Chapter 8
1061 Words
อึกๆๆๆ
อึกๆๆๆ
ฉันนั่งมองพี่ธามที่ตอนนี้นั่งดื่มเหล้าต่างน้ำแทนฉันอยู่ เหมือนเพื่อนฉันจะหมั่นไส้เขานะเทเอาๆจนเขาดื่มแทบไม่ทัน
"พี่ธามไหวไหม ไม่ไหวก็กลับ"
ฉันถามออกไปด้วยน้ำเสียงติดขำเล็กน้อย หน้าแดงมากๆคงเพราะฤทธิ์เหล้าแน่ๆ เขาส่ายหน้าเบาๆแล้วยกดื่มอีกแก้ว
อึกๆๆๆๆๆ
"พี่ไหว"
ฉันหันไปมองหน้าพวกเพื่อนๆแล้วยกมือห้ามให้หยุดเทได้แล้ว พวกเพื่อนฉันก็ไม่ชวนพี่ธามดื่มต่อ
"พาพี่เขากลับไหม ไอว่าเขาเมาแล้วนะ"
จอนนี่มองหน้าฉันแล้วชี้ไปทางพี่ธาม เขายักไหล่ทำเหมือนว่าเขานั้นชิวๆมาก
"แค่นี้สบายมากไม่ต้องเป็นห่วงหรอก"
ฉันเบ้ปากใส่เขาเล็กน้อยก่อนจะหันไปหยิบแก้วของตัวเองมาดื่ม ฉันดื่มน้ำส้มนะ ฮ่าๆๆ ฉันไม่ได้กลัวพี่ธามนะ ไม่ได้กลัวที่เขาขู่เลยจริงๆนะ
" พรุ่งนี้อาจารย์ยกคลาสนะรู้ยัง เจนนิเฟอร์เพิ่งส่งข้อความมาเนี้ย"
เชลีนพูดขึ้นฉันส่ายหน้ารัวๆ
"ไม่มีใครบอกสักคน ถ้ายูไม่บอกนี่ไอจะไปเรียนแล้วนะ"
ฉันพูดออกไปเชลีนหันมาสบตากับฉัน
"ยูไปไหนพรุ่งนี้อ่ะพิชชา ไอจะไปดูหนัง ออปป้ายองเจก็จะไปด้วยนะ"
ฉันทำท่าทางตื่นเต้นสุดๆ
" ไปๆ ดูเสร็จไปเที่ยวกันต่อดีไหม"
" อือได้หมดอ่ะ พิชชายูให้ไอไปรับไหมพรุ่งนี้อ่ะ"
ยองเจมองมาทางฉันพร้อมกับส่งยิ้มหวานๆมาให้
" ไม่ต้องผัวอยู่ทั้งคน ดูแลเมียเองได้ไม่ต้องมายุ่ง"
ฉันหันขวับไปมองหน้าเขาอย่างไม่พอใจ ผัวบ้าผัวบออะไรคนอื่นตอนนี้เข้าใจกันผิดไปหมดแล้วเนี้ย
" เมาแล้วเลอะเทอะใหญ่เลยนะพี่ธาม"
" ชิ ไปห้องน้ำดีกว่าอารมณ์ไม่ดีโว๊ยยย"
เขาตะโกนออกมาแล้วลุกขึ้นเดินออกไปทันที เหอะ จะไปไหนก็ไปเหอะ
" ท่าทางพี่เขาจะหวงยูมากเลยนะ แน่ใจนะว่าไม่ได้เป็นอะไรกันอ่ะ"
จอนนี่ถามขึ้นมา ฉันเงยหน้ามองพวกมันนิ่ง
"ไม่ได้เป็นอะไรกันจริงๆ อีกอย่างปะป๊าไอคงสั่งให้ตามมาดูความประพฤติไอละมั่ง คนอย่างพี่ธามนะเหรอจะมาหวงไอ เหอะ!!"
