Restrain ห้ามใจไม่ให้รัก

Chapter 6

เช้าวันต่อมา...

พิ้งค์กี้ตื่นนอนในตอนเช้าตรู่ เธอบิดขี้เกียจไปมาก่อนจะหันไปมองคนข้างๆที่นอนหลับปุ๋ยอยู่ เธอคว้ำหน้าลงเท้าคางมองชายหนุ่มก่อนจะใช้นิ้วจิ้มเล่นตรงแก้ม

"นายก็น่ารักนะเนี่ยซีเนียร์"

เธอยิ้มออกมาก่อนจะยื่นมือไปดึงผมเขาเล่น ชายหนุ่มรู้สึกว่ามีอะไรดึงผมเขาอยู่ก็สะดุ้งตื่นก่อนจะมองหญิงสาวอย่างเคืองๆ

"มาดึงผมเล่นทำไมเนี่ย"

"ก็หัวนายมีผมสีขาวด้วยอ่ะก็เลยช่วยดึงให้ไง"

เธอเอ่ยออกมาเสียงเบาก่อนจะลุกขึ้นกอดอกสะบัดหน้าใส่เขาอย่างงอนๆ ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะดึงมือเธอให้หันมาหา

"ยังไม่ได้ว่าอะไรเลยหาเรื่องงอนอีกละ"

"ไปส่งกลับบ้านหน่อยวันนี้จะไปทำงานแล้ว"

เธอยิ้มออกมาพร้อมกับเขย่าแขนเขาให้ลุกขึ้นจากเตียง ซีเนียร์พยักหน้าเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องน้ำ ล้างหน้าจัดการตัวเองให้เรียบร้อยแล้วเดินออกมาเปลี่ยนชุด ส่วนหญิงสาวเธอก็ไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ในห้องน้ำ จากนั้นทั้งสองคนก็เดินทางไปที่บ้านของเธอ

"หิวมั้ย แวะทานอะไรก่อนรึเปล่า"

"เอาของไปเก็บก่อนแล้วค่อยไปได้ป่ะ วันนี้ว่างมั้ยไปส่งที่ทำงานได้ป่ะ ขี้เกียจขับรถอ่ะมันเหนื่อย"

"ได้ดิ งั้นเอาของไปเก็บที่บ้านก่อนแล้วกัน"

"โอเค ขอบคุณน้าน่ารักที่สุดเลย"

เธอยิ้มออกมาอย่างดีใจก่อนจะหันไปหยิบโทรศัพท์กดโทรไปหาลูกน้อง วันนี้ต้องไปจัดเตรียมงานเปิดตัวสินค้าให้กับบริษัทDT อีกไม่กี่วันก็จะถึงกำหนดการแล้วขาดแค่สถานที่ที่ต้องทำให้เสร็จ

"โอเคเจอกันที่นั่นเลยนะ เคจ้ะ"

พิ้งค์กี้กดวางสายก่อนจะหันมามองหน้าชายหนุ่มที่เหมือนจะมีคำถามกับเธอ

"มีอะไรรึเปล่า"

"วันนี้ไปทำที่ไหน"

"บริษัทDTนะ เปิดตัวสินค้าใหม่ เค้าจ้างให้ไปเตรียมสถานที่รวมถึงกำหนดการในงานวันนั้น ทางเรารับผิดชอบทุกอย่างเลย พิธีกรยังใช้คนของฉันเลย"

เขาพยักหน้าอย่างเข้าใจ อันนี้คือโยนงานให้ออแกไนซ์ทุกอย่างเลยนี่นา แต่ก็ง่ายดีจ่ายเงินเพื่อให้มันออกมาสมบูรณ์ที่สุด

"ให้ไปส่งที่นั่นเลยมั้ย วันนี้ว่างนะเดี๋ยวไปช่วย"

"จริงเหรอ ทำไมเจ้าของห้างถึงว่างงานแบบนี้อ่ะดีเนาะอยากมีชีวิตแบบนี้บ้างอ่ะ"

หญิงสาวเอ่ยออกมาด้วยความอิจฉา เธอทำงานจนหัวหมุนแต่เขาทำเหมือนไม่ต้องทำงานทำการอะไรเลยก็มีเงินใช้ไปจนถึงชาติหน้า ซีเนียร์กอดคอหญิงสาวไว้ก่อนจะกระซิบเสียงเบา

"อยากมีชีวิตแบบนี้ก็แต่งงานกับฉันดิ"

เขาเอ่ยออกมาเสียงหยอก พิ้งค์กี้หันไปมองหน้าเขาก่อนจะกระทุ้งศอกใส่ไม่แรงมาก

"รออายุ31ก่อนค่อยว่ากัน"

"เล่นตัวอ่ะถ้าฉันหนีไปแต่งงานก่อนอย่ามาเสียดายทีหลังนะเว้ย หล่อ รวย สายเปย์หายากมากเลยนะในช่วงที่เศรษฐกิจแบบนี้อ่ะ"

