Restrain ห้ามใจไม่ให้รัก

Chapter 1

หลังจากได้กระเป๋าที่ชอบมาฟรีๆ พิ้งค์กี้ก็น่ารักกับเขาขึ้นเยอะมาก เอาอกเอาใจตามใจสารพัดและที่สำคัญที่สุดขี้อ้อนอย่างกับลูกแมวด้วย

"ป๋าซีขากระเป๋าสวยมาก ขอบคุณนะคะ"

"แกนี่มันสุดยอดเลยให้ตายสิ อย่างกับคนละคน"

เขายกกาแฟขึ้นดื่มมองหญิงสาวที่ตอนนี้กำลังเห่อของใหม่จับนั่นดูนี่ยิ้มไม่ยอมหุบ เธอเงยหน้ามองชายหนุ่มก่อนจะขยับเข้าไปใกล้แล้วกอดแขนเขาอย่างออดอ้อน

"เอาเงินที่เปย์สาวพวกนั้นมาเปย์ฉันดีกว่า ฉันมีประโยชน์กว่าผู้หญิงพวกนั้นตั้งเยอะ ทำให้แกได้ทุกอย่าง"

"แน่ใจเหรอว่าทำได้ทุกอย่าง"

เขามองเธอพรางยิ้มกริ่ม พิ้งค์กี้เห็นสายตาของเขาออกจะหื่มกามก็ตีหน้าอกเขาทันทีอย่างหมั่นไส้

"อย่ามองเหมือนแกอยากจะกลืนกินฉันทั้งตัวแบบนั้นดิ ขนลุกนะเว้ย"

"เอ้าก็แกบอกว่าทำได้ทุกอย่างไง งี้ก็นอนด้วยกันได้ดิ"

"ปากเสียอย่าพูดเรื่องน่าอายแบบนั้นได้ป่ะ"

หญิงสาวจิ๊ปากใส่เขาก่อนจะยกกาแฟขึ้นดื่มบ้าง ซีเนียร์วางแก้วลงก่อนจะกอดคอเพื่อนสนิทไว้แล้วเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงจริงจังมาก

"ถามไรหน่อยดิ"

"ไรอ่ะ"

เธอมองเขาด้วยความระแวง คงไม่ถามอะไรลามกอีกนะไม่งั้นจะโดนกระโดดถีบ

"แกไม่คิดจะมีครอบครัวบ้างเหรอ เห็นพูดทีไรก็จะอยู่คนเดียวตอนแก่เฒ่าอะไรงี้ นี่แกก็จะสามสิบแล้วนะไม่คิดจะแต่งงานมีลูกมีผัวบ้างเหรอ"

เขาอยากรู้ว่าเธอคิดยังไงกับเรื่องนี้ เพราะดูไม่มีท่าทีอยากจะแต่งงานมีสามีหรือแม้แต่พูดเรื่องลูกให้ใครได้ยินเลย จนเขาสงสัยว่าตกลงเธอจะใช้ชีวิตโสดจนตายเลยหรือยังไง

"ไม่รู้ดิ คือแบบมันไม่เจอคนที่ใช่ไง ตั้งแต่โตมาฉันยังไม่เจอผู้ชายที่ดีกับฉันมากที่สุดเลย ยกเว้นแกไว้คนหนึ่ง"

พิ้งค์กี้ยิ้มกว้างออกมาก่อนจะยื่นมือไปบีบจมูกเพื่อนเล่นอย่างแกล้งหยอก เขาคือผู้ชายคนเดียวที่ทำให้เธอทุกอย่างไม่สบายก็มานอนเฝ้า อยากกินอยากเที่ยวก็พาไปจนเธอคิดว่าถ้าวันหนึ่งเขามีแฟนมีครอบครัวของตัวเองขึ้นมา เธอคงรู้สึกเหงาและโดดเดี่ยวมาก

"งั้นแต่งงานกันป่ะจะได้จบ"

เขาอมยิ้มก่อนจะจุ๊บมือเธอที่จับจมูกเขาเล่นอยู่ ทำเอาหญิงสาวทำหน้าไม่ถูกรีบดึงมือกลับเบือนหน้าไปทางอื่น

