คล้องใจรักราชนาวี

บทที่5 คืนที่ลูกไม่อยู่

บทที่5 คืนที่ลูกไม่อยู่

3เดือนก่อนหน้านี้

ร่างบอกบางพลิกไปพลิกมาด้วยท่าทีกระส่ายกระสับก่อนจะลุกขึ้นนั่งแล้วก็ถอนใจพรืด ก่อนจะลงไปยังโซฟามือบางเอื้อมมาสะกิดคนที่นอนหนุนแขนอยู่บนโซฟาพร้อมกับเอ่ยด้วยเสียงจนใจ

“นี่ ไปรับหนูเล็กให้หน่อยสิ”

“หนูเล็กต้องเข้าค่าย” ราชนาวีบอกโดยไม่ลืมตามามองร่างบางที่มีสีหน้าคล้ายคนจะร้องไห้ ก็พอจะเข้าใจอยู่บ้างว่าหญิงสาวนอนกับลูกสาวมาตั้งแต่ลูกยังเล็กไม่เคยที่จะยอมให้ลูกนอนห่าง ห่วงกว่าชีวิต หวงยิ่งกว่าแม่จงอาง พอลูกไม่อยู่ก็คงรู้สึกแปลก ๆ เป็นธรรมดา แต่ทว่าหนูน้อยรัมภาวีร์ในวันนี้ไปเข้าค่ายอบรมจริยธรรมที่วัดในตัวเมืองชลบุรีกับที่โรงเรียนเป็นครั้งแรก จะให้ไปรับกลับมามันก็ดูจะไม่ควรนัก “ฟังนะ ลูกไม่ใช่เด็กแล้ว คนอื่นพ่อแม่เขาแยกห้องนอนไปแล้วด้วยซ้ำ กลับไปนอนได้แล้วพรุ่งนี้หนูเล็กก็กลับ”

“แต่ฉันคิดถึงหนูเล็ก ไปรับหนูเล็กให้หน่อยนะ”

“ไปนอนซะ ฉันไปรับให้ไม่ได้หรอก เพราะฉันเพิ่งกลับมาและเพื่อนคะยั้นคะยอให้ดื่มมาหลายแก้ว ยังไม่สร่างเมาเข้าใจไหม”

“แต่ฉัน...” คนคิดถึงลูกยังคงไม่ยอมแพ้จนคนเพิ่งดื่มมาต้องลืมตาและขยับตัวลุกขึ้นนั่ง

“ไปนอน อย่ากังวลนักจะได้ไหม เธอควรปล่อยลูกบ้าง”

“แต่หนูเล็กยังเด็ก ลูกไม่เคยห่างฉันเลยนะ” เธอให้เหตุผล “นะ ไปรับหนูเล็กนะ ฉันขอร้องล่ะ”

ในชีวิตที่ผ่านมารัมภาภัสร์ไม่เคยเลยที่จะขอร้องชายหนุ่ม แต่ครั้งนี้เป็นครั้งแรกเพราะคิดถึงลูกสาวมากจริง ๆ แต่กระนั้นแล้วราชนาวีกลับไม่ยอมใจอ่อนตามคำขอร้อง ด้วยว่าอยากให้ลูกสาวได้เรียนรู้การอยู่กับคนอื่นที่ไม่ใช่แม่บ้าง

ชายหนุ่มลุกขึ้นอุ้มร่างบางมาวางไว้บนเตียงก่อนที่จะห่มผ้าให้ “นอนซะ อย่าดื้อ”

“ทำไมนายไม่ฟังฉันบ้าง”

“เธอก็ไม่ฟังฉันเหมือนกันนั่นแหละสีรุ้ง หลับตาซะ เดี๋ยวคืนนี้มันก็ผ่านไป พรุ่งนี้เธอก็จะได้พบลูก ถือว่าเรียนรู้ที่จะอดทนสิ”

