STORM: The Secret Agent

Chapter 10: Asin

"What did you say? You're going to drag me to the guard, huh!" gagad ko sa kanya.

"You heard me, didn't you? Now, get out!" maawtoridad na utos niya sa akin.

"Ang yabang mo, Storm! Ang yabang mo!" I shouted. I just had to take off my high heels to hit him on the head and make him realise.

"I've been arrogant for a long time, Ms. Mondragon, so leave," he said firmly to me. "Uhm, Ms. Rhyzel, when I have a guest come to me and find out who he/she is first. Get the name, address, telephone number, and if possible, the neighbor's name as well. Dahil malay natin, baka magnanakaw ang pumunta rito at nakawin ang kaguwapuhan ko, " pahayag niya, dahilan upang mapailing ako at natawa naman ang kanyang sekretarya.

"Masusunod, Sir Storm," sagot ng babaeng sekretarya.

Tiningnan pa ako ni Storm ng pababa-pataas at tinalikuran niya na ako.

"I'm sorry, Ms. Mondragon at sumusunod lang ako kay Sir Storm," hinging paumanhin nito.

"Pakisabi sa boss mo na sobra siyang mahangin at bagyuhin sana ang inaangkin niyang opisina!" bulalas ko rito. In my annoyance, I kicked the glass door, but my foot was hurt. "s**t!" sambit ko. Nilingon ako ni Storm at nakita kong ngumisi siya sa akin. "Fvck you!" I shouted at him, but he just waved at me.

Umalis na ako sa harapan ng opisina niya at pumunta ako sa cafeteria malapit doon upang magkape.

I want my head to get hotter so I can blow fire on that Storm!

Um-order ako ng pagkain ko at umupo na ako.

Babalik ako sa opisinang iyon ni daddy dahil baka baguhin niya ang mga naroong naka-display lalo na' t ako pa ang nag-ayos noon. At alam kong hindi iyon pinagalaw ni mama at papa.

I looked at the time on my watch and it was nine o'clock.

I sipped the coffee. When I looked outside I saw Storm and I was sure he was coming here.

I stand. I took another sip of coffee and walked towards the door where Storm would pass.

Nakayuko ako upang kunyari na hindi ko alam na para ting siya.

Nang masiguro ko na siya ang nasa harapan ko ay binunggo ko siya at iniluwa ko ang kape na nasa bunganga ko.

"M*therfvcker!" sigaw ng lalaki dahilan upang tingalahin ko siya at nanlaki ang mga mata ko dahil hindi siya si Storm.

"So-Sorry. Hindi ko kasi nakita na may papasok sa—"

I couldn't finish what I was going to say because Storm quickly got close to us and he was gasping as he looked at us.

"Is there something wrong, Mr. Zaldy?" untag ni Storm.

"No worries, Mr. Salvador dahil maganda naman itong nakabunggo at nakaluwa sa akin ng kape," sambit nito na nakangiti sa akin.

"So, saang banda maganda si Ms. Mondragon? Kapag nakatalikod ba? At saka, hindi ka yata nakainom ng gamot mo, Mr. Zaldy para sabihin mong maganda siya," sarkastiko na saad ni Storm dahilan upang takasan ko siya ng kilay.

"Actually, nakainom ako ng gamot ko kagabi, Mr. Salvador. But, by the way, Miss, I'm Zaldy Barlos, the owner of construction hardware, near Quezon City. And you are?" pagpakikialla nito na inilahad ang kamay sa harapan ko.

"I'm Veronica Mondragon," sambit ko at I said and accepted his outstretched hand.

"You're so beautiful, Ms. Mondragon. Are you single?" hindi ko inaasahang tanong nito sa akin.

"She's double," mabilis na agaw ni Storm. "I mean, she's married," pahayag niya dahilan upang taasan ko siya ng kilay.

"Don't believe him because he's kidding. And yes, I'm single," wika ko rito. At binawi ko ang kamay ko.

"Magbibihis muna ako sa aking kotse at babalik ako, Ms. Mondragon," anito sa akin.

"Okay. I'm sorry again," sensero na saad ko.

He left in front of me, so I walked away from Storm but he grabbed my arm and whispered to me.

"I remind you that you are married to me, Veron. So if I were you, stay away from men!" he told me emphatically, causing me to grin.

"I also remind you, Salvador, that we are married only on paper! Only on paper! At ni kailanmay hindi ko maaatim na maging asawa mo!" mariin na sambit ko rin sa kanya.

"Yes, only on paper. But, remember that it will not be erased no matter what you do! At kahit bumili ka pa ng pambura!" gagad niya sa akin.

"Patawa ka!" asik ko at naglakad na ako pabalik sa aking puwesto kanina, subalit sinundan niya ako. "O, ba't ka sumunod? Wala ka bang pambili ng pagkain mo, ha! o, heto ng piso at bumili ka ng candy!" gagad ko at dumukot ako ng piso sa aking bag.

"Sumama ka ngayon din sa opisina," maawtoridad na utos niya sa akin.

Tiningnan ko siya. Napangisi ako at inilagay ko ang piso sa bulsa niya.

"What did you say? Sasama ako sa 'yo sa opisina? Samantalang, kanina lang ay pinagbantahan mo 'ko na ipakakaladkad mo 'ko sa mga guard. At tapos ngayon? Sira ulo ka ba, Salvador?" sawata ko sa kanya.

Umupo ako, ngunit hinaklit niya ang braso ko.

"At anong gagawin mo rito? Makipaglalandian ka sa Mr. Barlos na iyon na kulang na lang ay ataol ang manehuin niya? Tss!" muling gagad niya sa akin.

"Paki mo ba! At doon ka na nga! May piso ka na, kaya bumili ka na ng pagkain mo!" gagad ko rin sa kanya.