"บ้า ใครจะแต่งกับแกกัน"

"คนเรามันต้องมีครอบครัว ไม่อยากมีลูกก็ควรมีเพื่อนคู่ใจบ้าง ไม่มีใครสามารถอยู่ตัวคนเดียวได้หรอก อีกอย่างเพื่อนถึงจะคบกันไปจนแก่เฒ่าแต่เราไม่ได้นอนคุยกันนะ มันไม่เหมือนสามีภรรยาที่เค้านอนคุยกัน บางอย่างเราไม่สามารถคุยกันได้ทุกเรื่อง"

"ฉันไม่มีแพลนอยากแต่งงานมีสามี แต่ว่ามีความคิดอยากมีลูกนะ นี่เพิ่งลองค้นหาข้อมูลทำกิ๊ฟท์อยู่ราคาก็ไม่ถึงล้าน แต่ว่าปัญหาคืนการหาอสุจิของผู้ชายที่เพอร์เฟคมากๆมาใส่ไม่รู้จะไปหาที่ไหน"

พิ้งค์กี้เอ่ยออกมาเสียงเรียบ เรื่องสามีเธอไม่ซีเรียสจะมีไม่มีก็ได้ แต่ลูกควรจะมีเพราะเธอก็ทำงานหาเงินมีสมบัติอยู่พอสมควร ยังไงก็ต้องต้องมีคนมาช่วยใช้อย่างเช่นลูกสักคน เธอไม่เคยคาดหวังให้เด็กที่เธอคลอดออกมามาเลี้ยงดูยามแก่เฒ่า แค่อยากให้ชีวิตเด็กคนหนึ่งได้เติมโตเป็นคนดีของสังคม ได้มีความสุขในการมีชีวิตบนโลกใบนี้ ได้เห็นเขาเติบโตก็ดีมากแล้ว

"แกโอเคเหรอที่จะเอาอสุจิของใครไม่รู้มาใส่ในมดลูกของตัวเองอ่ะ แล้วลูกคลอดออกมาถามหาพ่อจะทำยังไง"

หญิงสาวคิดตามในสิ่งที่เขาพูด ก็เป็นเรื่องที่น่ากังวลอยู่เด็กที่คลอดออกมาจะไม่สมบูรณ์แบบเหมือนครอบครัวอื่น แต่เธอคิดว่าตัวเองสามารถเติมเต็มให้ลูกได้

"คิดให้ดีๆก่อนจะทำอะไร งั้นเอางี้ป่ะเอาอสุจิของฉันไปดิ หล่อ รวย เก่งหาที่ไหนไม่ได้แล้วนะสนใจป่ะ"

"ได้เหรอ เอาของแกได้เหรอ"

พิ้งค์กี้ทีความสนใจขึ้นมาทันที ถ้าเป็นแบบนี้ก็ไม่ต้องมีสามีก็ได้แถมยังเป็นอสุจิของคนที่เธอรู้จักและไว้ใจด้วย

"ได้ดิ แต่ว่าไม่ต้องทำกิ๊ฟท์หรอกมันแพง เงินตั้งเป็นแสนเป็นล้านจะเอาไปทิ้งขว้างทำไม"

"อ่าว แล้วจะทำยังไงอ่ะถ้าไม่ทำกิ๊ฟท์"

เขาอมยิ้มก่อนจะกอดเอวหญิงสาวไว้ เขาเอานิ้วไต่ตามตัวพร้อมกับเอ่ยออกมาเสียงหวาน

"ก็ทำวิธีธรรมชาติไง ให้เดือนเดียวเท่านั้นแหละป่องเลย"

"ไอ้บ้า พูดอะไรเนี่ย"

พิ้งค์กี้หน้าแดงก่ำดันตัวเขาออกไปให้ห่างก่อนจะยกกาแฟขึ้นดื่มแล้วชวนเขาเปลี่ยนเรื่อง

"กาแฟอร่อยดีเนาะ"

"ทำมาเปลี่ยนเรื่อง หึ"