“โธ่ ไม่มีหนูเล็กฉันนอนไม่หลับ เข้าใจไหม”เธอตวาดบอกพร้อมกับพยายามลุกขึ้นนั่ง ราชนาวีดันไหล่บางทั้งสองข้างลงแนบกับฟูกอ่อนนุ่มและกดไว้ไม่ให้คนนอนไม่หลับลุกขึ้นมาอีก

“อย่าดื้อนักจะได้ไหม เดี๋ยวพ่อจับกดเสียนี่” คนมึน ๆ เมา ๆ สักหน่อยขู่ด้วยอารมณ์ที่เริ่มจะไม่พอใจ ให้ตายแล้วตายซ้ำเถอะ แม่ของลูกเขานี่เป็นมนุษย์ที่ดื้อดึงไม่ฟังเหตุผลที่สุดในโลก เธอไม่เข้าใจบ้างหรือไงว่าลูกควรจะได้ใช้ชีวิตกับเพื่อนบ้าง และเขากำลังเมาสติสัมปชัญญะในการขับรถถดถอยลงอาจจะไม่ปลอดภัยนัก เธอไม่กลัวเขาพาลูกไปประสบอุบัติเหตุบ้างหรือไงกัน

“อีตาบ้า ปล่อยนะ ฉันจะไปหาหนูเล็ก” หญิงสาวโวยวายพร้อมกับดิ้นรน ในใจคิดแต่ว่าทำไมราชนาวีไม่เข้าใจเธอเสียบ้าง หญิงสาวทั้งดิ้นและโวยวายหนักเข้าจนราชนาวีหมดความอดทน ในเมื่อสาวเจ้าดื้อนักเขาจะทำตามคำพูดเป็นการสั่งสอนให้รู้เสียบ้างว่าอย่าไม่เชื่อฟังคำขู่ของเขา

ริมฝีปากหนาบดขยี้ริมฝีปากอิ่มจนบวมเจ่อ รัมภาภัสร์รับรู้ได้ถึงกลิ่นและรสเครื่องดื่มสีอำพันจาง ๆ จากลิ้นร้อนที่แทรกเข้ามาในโพลงปาก ร่างบางยังคงขัดขืนแม้ว่าหูตาจะอื้ออึงขาวโพลงไปหมดพร้อมกับอาการไร้เรี่ยวแรง

หญิงสาวเป็นคนคออ่อน คออ่อนชนิดที่ว่าเคยถูกเพื่อนคะยั้นคะยอให้ดื่มเพียงจิ๊บเดียวก็เมาแอ๋จนพี่สาวต้องลากกลับบ้าน ในชีวิตหญิงสาวเคยแตะเครื่องดื่มสีอำพันครั้งนั้นแค่ครั้งเดียว และไม่คิดจะแตะต้องอีกเลยเมื่อผลพวงจากการเมามายจนไม่อาจปัดป้องระงับยับยั้งอะไรได้ ได้ก่อให้เกิดความผิดพลาดครั้งใหญ่และเป็นจุดกำเนิดของหนูน้อยรัมภาวีร์ หญิงสาวเพิ่งตระหนักวันนี้อีกครั้งว่าเธอไม่ได้คออ่อนเท่านั้น แต่เป็นยัยผู้หญิงคออ่อนมากที่แค่ได้กลิ่นและสัมผัสรสจากลิ้นร้อนก็ทำให้รู้สึกมึนเมาจนแทบจะไร้เรี่ยวแรงขัดขืนแล้ว

ลิ้นร้อนยังคงควานหาความหอมหวานจากโพลงปากนั้น พร้อมกับดูดดื่มอย่างไม่รู้จักพอ เขาไม่เคยจูบรัมภาภัสร์มาก่อนในครั้งนั้นที่เขาได้สร้างความผิดพลาดไว้จนก่อกำเนิดหนูน้อยรัมภาวีร์ตัวเขาเองก็เมาไม่ได้สติเนื่องจากเสียใจที่คนรักไปแต่งงานกับคนอื่น เช้ามาก็จำแทบไม่ได้ว่าเข้าไปในห้องน้องสาวเพื่อนได้อย่างไร และจดจำไม่ได้สักนิดว่าได้ทำอะไรหญิงสาวไปบ้าง รู้แค่เพียงทั้งเธอและเขาไม่มีเสื้อผ้าติดกายแม้แต่ชิ้นเดียว