Pinagtitinginan tuloy kami ng ibang mga empleyado roon.

"Follow me to the office. Kung wala ka pa ng sampung segundo, hindi ka na makakaapak kahit kailan sa building na 'yan," banta pa niya sa akin.

Nagmartsa na siya patungong labas at para siyang sundalong sasabak sa laban.

"Sampung segundo? Loko-loko ba siya, eh, paglakad pa lang papunta sa building ay ilang minuto na," I whispered to myself.

Inubos ko na ang natitirang pagkain ko, dahil sayang naman kung hindi ko ito uubusin.

Nang maubos ko na 'yon ay tatayo na sana ako subalit, nakita ko na palapit sa akin si Mr. Barlos.

"I'm sorry kung natagalan ako," hinging paumanhin nito sa akin.

"It's okay," ngiti na saad ko. Pero, napipilitan lang akong kausapin siya.

"What do you want to eat?" tanong nito.

"I'm done. Ikaw na lang, Mr. Barlos at babalik na ako sa building," sambit ko.

"Sabay na tayo. Actually, ka-meeting ko si Mr. Salvador, today. Paakyat na sana ako, kaso, naisipan kong magkape. At siya na pala ang bagong may-ari ng Mondragon Building, " hindi makapaniwalang saad nito.

"Oo, dahil pilit niyang pinapirma ang ama't papa ko." Iyon sana ang sasabihin ko, pero huwag na lang dahil baka masira pa ang plano ko sa Storm na 'yon. "Yeah, dahil binenta sa kanya ng aking magulang," imporma ko.

"Ow? So you are their only child?" he couldn't believe it.

"Yeah," mabilis kong sagot.

"Oh, I see," tumango-tango na sambit nito. Saglit itong nagpaalam upang bumili ng kape. At saka ang pagkakaalam ko ay may pantry naman sa opisina. Maarte nga lang siguro ang Zaldy na 'yan! "Halika ka na, Ms. Mondragon," anito.

Tumango ako at sabay na naming tinungo ang building. Pinagtitngnan pa kami ng bang empleyado, pero paki ko ba!

Pagdating namin sa opisina ni Storm ay may kausap itong tatlong babaeng empleyado. At halata sa mga ito ang kilig.

Kumatok ako, kahit hindi naka-lock ang pinto dahil nakahihiya naman kung bigla na lang akong pumasok.

Pero, sumenyas siyang pumasok na kami, kaya si Mr. Zaldy ang nagbukas ng pinto at pumasok ako.

"Okay na, Girls at puwede na kayong lumabas dahil nandito na ang mga ka-meeting ko," aniya sa tatlong babae.

"Basta, Sir, sumama kayo sa amin mamaya sa bar, ha. Para, mabinyagan kayo at makilala ka rin namin as a Boss," Malanding saad ng isang nakaribbon ang buhok.

"Yeah, after work," ngiti na sagot naman ni Storm dahilan upang magpaapiran ang tatlong babae.

They came out, but the woman with the headband gave me a nasty look.

"So, let's start the meeting, Mr. Zaldy Barlos?" Storm started without even looking at me.

"Okay, Mr. Salvador so we have a lot to talk about," sagot naman nito. Inilapag nito ang kape at pumasok naman ang sekretarya.

"Here's the report from the finance office, Sir," sambit nito at ibinigay ang puting folder.

"Thank you, Ms. Rhyzel," ani Storm at pumunta na ang sekretarya sa mesa nito. "Uhm, Ms. Mondragon, since you're not doing anything here, make us pancakes and coffee for me too," he ordered me, causing my eyebrows to rise. "Ms. Mondragon," he repeated my name.

"Okay," sagot ko. Pero, sa totoo lang ay naiinis ako.

"Uhm, Ms. Mondragon, less sugar and no sugar naman sa kape ko," pahabol pa niya sa akin.

Pilit akong ngumiti. "Masusunod, Boss Storm."

Lumabas na ako at tinungo ko ang pantry na karugtong lang ng opisina niya.

"Putik talaga siya! Ako pa talaga ang uutusan niya, samantalang may sekretarya naman siya! Talagang nananadya ka, Storm bagyo!" kausap ko sa aking sarili.

Binuksan ko ang cabinet at kinuha ko ang pancake. Ang sabi niya ay less sugar, kaya para makabawi ako sa pamamahiya niya sa akin kanina ay heto ang sa kanya!

Tiyak, mukha siyang bulateng mangingisay mamaya.

Kinuha ko ang asin. At tatlong kutsara ang inilagay ko sa pancake na gagawin ko para sa Storm na 'yon. At kaunting tamis lang kay Mr. Zaldy.

Sinalang ko na 'yon. At nang mahakot sa matapos magluto ay magkahiwalay kong inilagay sa platito ang pancake.

Gumawa na rin ako ng kape at asin ang inilagay ko. Ewan ko na lang kung uutusan pa ako ng lalaking 'yon.

I put it on the tray and went back inside the office and gave the pancake to Mr. Zaldy and pancakes and coffee for Storm.

"Ang sarap naman ng pancake mo, Ms. Mondragon," puri nito sa akin.

"Salamat," ngiti na sambit ko.

Kinain naman ni Storm ang pancake niya, ngunit nakita ko ang pagngiwi nito.

Kaya, tinungo ko na ang pantry dahil hindi ko mapigilang matawa sa hitsura niya.

"Ano ka ngayon, Salvador! Masarap ba!" sambit ko, sabay tawa ko nang malakas. Subalit, nagulat ako sa bigla niyang pagsulpot at tila para siyang kakain ng tao sa hitsura niya dahilan upang mapaatras ako. Ngunit mabilis siyang nakalapit sa akin at. . .