wala siyang ideya. Baka ang lahat ng ito ay mawala rin.” “Kung ‘yan po ang gusto ninyo ay hahanapin ko po ang anak ninyo at ibabalik ko siya sa inyo,” tanging naisagot niya sa matanda. “Umaasa ako, Camillo.” Tumango na lamang siya. “Pwede bang simula sa araw na ito ay sa bahay ka na muna tumuloy tulad ng dati?” pakiusap pa nito sa kanya. “Namiss ko na kasi ang anak kong lalaki.” Napangiti siya sa sinabi ni Mr. Saavedra kahit pa tutol siya. Hanggat maari ay ayaw niyang tumira sa bahay nito dahil hindi niya magagawa ang iba niyang dapat gawin pero ito na naman siya. Balik sa bahay nito. Ang totoo ay isa sa dahilan kung bakit ayaw niya tumira sa bahay nito ay dahil sa larawan ng kanyang ina sa naglalakihang frame at nakadisplay sa halos lahat ng sulok ng bahay. Magaling kasing painter si Mr. Saavedra at kapag wala itong ginagawa ay iginuguhit nito ang larawan ng kanyang ina na lalo lang niyang ikinakagalit.