บทที่ 10 ข้อหาพรากผู้เฒ่า (1)

1660 Words

หลังจากพักรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลได้สามวันหมอก็อนุญาตให้บัวบูชากลับบ้านได้ เธออยากไปทำงานแต่โดนเขาห้ามไว้ บอกว่าให้รอหายป่วยกว่านี้ก่อนแล้วค่อยไป หญิงสาวจะทำอะไรได้นอกจากพยักหน้ายินยอมแบบเซ็งๆ งั้นเธอนั่งๆ นอนๆ อยู่ในห้องสี่เหลี่ยมก็ได้ ในระหว่างนั่งเล่นโทรศัพท์ฆ่าเวลา เธอลองเปิดเข้าไปดูในเพจบันเทิงที่ลงข่าวเกี่ยวกับการถอนหมั้นของบลูเวล ใบหน้าฉายรอยยิ้มเยือกเย็น ไม่มีความเห็นอกเห็นใจฝ่ายคุณหมอแสนดีเลยสักนิด ทำไมเธอต้องเห็นใจ ในเมื่อคนแบบนั้นก็ไม่เคยเห็นใจใครเหมือนกัน บัวบูชาเบ้ปากยักคิ้วก่อนจะเห็นคอมเมนต์ของใครคนหนึ่งที่พิมพ์ประมาณว่า สมน้ำหน้ากรรมตามสนอง ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว อีหมอหน้าไหว้หลังหลอก วันๆ เอาแต่นั่งแดกสตรอว์เบอร์รี ทำอะไรไว้อย่าคิดว่าคนอื่นจะลืม คนชั่วช้าอย่างมึงไม่มีวันตายดี ไม่มีวันมีความสุข กูขอสาปแช่ง ชาตินี้กูไม่มีวันให้อภัยมึง ลางสังหรณ์กำลังบอกเธอว่าแอ็กเค

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD