ความเอยความรัก

จนถึงฟ้าสาง

ตอนนี้ ในห้องเหลือฉันกับมาร์คอยู่ด้วยกันแค่สองต่อสอง

“บาสเตียนจะจัดงานวันเกิดเซอร์ไพร์สแม่ที่บ้านวันอาทิตย์นี้ ผมอยากให้คุณไปด้วย” เขาเอ่ยขึ้น ระหว่างที่เราช่วยกันเก็บแก้วน้ำและจานของว่างบนโต๊ะเล็ก นำมาทำความสะอาดในอ่างล้างที่ห้องครัว

ฉันขมวดคิ้ว “บาสเตียนเป็นใครคะ”

“แฟนใหม่ของแม่ผม เขาเป็นญาติห่างๆ ของอลิเซีย”

“คุณอยากเปิดตัวฉันหรือคะ”

ฉันถามไปตามความคิดที่ผุดขึ้นมาแบบชั่ววูบ

“ครับ ผมอยากให้ทุกคนรู้ว่าเราคบกัน”

มาร์คยิ้มและมองฉันด้วยสายตาที่อบอุ่น คำพูดเปิดเผยจริงจังของเขาทำให้ฉันกลั้นยิ้มไม่ไหว ความสุขมันล้นทะลักออกมาจากหัวใจ... สุขมากเสียจนฉันนึกกลัวว่าจะมีเหตุร้ายตามมาทีหลัง

“งานใหญ่หรือเปล่าคะ ฉันต้องแต่งตัวแบบไหน ?”

“ก็ไม่ถือว่าเล็กครับ ชุดเดรสตัวอย่างสีฟ้าน่าจะเหมาะกับโอกาสนี้”

“งานที่ใช้แบบผ้าสีฟ้าอยู่ที่อลิเซียค่ะ”

“ผมขอเดรสชุดนั้นจากอลิเซียมาให้คุณแล้ว”

ฉันอ้าปากหวอ จ้องเขาอย่างตกตะลึง... พยายามนึกลำดับเหตุการณ์

“นี่คุณ คิดมาก่อนล่วงหน้าหรือคะ”

"ผมคิดมาตลอดต่างหาก”

มาร์คตอบโต้ด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

เขาแย่งจานที่อยู่ในมือของฉัน นำไปวางไว้บนตะแกรงสแตนเลส ก่อนจะใช้แขนโอบร่างฉันเข้าสู่อ้อมกอด “ผมอยากสร้างครอบครัวกับคุณ อยากให้เราอยู่ด้วยกันเร็วๆ ”

โอย...

ถ้าหากเป็นความฝัน ฉันก็อยากจะหลับต่อชั่วนิรันดร์

“ฉันไม่เคยรู้เลยว่าคุณคิดยังไง ที่ผ่านมา ฉันทำได้แค่คาดหวังให้เราคบกันนานที่สุด ฉันไม่มีความมั่นใจ แต่ฉันก็พยายามจะเป็นผู้หญิงที่เก่งและดีพอสำหรับคุณ” ฉันกอดเขาแน่น

“ฉันรักคุณค่ะ มาร์ค”

“ผมก็รักคุณ” มาร์คก้มลงจูบที่หน้าผากและซุกจมูกสูดกลิ่นเส้นผมของฉัน

“อาย คุณเก่งและดีพอสำหรับผมแล้ว คุณสวยและบริสุทธิ์เกินไปด้วยซ้ำ บางครั้งผมก็กังวลว่าจะมีคนมาแย่งคุณไป”

คำสารภาพรักของเขาทำให้ริมฝีปากฉันแห้งผาก รู้สึกเหมือนมีก้อนอากาศแสบร้อนไหลขึ้นมาจุกที่ลำคอ ฉันเชื่ออย่างหมดใจว่ามาร์คไม่ได้โกหกฉัน

ต้นฤดูใบไม้ผลิ ผืนหญ้าเขียวขจีบริเวณเนินเขาถูกแซมด้วยดอกไม้จิ๋วหลากสีสัน ทิวทัศน์เมืองเกรซี่ฯใต้เงาแดดสีทองแห่งสนธยากาลดูงดงามละมุนสายตา

สามเดือนก่อนฉันเคยคิดว่าจะไม่หวนมาที่นี่อีก แต่วันนี้ฉันกลับมายืนตรงจุดเดิม

เป็นเรื่องเสี่ยงเกินไป ที่มาร์คจะจอดรถสปอร์ตราคาครึ่งล้านยูโรไว้บนลานคอนกรีตหน้าอะพาร์ตเมนต์ของฉันนานถึงข้ามคืน เมืองอันซีเป็นแหล่งท่องเที่ยว มีผู้คนแปลกหน้าพลุกพล่านเต็มไปหมด และฉันก็ต้องรับผิดชอบคำพูดที่บอกเขาไปว่า ‘จะให้รางวัล...’

“ดื่มแชมเปญไหมครับ” มาร์คเอ่ยขึ้น ขณะที่เราสองคนนั่งดูภาพท้องฟ้าเปลี่ยนแปลงเฉดสีในช่วงพระอาทิตย์ตกดิน[1]อยู่ที่ระเบียงตากอากาศ

“ดื่มค่ะ” ฉันตอบตกลงทันที

คิดว่าคืนนี้คงต้องใช้ความกล้าหาญมากเป็นพิเศษ มาร์คอมยิ้มตรงมุมปากอย่างรู้ทัน จากนั้นร่างสูงใหญ่ก็เดินกลับเข้าไปที่บริเวณครัว ฉันมองเขาผ่านผนังกระจกจากฝั่งตรงข้าม เขาเปิดตู้แช่เย็นและเลือกหยิบขวดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์อัดก๊าซสีบลอนด์เงินออกมาเปิด

“à nous deux[2]” มาร์คชนแก้วกับฉัน

เรานั่งจิบแชมเปญท่ามกลางบรรยากาศปลอดโปร่ง มองไปทางทิศประจิมคือภาพดวงตะวันสีแสดแดงที่ค่อยๆ จมลงไปใต้ขอบทะเลสาบบูร์เช่ เงามืดเริ่มคลืบคลานเข้ามาปกคลุม แสงสีส้มทองที่ประดับประดาเมืองกว้างเริ่มชัดเจนขึ้นทีละน้อย

“คุณเงียบผิดปกติ”

มาร์คมองฉัน สายตาเต็มไปด้วยคำถาม

“ฉันรู้สึกแปลกๆ น่ะค่ะ”

ฉันจิบแก้กระหาย “เหมือนกับอะพาร์ตเมนต์คุณกว้างกว่าเดิม น่าจะเป็นเพราะว่าคุณเปลี่ยนผ้าม่าน”

“ผมจ้างช่างมาทาสีห้องใหม่ให้ดูสว่างมากขึ้น”

เขาพูดเสริม พลางยกขวดเติมแชมเปญในแก้วคริสตัลของฉันเป็นครั้งที่สาม

“ไม่มีกระถางต้นไม้ด้วย”

“ช่วงที่ผมนอนโรงพยาบาล ไม่มีคนมาคอยรดน้ำ ต้นไม้เลยแห้งตายหมด”

“ถ้าฉันไม่หุนหันพลันแล่นเรื่องราวคงไม่ปานปลาย”

ฉันพึมพำเป็นเชิงขอโทษ รู้สึกเสียดายช่วงเวลาที่เราสองคนควรจะมีความสุขร่วมกัน ซึ่งหายไปเพราะการกระทำที่ขาดความยั้งคิดของตัวฉันเองในตอนนั้น

“เราพลาดและได้รับบทเรียนกันทั้งคู่” มาร์คยิ้มให้ฉันอย่างเอ็นดู แล้วก็พูดกลั้วหัวเราะ “ตอนเจ็บผมถึงได้รู้ตัวว่า รักคุณมากแค่ไหน” ท่าทีเขากรุ้มกริ่มแต่มีเสน่ห์จนน่าตกใจ

แสงไฟวอร์มไลท์ที่ส่องลงมาจากเพดานขับเน้นใบหน้าของเขา ดูสว่างท่ามบรรยากาศมืดสลัวในยามราตรี เครื่องดื่มกระตุ้นความสุนทรีทำให้ฉันมีอาการมึนหัวเล็กน้อย ฉันจ้องมองเขาผ่านม่านดวงตาใสเยิ้ม ไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายที่หล่อขนาดนี้จะเป็นของฉันจริงๆ

“ฉันก็อยากรู้ค่ะ...ว่าคุณรักฉันมากแค่ไหน”

เสียงฉันเฉื่อยลง

“คุณหน้าแดง” มาร์คเอ่ยกระเซ้า

“คุณก็หน้าแดงเหมือนกันค่ะ” ฉันกัดริมฝีปาก

“แล้วคุณรู้สึกเหมือนผมหรือเปล่า”

เขายิ้มแบบมีความหมายแอบแฝง

เราอยู่ใกล้แค่คืบและมองสบตา... ฉันรับรู้ได้ว่าไอร้อนที่แผ่ออกจากเรือนกายของเราทั้งคู่กำลังหลอมรวมเข้าด้วยกัน ขนอ่อนทั่วสรรพางก์ลุกซู่เมื่ออารมณ์ปรารถนาแล่นปลาบไปทั่วร่าง ฉันตระหนักถึงความต้องการล้ำลึกที่มีต่อเขา และมองเห็นมันในแววตาของเขา