ครั้งนี้จึงเป็นครั้งแรกที่เขาพอครองสติไว้ได้และรับรู้ถึงรสจูบที่หอมหวานน่าหลงใหล แม้ภายนอกจะดูเก่งกล้าแต่แท้จริงแล้วสาวเจ้าก็ไม่ใช่สาวที่สวยแต่รูปแต่จูบไม่หอมเลยสักนิด เพราะรสจูบของสาวเจ้าทั้งหอมและหวานเสียจนเขาไม่อยากจะผละจาก

ริมฝีปากร้อนผละจากปากบวมเจ่ออย่างอ้อยอิ่งแล้วเลื่อนไล้ริมฝีปากต่ำลงไปยังลำคอระหง กลิ่นหอมจาง ๆ จากร่างบางทำให้เลือดลมในร่างหนาสูบฉีดยิ่งกว่าตอนได้ดื่มเหล้าเข้าไปเสียอีก

“อย่านะ” คนถูกรุกรานเอ่ยเสียงแผ่วเมื่อถูกปลุกเร้าจนใจสั่นหวาบ ราวกับร่างนี้ไม่ใช่ของเธอ ทุกสัมผัสจากราชนาวีถูกตอบรับโดยธรรมชาติ ไม่ช้าชุดนอนโดราเอม่อนที่ถูกซื้อมาเป็นคู่คนละตัวกับลูกสาวก็ถูกพ่อของลูกถอดออกจนเปิดเผยให้เห็นเรือนผิวขาวอมชมพูและทรวดทรงยั่วใจ

ให้ตายเถอะ นี่เขาปล่อยเธอไว้เฉย ๆ ได้ยังไงมาเป็น5-6ปี ช่างโง่เง่าเสียจริง รูปร่างของเธอไม่มีส่วนไหนเลยที่ดูไม่ดี ยิ่งหน้าอกอวบอิ่มเต่งตึงที่แม้จะผ่านการดูดดื่มน้ำนมจากลูกสาวของเขามาแล้วคู่นี้กลับไม่หย่อนยานหรือไม่เข้ารูปเข้าทรงเลยแม้แต่น้อย

“อย่า” ร้างบางร้องห้ามมือเมื่อหนาสัมผัสลงที่ทรวงอกอิ่ม หญิงสาวสะดุ้งโหยงด้วยไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ร่างบางหน้าร้อนผ่าว บิดกายไปมาเมื่อมือหนาไม่เพียงแค่สัมผัสแต่ยังเขี่ยยอดประทุมถันไปมา

ต่อมาร่างบางก็ต้องสะดุ้งมากขึ้นเมื่อรู้สึกถึงความเปียกชื่นที่ทรวงอกอิ่มอีกข้าง ชายหนุ่มกำลังใช้ลิ้นร้อนเขี่ยไปมาก่อนที่จะก้มลงดูดดื่มราวกับลูกที่ดูดนมจากอกแม่

แต่ความรู้สึกของหญิงสาวกลับต่างไปจากตอนที่ให้นมเด็กหญิงรัมภาวีร์ หัวใจหญิงสาวเต้นระรัว ขนลุกชันไปทั้งร่าง ชายหนุ่มกำลังทำอะไรกับเธอกันแน่ เธอถึงรู้สึกราวกับปลาขาดน้ำแบบนี้

ราชนาวีใช้เวลาปลุกเร้าร่างบางอยู่เนิ่นนานจนหญิงสาวสิ้นฤทธิ์ก่อนจะถอดเสื้อผ้าของตนออกเผยให้เห็นหน้าอกล่ำบึกบึน กล้ามเป็นมัด ๆ ซิกแพคเป็นลอนงาม

