“อ่า...จบสักทีสินะคะ”
“อ่ะ...อืม”
เปมิศาถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อการแข่งขันในวันสุดท้ายเสร็จสิ้นลงไป แล้วมันก็ได้เวลาที่เราสองคนต้องกลับไปตั้งหน้าตั้งตาทำงานกันต่อเสียที
การแข่งขันในรอบสุดท้ายทำเอาเขาเองก็กังวลอยู่มาก แต่พอคิดถึงใบหน้าของคนที่มีหวังแล้ว ก็ทำให้เขาสามารถรังสรรค์เมนูได้ออกมาอย่างที่ใจต้องการ
จะเรียกว่าเธอเป็นกำลังใจหลักในการทำอาหารให้เขาเลยก็ว่าได้...
“น่าเสียดายน้า...ฮันนีมูนจบลงเสียแล้ว”
“นี่! เรามาทำงานไม่ได้มาฮันนีมูนย่ะ!” เชฟเจหัวเราะร่าอย่างมีความสุข ผิดกับอีกคนที่เริ่มหน้าร้อนหูร้อนไปหมด
ฮันนีมูนนี่มันใช้สำหรับคู่รักที่แต่งงานกันแล้วไม่ใช่หรือไง ไอเจ้าบ้า!
“อ้ะ! เชฟเจ” เสียงของผู้มาใหม่ดึงความสนใจให้เราทั้งสองต้องหันกลับไปเผชิญหน้า
“ว่าไงคะคุณมีน...” ใบหน้าเปื้อนยิ้มกับน้ำเสียงอ่อนหวานนี่มันหมายความว่ายังไงกัน!
“วันนี้เป็นยังไงบ้างคะ?” หล่อนยิ้มแต่มือไม่ว
