Zaman her koşulda akıp gitmeye mahkum bir olgudur. Insan ise onun bir kuş misali uçup gidişini izlemekle yetinir. Başka çaresi yoktur çünkü. Elinden daha fazlası gelmez. Imkanları ne kadar fazla olursa olsun sınırların çevrelediği dünya hayatında hep bir yere kadar uzanıyordu insan eli ve bu çaresiz hissettirmekten öte gitmiyordu.
Nar, iki adam ile eve gitmek için yola çıktığında kulaklarında kardeşinin sözleri daha saatler önce başının üzerinden geçen mermi gibi gürültüyle patlıyordu. Üzerine çöken tehlikeli sakinlik salondaki patlamanın daha ufak olduğunu ama büyüğün çok daha tehlikeli geldiğini kanıtlar nitelikteydi.
Eve vardıklarında dikkat ederek içeri girdiler. Nar ikizler için büyük bir çanta hazırladı. Selim için de yanlarında olan kıyafetleri alıp yeniden yola koyuldul