เขาพูดให้เธอคิดตามไปด้วย หญิงสาวนิ่งเงียบไปอย่างใช้ความคิด ถ้าอนาคตเธอแต่งงานกับซีเนียร์ก็จะสบายไปทั้งชาติเลยเหมือนตกถังข้าวสารอ่ะ แต่ว่ามันคงแปลกๆเธอกับเขาเป็นเพื่อนกันมามากกว่าครึ่งชีวิต วันหนึ่งต้องมาใช้ชีวิตแบบสามีภรรยามันคงพิลึกน่าดู

"ทำไมทำหน้างั้นอ่ะ"

"มองไม่ออกเลยว่าถ้าฉันกับแกแต่งงานกัน มันจะมีสภาพยังไงคงตลกดีพิลึก"

"ก็สภาพเหมือนตอนนี้นี่แหละ"

เขาหัวเราะออกมาขำๆก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปในบ้านของเธอ พิ้งค์กี้มองเขาอย่างสงสัยสภาพเหมือนตอนนี้คือยังไงอ่ะ

"หมายความว่ายังไงสภาพเหมือนตอนนี้"

เขาจอดรถก่อนจะหันมามองหน้าหญิงสาวพร้อมกับยิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์

"ก็ตอนนี้สภาพแกกับฉันมันไม่ต่างจากผัวเมียกันเลย"

"บ้า! เหมือนตรงไหน"

"เพื่อนกันเค้านอนด้วยกันเหรอ เพื่อนกันเค้างอนกันเก่งขนาดนี้เลยเหรอ แล้วเพื่อนกันเค้าหวงกันขนาดนี้เหรอ"

หญิงสาวเงียบไปไม่รู้จะเถียงยังไง แล้วเพื่อนเค้าก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้นไม่ใช่เหรอ ไปทานข้าวด้วยกัน นอนด้วยกัน ซื้อของให้ไปไหนไปด้วยกัน เป็นห่วงเป็นใยหวงกันก็เป็นเรื่องปกติของเพื่อนป่ะ

"เพื่อนกันเค้าก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้นแหละ"

"เพื่อนกันเค้าไม่ทำแบบที่เราสองคนกำลังทำอยู่"

เขายังยืนยันในสิ่งที่ตัวเองพูด การกระทำของเราสองคนใครมองก็ไม่มีทางบอกว่าเป็นเพื่อนกันแน่ ก็มีแต่พิ้งค์กี้เนี่ยแหละที่ไม่ยอมรับความจริงว่าตัวเองรู้สึกยังไง เขาบอกแล้วว่ากำแพงของเธอมันมีคำว่าเพื่อนขวางอยู่ และที่ไม่ยอมรู้ใจตัวเองคงเพราะเคยชินที่เขาทำให้แบบนี้มาตลอดจึงคิดว่าเพื่อนทำให้เพื่อน ถ้าเขาอยากให้เธอรู้ใจตัวเองเร็วๆคงต้องลากผู้หญิงคนอื่นเข้ามา ไม่อย่างนั้นเธอไม่รู้ใจตัวเองสักที

"ได้ ถ้าอย่างนั้นต่อไปนี้นายก็ไม่ต้องมาทำแบบนี้กับฉันแล้ว ทำแบบที่เพื่อนเค้าทำกันก็พอโอเคป่ะ"

เธอเอ่ยออกมาอย่างไม่ซีเรียส ยังไงเราสองคนก็เป็นเพื่อนกันเท่านั้น บอกแล้วไงว่าถ้าเปลี่ยนสถานะคงพิลึกน่าดู

"ได้... ให้ทำแค่เพื่อนใช่มั้ย"

"ใช่แค่เพื่อนก็พอ"

"โอเค ได้เลยถ้าต้องการแบบนั้นก็ได้ พูดเองนะ"

เขาเอ่ยออกมาเสียงจริงจังมาก ถ้าเธอต้องการแบบนั้นเขาจะจัดให้ เพราะถ้าเขาทำกับคนอื่นอย่างที่ทำกับเธอบ้างก็อย่ามาร้องเองทีหลังแล้วกัน หึ

หลังจากนั้นเขาก็มาส่งเธอทำงานที่บริษัทDT บริษัทใหญ่โตหรูหราแต่ถ้าเทียบกับเขาที่เป็นเจ้าของห้างดังยังห่างกันเยอะ พิ้งค์กี้เดินเข้าไปหาลูกน้องคุยรายละเอียดงานกันโดยมีซีเนียร์เดินดูนั่นนี่ไปเรื่อย

"ซีเนียร์มาได้ยังไงเนี่ย"

เขาหันไปมองตามเสียงเจอดีสนีย์เดินถือแฟ้มเข้ามาหาเขาด้วยรอยยิ้มกว้าง

"อ่าวดีสนีย์ทำงานที่นี่เหรอ"

"ใช่จ้ะ แล้วซีเนียร์มาทำอะไรที่นี่"

"อ่อ มาส่งพิ้งค์กี้นะมาเตรียมงานเปิดตัวสินค้าที่นี่"

ดีสนีย์หันไปมองก่อนจะร้องอ่อออกมา เธอเพิ่งย้ายมาเป็นเลขาของท่านประธานไม่ถึงเดือนเธอรู้ว่าบริษัทจ้างออแกไนเซอร์ข้างนอกมาแต่ไม่คิดว่าจะเป็นบริษัทของพิ้งค์กี้