“ค่ะ” ฉันตอบเสียงเบาอย่างกล้าหาญ

บรรยากาศระหว่างเราสองคนร้อนขึ้นทันที

“เข้าไปข้างในกันเถอะครับ”

มาร์คแย่งแก้วแชมเปญไปจากมือของฉัน และถือสิ่งของทุกอย่างไปเก็บเองด้วยความว่องไว เขาชำเลืองมองฉันเหมือนกับนักล่ามองเหยื่ออันโอชะ ฉันพยายามทำเป็นไม่สะทกสะท้าน

“ฉันอยากจะอาบน้ำก่อนค่ะ”

ยังไม่ทันเดินพ้นบริเวณครัว มาร์คก็คว้าแขนฉัน ดึงเข้าไปกอด เขาใช้ฝ่ามือข้างหนึ่งประคองใบหน้าฉันไว้และจ้องมองเข้าสู่ดวงตาของฉัน สิ่งที่ตามมาคือริมฝีปากผะผ่าว

จูบดูดดื่มเรียกร้องค่อยๆ ทวีความเร่าร้อน...

รสชาติหวานล้ำน่าพึงพอใจซ่านซึมจากปลายลิ้นเข้าสู่กระแสเลือด กลิ่นหอมเร้าใจแบบผู้ชายและสัมผัสวาบหวาม ทำให้ฉันมึนเมาเคลิบเคลิ้ม ฉันไม่รู้ตัวว่าถูกเขาอุ้มมาที่เตียงได้อย่างไร ไม่รู้ว่าเสื้อผ้าถูกถอดออกจากร่างด้วยวิธีไหน

มาร์คดื่มกินฉันด้วยความใจเย็น ยั่วยวนและเล้าโลมจนฉันเนื้อตัวสั่น เขาล่อหลอกและปลุกปั่นจนสติของฉันเลือนราง จากนั้นก็เคลื่อนกายขึ้นมาอยู่เหนือร่างฉันอย่างนุ่มนวล ฉันเกร็งเอวขึ้นเมื่อเขาเบียดสะโพกเข้าหา พละกำลังของเขารุนแรงและหนักหน่วง

เขาขบฟันแน่นและเร่งจังหวะเร็วแรงขึ้น ขณะที่ฉันเหนี่ยวรั้งเขาไว้ราวกับคนที่ใกล้จะจมน้ำตาย ฉันหลับตากลั้นหายใจ กระทั่งคลื่นความหฤหรรษ์พุ่งผ่านร่าง ฉันมองเห็นทุกอย่างขาวโพลนและได้ยินเสียงครางแหบต่ำดังอยู่ข้างหู

“คุณยังไหวหรือเปล่า” มาร์คกระซิบถาม

“ขาฉันชาค่ะ” ฉันหอบ

“เดี๋ยวก็หาย” เขาทั้งปลอบประโลมและบีบนวด ความใส่ใจกับวิธีสัมผัสที่สร้างสรรค์ทำให้ฉันรู้สึกดีจนครางเสียงแผ่ว เขาจูบปิดปากฉันและเริ่มต้นแสดงความรักอีกครั้ง

ในค่ำคืนอันยาวนาน ด้านมืดของเราสองคนถูกตีแผ่ออกมาอย่างหมดเปลือก บนเตียงนอนที่ถูกสั่นสะเทือนจนถึงยามฟ้าสาง

วันอาทิตย์เวลาสิบเอ็ดนาฬิกาตรง ฉันกับมาร์คช่วยกันทำอาหารไปที่บ้านของแคลร์ตามที่นัดแนะไว้กับบาสเตียน คนที่มาเปิดประตูให้เราคือนีน่า พอเห็นว่ามาร์คพาฉันมาด้วย เธอก็เข้ามากอดรัดฟัดเหวี่ยงฉันด้วยความดีอกดีใจ

“วันนี้ฉันไม่เหงาแล้ว”

“เบาแรงลงหน่อย เธอจะทำให้อายกระดูกหัก” มาร์คพูดหยอกล้อกับน้องสาว

“นี่พวกพี่สนิทกันถึงขนาดเรียกชื่อเล่นได้เลยหรือคะ ? ” นีน่าขมวดคิ้วสงสัย

สองพี่น้องหันมามองฉันเป็นตาเดียว ฉันยิ้มแห้งให้นีน่า พร้อมกับแอบหยิกเนื้อตัวเองเพื่อข่มความอาย ชาวฝรั่งเศสมีความโรแมนติกอยู่ในสายเลือด หนุ่มสาวที่เอ่ยเรียกกันด้วยชื่อเล่นถือเป็นวิธีแสดงออกถึงความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดมากกว่าคนรู้จัก แล้วฉันก็หน้าแดง ภาพความทรงจำช่วงค่ำคืนที่ผ่านมาผุดขึ้นในหัวแบบควบคุมไม่ได้