ดวงตาหวานที่พร่าเลือนมองกางเกงที่ถูกรูดลงก่อนจะหลับตาปี๋เมื่อเห็นใจกลางกายใหญ่อลังการของคนหน้าไม่อายที่มาถอดเสื้อผ้าโชว์

ร่างหนาขยับเข้าหาร่างบางพร้อมกับมือหนาที่สัมผัสลงที่เรียวขายาวสวย ร่างบางสะดุ้งเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่อาจรู้ได้ก่อนที่จะลืมตา ส่ายหน้าไปมา เธอไม่ได้อ่อนเดียงสาถึงแม้จะอ่อนด้อยประสบการณ์ เธอจดจำคืนแรกไม่ได้แต่รับรู้ว่าเช้าที่ตื่นมาเธอทั้งขบเมื่อยและเจ็บใจกลางความสาวขนาดไหน เขากำลังจะทำให้เธอเจ็บอีกแล้วใช่ไหม?

ชายหนุ่มลูบไล้สร้างความผ่อนคลายให้คนส่ายหน้าไปมาก่อนที่จะแทรกกายร้อนเข้าไปยังช่องทางคับแน่น มันทั้งอึดอัดและรู้สึกดี เช่นเดียวกับหญิงสาวที่อึดอัดไปถึงท้องน้อยแต่ก็รู้สึกแปลก ๆ มันทั้งเจ็บและรู้สึกแปลก ๆ เรียกไม่ถูก

เอวสอบเริ่มขยับช้า ๆ พาเอาริมฝีปากบางหลุดเสียงครางน่าอบอาย

เสียงครางหวานไม่ทำให้ชายหนุ่มหยุดแต่กลับทำให้เอวสอบขยับเร็วขึ้นจนเกิดเสียงครางไม่ขาดสาย รัมภาภัสร์ไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าเธอได้พบกับบางสิ่งที่แปลกใหม่ และในครั้งสุดท้ายที่ร่างหน้ากระแทกกายเข้าหาความรู้สึกของเธอเหมือนกับล่องลอยอยู่ในอากาศ มองเห็นสีรุ้งเป็นริ้ว ๆ อยู่สุดเส้นขอบฟ้าก่อนที่จะรู้สึกราวกับว่าคว้าสายรุ้งไว้ได้ มันทั้งอิ่มเอมและเปี่ยมไปด้วยความสุขในแบบที่ไม่เคยพบพาน

แล้วอยู่ ๆ ภาพเลือนรางหนึ่งก็ผุดขึ้นในหัว ภาพเหตุการณ์เมื่อหลายปีก่อนในค่ำคืนนั้น ที่คล้ายกับเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นจะไม่คล้ายก็คงจะเป็นที่ในวันนั้นเธอนั่งอยู่บนกลางกายแกร่งด้วยใบหน้าเมามาย

“ให้ตายเถอะสีรุ้ง” ชายหนุ่มสถบก่อนจะก้มลงจูบริมฝีปากบางอย่างติดใจ เขาเองก็จำขึ้นมาได้ถึงเหตุการณ์นั้นตอนนั้น โดยเฉพาะใบหน้าเมามายสุดเซ็กซี่ที่ไม่รู้ทำไมเขาถึงลืมมันไปได้

“คนบ้า คนผีทะเลอย่ามาจับนะ” หญิงสาวร้องโวยวายทันทีที่ชายหนุ่มถอนจูบเมื่อมือหนานั้นกำลังยุ่มย่ามอยู่กับหน้าอกของเธอ “คนหื่นกาม ผีทะเล”

ราชนาวีมองคนที่หาว่าเขาหื่นกามบ้างล่ะ ผีทะเลบ้างล่ะพร้อมกับยักไหล่ ไม่แคร์ข้อกล่าวหาใด ๆ ที่หลุดออกมาจากปากที่บวมเจ่อด้วยฝีมือของเขานั้นแม้แต่น้อย “หื่นกามกับเมียไม่ผิดนี่หว่า”

“อีตาบ้า เมียเหมออะไร หยาบคาย” ราชนาวีดูเหมือนจะเป็นผู้ชายนิ่ง ๆ แต่กับเธอตั้งแต่ไหนแต่ไรมาเพื่อนสนิทพี่สาวคนนี้มันจะเป็นคนที่กวนประสาทและน่าตบปากเป็นที่สุด

“โว๊ะ ลูกโตจนจะเป็นสาวแล้วยังไม่เรียกเมียได้อีกเหรอ?”