ฉันพูดออกไปแบบนั้นแต่ก็รู้สึกว่ามันโหว่งเหวงในอก ทำไมต้องรู้สึกปวดใจ ทำไมฉันต้องมีความรู้สึกแบบนี้ด้วยก็ไม่รู้ มันแปลกจริงๆอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน
" ไอว่าไอดูไม่พลาดนะ ช่างเถอะ ว่าแต่พรุ่งนี้จะไปไหนกันดี นอกจากดูหนังเนี้ย"
เชลีนเปลี่ยนเรื่องคุยทันทีที่เห็นหน้าตาฉันไม่ค่อยสู้ดีนัก ฉันส่งยิ้มไปให้พวกมัน
"ได้หมดแหละ ไอไปไหนได้หมดแหละว่าแต่ใครมีอะไรพิเศษมั้ยล่ะ ว่าแต่จอนนี่ไม่ไปด้วยเหรอ"
เพิ่งนึกขึ้นได้นะว่าจอนนี่ไม่ไปด้วยนี่หว่า
" มัมมี่มาหานะโคตรอยากจะไปเลยรู้ป่ะ เห้ออออ"
พวกฉันหัวเราะขำๆกันทั้งโต๊ะกับการทำหน้าเบื่อโลกเวลาแม่ของจอนนี่มานะ
"เอาน่า มาไม่กี่วันเอง อดทน ฮ่าๆๆๆ ว่าแต่จะไปไหนกันตกลงอ่ะ"
ฉันถามขึ้นอีกครั้ง คงต้องวางแผนกันก่อนเพราะฉันทุกวันนี้เรียนๆๆๆๆแทบจะไม่ได้ไปเที่ยวที่ไหนเลยไง
" อยากไป Millennium Wheel วะ อยากไปนั่งชิงช้ากับคนรัก"
อิตาออปป้ายองแจพูดออกมาแบบเพ้อๆแล้วมองมาทางฉัน อึ่ยยย ขนลุกอ่ะ ฮ่าๆๆ
" โธ่อิตาออปป้ายองเจ ไอว่ายูอย่าเพ้อฝันเลยนักเลย ชาตินี้ทั้งชาติยัยพิชชาไม่มีทางมองยูหรอกยะ"
ยัยเชลีนเบ้ปากใส่ออปป้ายองแจแถมบ่นชุดใหญ่จนหมอนั้นทำหน้าไม่ถูก
" ยัยบ้าเชลีนพูดมากนักนะ ปากมากแบบนี้ไงถึงไม่มีใครเอาอ่ะ"
แล้วไอ้สองคนนี้ก็ทะเลาะกัน คู่กัดกันตั้งแต่ปีหนึ่งจนถึงตอนนี้จะจบอยู่แล้วยังทะเลาะอยู่ อนาคตคงจะได้กันชัวร์สองคนนี้อ่ะ ฮ่าๆๆ
" พอๆ ยูสองคนเนี้ยนะ แล้วยัยแบมบี๋มันจะมามั้ยเนี้ย นานชิบหาย"
จอนนี้บ่นขึ้นจนฉันนึกขึ้นได้ว่ายัยแบมบี๋ยังไม่มานี่หว่า ฉันกดโทรศัพท์ว่าจะโทรตามมันก็เจอมันเดินเข้ามาทันที
"ยัยแบมบี๋เขาจะกลับกันหมดละจ้าาา นานมาก"
มาถึงยัยเชลีนก็บ่นๆๆชุดใหญ่ ยัยแบมบี๋ไม่ว่าอะไรแต่ทำหน้าตื่นตระหนกเดินดุ่มๆตรงมาหาฉัน
" แกไม่ได้มากับพี่ธามเหรอพิชชา"
ฉันทำหน้างุนงงเล็กน้อย
"มาสิมาด้วยกันนะพี่ธามไปเข้าห้องน้ำ นี่ก็ไปนานมากละไม่มาสักที"
ยัยแบมบี๋ทำหน้ากลืนน้ำลายลงคอเหมือนรู้อะไรมาสักอย่าง
"มีอะไรแบมบี๋"
"เมื่อกี้ฉันเห็นยัยป้าจินนี่กับพี่ธามยืนคุยกันหน้าห้องน้ำอ่ะ พี่ธามดูเมามากด้วยนะ"
ฉันรีบลุกขึ้นทันที
"พาฉันไปเดี๋ยวนี้ยัยแบมบี๋ อิพี่ธามมันอยู่ไหน"
หนอยแหนะไอ้พี่ธามคนบ้า นี่หายไปนานเพราะไปคุยกับยัยป้านั้นเหรอ?!!! มันจะมากไปแล้ว ฉันเดินตามยัยแบมบี๋ไปชั้นล่าง ทำไมมันไกลจังวะเนี้ย ฉันเร่งฝีเท้าเดินตามยัยแบมบี๋ไปสักพักยัยนั้นก็หยุดเดินจนฉันกระเด็นเซถอนหลัง
"แบมบี๋แกจะหยุดเดินทำไมเนี้ย"
ฉันลูบหัวป้อยๆบ่นอย่างไม่จริงจังนัก ยัยแบมบี๋ชี้ไปทางพี่ธามกับยัยพี่จินนี่ภาพที่เห็นคือเขาสองคนกำลังจูบกันอยู่ โดยพี่ธามยืนพิงกำแพง ยัยป้าจินนี่โอบคอพี่ธามอยู่
ฉันกำหมัดแน่นใบหน้าแดงก่ำโมโหสุดๆ
"แกจะเอาไงยัยพิชชา"
"ฉันจะฆ่ามัน อิพี่ธาม! "
- Writer