“เธอคิดว่ายังไงล่ะ” มาร์คยิ้มตรงมุมปาก

“พวกพี่เป็นแฟนกัน ! ”

นีน่าอุทาน สีหน้าของเธอดูตื่นเต้นและยินดี

มาร์คพาฉันไปทักทายทำความรู้จักกับญาติและเพื่อนสนิทของแคลร์ รวมถึงอลิเซียที่มาช่วยจัดเตรียมงานปาร์ตี้เซอร์ไพรส์เจ้าของวันเกิด

แคลร์ถูกบาสเตียนหลอกล่อให้ออกไปเดินช็อปปิ้งเป็นเพื่อนตั้งแต่10โมงเช้า

บรรยากาศภายในบ้านเต็มไปด้วยความครึกครื้น อลิเซียกับเพื่อนๆ จัดเตรียมเรื่องอาหารและเครื่องดื่ม ฉันกับนีน่ารับหน้าที่จัดดอกไม้ ส่วนมาร์คกับพวกผู้ชายช่วยกันขนโต๊ะเก้าอี้ จากโรงเรือนเก็บของ ไปจัดวางที่สวนด้านหลังและทำซุ้มลูกโป่งแฟนซี ผ่านไปประมาณสามสิบนาที ทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย ความรักและความใส่ใจที่ทุกคนมีต่อแคลร์ทำให้บ้านสีวานิลลาขนาดสองชั้นหลังนี้ดูสดใสและมีชีวิตชีวามากขึ้น

“พี่ช่วยแต่งหน้าให้ฉันได้ไหม”

นีน่าจับแขนฉันเขย่าเบาๆ พอฉันตอบตกลง เธอก็พาฉันเดินขึ้นไปที่ห้องแต่งตัวบนชั้นสอง เวลาผ่านไปประมาณสิบนาที ฉันเพิ่งจะเขียนคิ้วให้นีน่าเสร็จ

“ราชินีมาถึงแล้ว ! ” อลิเซียส่งเสียงเตือนทุกคน ฉันใช้ลิปสติกสีพีชทาริมฝีปากให้นีน่าเพิ่มความสดใสชุ่มชื้นก่อนที่เราทั้งคู่จะเดินลงไปข้างล่าง

แคลร์มีสีหน้าตกตะลึงเมื่อเปิดประตูเข้ามาและเห็นทุกคนยืนเรียงแถวรอต้อนรับ เธอเบิกตากว้าง หันไปมองหนุ่มใหญ่ที่ยืนอยู่ด้านหลัง

“แผนของคุณหรือเปล่า ? ”

บาสเตียนยิ้มกว้างให้เธอ พลางทำท่ายักไหล่ แคลร์กระโดดกอดคอและจูบชายคนรักหนักๆ ก่อนจะหันมากล่าวขอบคุณทุกคนด้วยความซาบซึ้งใจ บรรยากาศบนโต๊ะรับประทานอาหารเต็มไปด้วยความสนุกสนานครึกครื้น แคลร์ในวัย59ปียังดูสวยสะพรั่ง ความรักทำให้ใบหน้าของเธอเอิบอิ่มและอ่อนเยาว์ลงอย่างเห็นได้ชัด

หลังจากที่แคลร์อธิษฐานและเป่าเทียนวันเกิด บาสเตียนก็ทำเซอร์ไพร์สอีกรอบด้วยการคุกเข่าขอเธอแต่งงาน ทุกคนต่างประหลาดใจและรู้สึกยินดีกับทั้งคู่ ฉันกับมาร์คลอบมองกันเป็นระยะ เราสองคนแทบจะไม่มีโอกาสเข้าใกล้กัน มาร์คต้องดูแลแขกและนีน่าก็เกาะติดฉันตลอดเวลา

[1] ในเดือนเมษายนที่ฝรั่งเศส พระอาทิตย์ตกดินช่วงเวลา 19.01-20.00น. เมือง grésy-sur-aix อยู่บนภูเขาเรอวาร์ด ได้รับแสงแดดยาวนานกว่าเมืองอื่นๆ ประมาณ 1-2ชั่วโมง/วัน สามารถมองเห็นวิวทะเลสาบบูร์เช่ Lac du Bourget และวิวเทือกเขา montblanc ทำให้ที่ดินราคาแพงมาก

[2] à nous deux (อะ นู เดอ) แด่เราสองคน, ระหว่างเราทั้งคู่ (นิยมใช้กรณีทำข้อตกลงในโอกาสสำคัญ)