“แค่แม่ของลูกย่ะ ครั้งสองครั้งไม่เรียกเมียหรอก ไม่เรียกผัวด้วย” สาวปากกล้าบอกทั้งที่เนื้อตัวเปลือยเปล่า แต่ไหนแต่ไรมาเธอกับเขามีอย่างหนึ่งที่เหมือนเดิมตลอดหลายสิบปี นั่นคือพูดกัน3คำเถียงและขัดแย้งกัน10คำ

“ตรรกะไร้สาระ ขี้เกียจเถียงด้วยแล้ว” ชายหนุ่มบอกแต่ก็ยังคงคร่อมร่างบางไว้ไม่ได้เดินหนีไปไหนเหมือนคราวก่อน ๆ ที่ขี้เกียจเถียงด้วยก็เดินหนี “งั้นก็มาต่อกันจนเรียกเมียได้เลยดีกว่าเนาะ”

จบคำชายหนุ่มก็ก้มลงไซ้ซอกคอแม่เมียที่บอกว่าไม่ใช่เมีย หญิงสาวปัดป้องร้องห้ามแต่ก็ไม่เป็นผล“อะไรนะ นี่อย่านะ ไม่”

คืนนั้นชายหนุ่มรุกเร้า ปั่นป่วน รังแกร่างบางซ้ำแล้วซ้ำเล่าพร้อมกับถามคำถามซ้ำ ๆ ว่าเป็นเมียของเขาหรือไม่ เมื่อหญิงสาวส่ายหน้าปฏิเสธเขาก็รังแกเธออีก

“ถามอีกครั้ง ตกลงว่าเธอเป็นเมียฉันหรือยัง”

“ฮือ ไอ้บ้า หยุด”

“ว่าไง”

“เป็น ฉันเป็น ฮือ” เพราะเหนื่อยแสนเหนื่อยและไม่ไหวจะรับหญิงสาวจึงไม่อาจเถียงได้อีกว่าไม่ใช่ ให้ตายเถอะ นี่มันคือวิธีการเถียงรูปแบบใหม่ของราชนาวีหรือไง ทำไมเธอถึงรู้สึกพ่ายแพ้แบบนี้

“พูดอย่างนี้แต่แรกก็จบ ต้องให้เหนื่อยอยู่เรื่อย” ชายหนุ่มบ่นก่อนที่จะทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ คนเป็นเมีย ถ้ารู้ว่าเขาสามารถเอาชนะเธอได้ด้วยโดยไม่ต้องตะโกนทะเลาะแบบนี้ เขาทำตั้งนานแล้ว

“ไอ้หื่นกาม ไอ้ผีทะเล” หญิงสาวว่าให้ก่อนที่จะเผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ชายหนุ่มอมยิ้มอย่างไม่รู้ตัวก่อนที่จะหลับตาลง

นับตั้งแต่วันนั้นความสัมพันธ์ที่ห่างเหินกว่า5ปีของทั้งคู่ก็ไม่เหมือนเดิม ราชนาวีมักจะหาโอกาสหื่นใส่แม่ของลูกอยู่เสมอเมื่อว่างเว้นจากงานด่วน และเมื่อเถียงกันชายหนุ่มก็มิวายขู่จะลากไปจับกดจนสาวเจ้าเป็นอันต้องยอมให้ชนะอยู่เสมอ

ก่อนเขาจะต้องไปภารกิจด่วนเขามั่นใจว่าตอกย้ำความสัมพันธ์กับหญิงสาวไปไม่น้อย เจ้าหล่อนยังจะบอกว่าเขาไม่ใช่สามีเจ้าหล่อนอีกเหรอ