เขายิ้มมุมปากออกมาอย่างเจ้าเล่ห์ก่อนจะสะกิดเธอเล่นอย่างแกล้งหยอก พิ้งค์กี้ดันตัวเขาให้ออกห่างก่อนจะเอามือบิดเอวเขาอย่างหมั่นไส้ แกล้งอะไรก็ไม่รู้คนบ้าเอ๊ย

"โอ๊ยๆ เจ็บอ่ะ"

"สมน้ำหน้าใครให้พูดไม่คิดล่ะ"

"จริงจังนะเว้ยพิ้งค์ เอางี้ป่ะเรามาตกลงกันก่อน ถ้าอายุ31ปีแล้วเราสองคนยังไม่มีแฟน เรามาแต่งงานกันนะ"

"โหย! 31ก็อีกปีสองปีเองดิ ฉันยังสนุกกับชีวิตอยู่เลย"

หญิงสาวร้องออกมาเสียงหลง ปีเดียวจะไปทันเอาเวลาไหนหาแฟนล่ะ แต่ตัวเขาไม่แน่เพราะมีผู้หญิงควงเล่นตลอดอยู่แล้วถึงแม้ว่าจะไม่คบใครจริงจังก็เถอะ

"ต้องพูดว่าตั้งปีสองปีต่างหาก"

"ทำไมเราต้องแต่งงานกันด้วยอ่ะ แกเองนั่นแหละที่จะหนีไปแต่งงานก่อนอ่ะดิ ไม่รับปากหรอก"

พิ้งค์กี้หน้างอง้ำไม่ยอมรับข้อเสนอของเขา คนอย่างซีเนียร์ไม่ยอมขึ้นคานเหมือนเธอหรอก เธอไม่มีแฟนก็ใช้ชีวิตอยู่ได้แต่ดูเหมือนว่าเขาจะอยู่ไม่ได้นะ ไม่งั้นคงไม่ควงคนนั้นคนนี้ไปทั่วหรอก

"ก็ถ้าแกไม่มีฉันก็จะไม่มี"

เขาให้คำมั่นสัญญากับเธอ ใจจริงอยากจะให้ครบ31ปีเร็วๆเลยด้วยซ้ำจะได้แต่งงานกันไปให้จบๆ บอกตามตรงนะว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนดีเท่าพิ้งค์กี้แล้วตั้งแต่ที่เขาเจอมา เห็นเป็นคนแบบนี้แต่จริงๆแล้วเธอใจดีมากเลยนะรู้ใจเขาที่สุด แถมยังไม่เคยทิ้งเขาไปไหนอีกด้วย และที่สำคัญที่สุดเขารักเธอ

"ก็ได้ แล้วแต่งงานกันนี่ต้องนอนด้วยกันป่ะ แค่คิดก็ขนลุกแล้วอ่ะ เพื่อนกันนะเว้ย"

เธอคิดภาพไม่ออกด้วยซ้ำว่าวันหนึ่งเธอกับซีเนียร์จะต้องมาแต่งงานกันแล้วมีความสัมพันธ์แบบสามีภรรยา หรือว่าเราสองคนเป็นเพื่อนกันมานานมากจนนึกภาพสถานะอื่นไม่ออก มันคงแปลกน่าดูแต่สำหรับเธอคิดว่าไม่ได้แย่นะการได้อยู่กับเขาดีออก ซีเนียร์เป็นคนที่ตามใจเธอเก่งที่สุดรองจากพ่อกับแม่ของเธอ

"ได้กันสักครั้งจะลืมเพื่อนเลยนะ ลองป่ะ"

"ไอ้บ้าซีเนียร์ พูดจาลามกอี้!"

สองคนทะเลาะกันอยู่ในร้านกาแฟ ใครมองเข้ามาก็คงจะคิดว่าคู่รักกำลังหยอกล้อกันอยู่ มีแต่ทั้งคู่นั่นแหละที่มองตัวเองไม่ออกว่ากำลังรู้สึกยังไงกับอีกฝ่าย....

"ทิ้งไว้นานมดลูกแห้งนะเว้ย"

"ไอ้บ้า! ปากไม่เป็นมงคลเลย โดนแน่"