"พิ้งค์กี้เป็นเจ้าของบริษัทPPR GROUP เหรอ"

"ใช่ แล้วนี่มาตรวจงานเหรอ"

"อื้ม ท่านประธานให้เรามาตามเจ้าของบริษัท PPR GROUPให้ไปหาที่ห้องประชุมนะ เห็นว่าจะคุยเรื่องรายละเอียดภายในงาน งั้นเราขอไปทำงานก่อนถ้าไม่รีบรอก่อนนะ เดี๋ยวมาคุยด้วย"

"ทำงานก่อนเถอะเราไม่ไปไหนหรอก"

เขายิ้มออกมาก่อนจะปล่อยให้เธอไปทำงานของตัวเอง ตอนนี้เขารู้แล้วว่าจะทำยังไงให้พิ้งค์กี้รู้ใจตัวเองไวๆ

จากนั้นพิ้งค์กี้ก็เดินมาหาเขาบอกว่าจะไปคุยกับเจ้าของบริษัท ให้เขารอตรงนี้ห้ามไปไหน เขาพยักหน้ารับทราบก่อนจะไปช่วยลูกน้องของเธอทำงาน

"ผมช่วยนะ"

"คุณซีเนียร์อย่าเลยค่ะ"

"เอาน่าสนุกออก ผมว่างพอดี"

เขาช่วยคนอื่นตกแต่งนั่นนี่ตามที่ไหว เรื่องพวกนี้เขาไม่ค่อยถนัดอยู่แล้ว ไม่นานพิ้งค์กี้ก็กลับเข้ามาพร้อมกับผู้ช่วย ส่วนเขาเดินออกไปซื้อกาแฟสองแก้ว เอาไปฝากหญิงสาวด้วย แต่เมื่อมาถึงในห้องเขาต้องชะงักไปเมื่อดีสนีย์ก็อยู่ที่นี่ด้วย

"เธอก็แยกแยะเป็นอยู่นะพิ้งค์กี้"

"แน่นอนสิ ฉันแยกแยะเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวได้ แล้วเธอมาทำไมอีกไม่มีอะไรแล้วนี่"

พิ้งค์กี้เบะปากใส่ดีสนีย์อย่างหมั่นไส้ เธอหันไปมองซ้ายขวาเจอซีเนียร์เดินเข้ามาพอดีก็หันไปยิ้มให้หล่อน

"มาหาซีเนียร์นะ ไปไหนมาคะตามหาตั้งนาน"

"อ่อไปซื้อกาแฟมานะ"

เขาเหลือบสายตามองพิ้งค์กี้ที่ตอนนี้ทำตาขวางใส่เขาอย่างไม่พอใจสุดขีด บอกว่าห้ามยุ่งกับมันไงไม่เชื่อฟังใช่มั้ยอยากจะเลิกคบกับเธอหรือไงไอ้บ้านี่

"ซื้อมาฝากเอาไปสิ"

เขาส่งแก้วกาแฟไปให้ดีสนีย์ เธอรับมาก่อนจะเอ่ยขอบคุณ หญิงสาวที่เห็นแบบนั้นก็ร้องโวยวายทันที

"แล้วของฉันล่ะ"

เขาหันไปมองพิ้งค์กี้ก่อนจะนิ่วหน้าอย่างกวนๆ

"อ่าวก็ไม่ได้สั่งให้ซื้อนี่"

"ดีสนีย์ก็ไม่ได้ฝากซื้อนี่ ทำไมถึงซื้อมาให้"

เธอไม่ยอมท่าเดียวยิ่งเห็นเขาให้ความสำคัญกับคนอื่นมากกว่าเธอ เธอก็รู้สึกไม่ชอบใจมากๆ

"ซื้อกาแฟมาฝากสาวสวยผิดตรงไหน"

พิ้งค์กี้ได้ยินแบบนั้นก็เดินเข้ามาใกล้เขาก่อนจะใช้มือบีบแขนเขาไว้แน่นเพื่อแสดงความไม่พอใจสุดๆ

"แกอยากให้ฉันเลิกคบกับแกป่ะ"

"อ๊ะๆ ไหนบอกให้ปฏิบัติแบบเพื่อนเขาทำกันไง นี่แหละเพื่อนเขาทำกันรู้ไว้ด้วย แล้วกิริยาแบบนี้อย่าทำนะเพื่อนเขาไม่ทำกัน"

เขายิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะหันไปชวนดีสนีย์ไปนั่งคุยกันที่อื่น

"ไปคุยกันที่อื่นดีกว่า"

"ไปสิ ตรงนั้นก็ได้นะ"

"โอเค"

เขาเดินไปพร้อมกับดีสนีย์โดยมีพิ้งค์กี้มองตามพร้อมกับกำมือแน่นอย่างควบคุมอารมณ์โกรธ เธอโกรธมากที่เขาทำเหมือนไม่ให้ความสำคัญเธอแต่ไปให้ความสำคัญกับคนอื่นแทน

'เพื่อนเค้าทำกันแบบนี้เหรอ...'