ความเอยความรัก

คำนำ

กล่าวกันว่า ความรักคือสายสัมพันธ์ที่ช่วยให้มนุษย์เข้าใจตนเองและคนรักได้อย่างลึกซึ้ง แต่กว่าจะสมรัก ทุกคนจำต้องเผชิญหน้ากับความหวาดกลัว ต้องบาดเจ็บชอกช้ำและเสียน้ำตา ก่อนที่จะได้รับความรักจากผู้มอบให้อย่างเต็มใจ และตักตวงความรู้สึกปราโมทย์อย่างขอบคุณ

คำโปรย

ผู้หญิงคนหนึ่งต้องมีความอดทนและความพยายามมากแค่ไหนเพื่อจะก้าวขึ้นไปยืนเทียบเท่ากับผู้ชายที่เธอรัก...โดยเฉพาะเขาคนนั้นเป็นถึงดีไซเนอร์หนุ่มหล่ออนาคตไกล ขณะที่ ‘อารยา’ เป็นเพียงนิสิตสาววัย20ปีที่ไม่มีความมั่นใจมาทั้งชีวิต เธองุ่มง่ามและอืดอาดตามไม่ทันเกม ทุกครั้งที่มีกิจกรรมใช้ความเร็วเธอจะถูกเขี่ยไปไว้ลำดับท้ายสุดเสมอ แต่สิ่งเร้าเหล่านั้นก็มิอาจจะบั่นทอนกำลังใจของเธอได้ เมื่อเทียบกับความลับที่เธอพยายามปกปิดมันเอาไว้ภายใต้ความเหมือนที่แตกต่างจากคนทั่วไป

นิยายเรื่องนี้จะเปิดมุมมองใหม่ให้กับคุณว่านางเอกผู้แสนเซ่อซ่าคนนี้ก็มีความน่ารักอยู่หลายแง่มุม เธอมีเลือดนักสู้และความอึดที่น่าเอ็นดูมากพอตัวทีเดียว มาเอาใจช่วยเธอไปด้วยกันนะคะ

ร้อยเรียงทุกตัวอักษรด้วยใจ

ชีวาภิรมย์

คำนำ

“ความเอย...ความรัก” เป็นนิยายรักเรื่องแรกของนักเขียนนามปากกา ‘ชีวาภิรมย์’ ในโครงการ จุฬามณีอะคาเดมี่ 2567

โดยเกิดขึ้นจากความคิดของครูเฟื่อง ซึ่งนักอ่านรู้จักกันดีในนามปากกา ‘จุฬามณี’ ที่ต้องการให้ลูกศิษย์ในความดูแลของท่านทุกคน นำเสนอเรื่องราวความรัก ในมุมมองที่ตัวละครเอกเป็นผู้เล่า เพื่อสะท้อนภาพเหตุการณ์ที่ทำให้ผู้อ่านเข้าถึงจิตใจของตัวละครได้อย่างลึกซึ้ง โดยที่ต้องคำนึงว่า ผู้อ่านจะได้อะไรจากงานเขียนชิ้นนี้ และผู้เขียนต้องการบอกอะไรกับโลก รวมทั้งสอดแทรกแง่คิด ทัศนคติอันมีคุณค่าต่อส่วนรวม และให้ความสำคัญกับรายละเอียดระหว่างการเดินทางของความรักที่ค่อยๆ เติบโตขึ้นพร้อมกับตัวละคร ตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงตอนจบ

การเล่าเรื่องโดยใช้มุมมองของบุคคลที่1 นั้น มีความแตกต่างและยากยิ่งกว่า การเล่าโดยบุคคลที่3 หรือการใช้มุมมองของพระเจ้า ผู้เขียนจะต้องทุ่มเทสมาธิอย่างสูง ขณะที่สวมวิญญาณเป็นตัวละครเอก เพื่อถ่ายทอดอารมณ์ความรู้สึกในห้วงเวลาแห่งอดีต อันเป็นหัวใจสำคัญ ณ ตอนนั้น... ซึ่งกลวิธีในการบรรยายจะต้องมีความละเอียดถี่ถ้วน และมีเหตุผลที่ทรงพลังมากเพียงพอต่อการดำเนินเรื่อง นับจากบรรทัดแรก เข้าสู่จุดเชื่อมโยง ไปจนถึงประโยคคำพูดที่ใช้ปิดฉากบทสนทนา

กล่าวกันว่า ความรักคือสายสัมพันธ์ที่ช่วยให้มนุษย์เข้าใจตนเองและคนรักได้อย่างลึกซึ้ง แต่กว่าจะสมรัก ทุกคนจำต้องเผชิญหน้ากับความหวาดกลัว ต้องบาดเจ็บชอกช้ำและเสียน้ำตา ก่อนที่จะได้รับความรักจากผู้มอบให้อย่างเต็มใจ และตักตวงความรู้สึกปราโมทย์อย่างขอบคุณ ดั่งเช่นเรื่องราวที่ผู้เขียนตั้งใจนำเสนอ เป็นความรักของหญิงสาวผู้มีความแตกต่างที่คนทั่วไปไม่สามารถสังเกตเห็นได้โดยการมองเพียงผิวเผิน หรือในศัพท์ทางการแพทย์เรียกว่า ผู้มีอาการออทิสติกแฝง อ้างอิงข้อมูลจากคนใกล้ตัวของผู้เขียน โดยใช้จินตภาพทิวทัศน์อันงดงามในประเทศฝรั่งเศสเป็นฉากประกอบ

แม้ว่าผู้เขียนเคยเขียนนิยายมาแล้วหลายเรื่อง แต่ผลงานทั้งหมดนั้นเป็นการเขียนที่ไร้จุดหมาย ในโอกาสนี้ ผู้เขียนมีความตั้งใจอย่างแรงกล้า ที่จะเปลี่ยนแปลงเส้นทางชีวิตการเป็นนักเขียนของตนเอง ให้หันเหเข้าสู่ร่องรอยอันดีงาม

อย่างไรก็ตาม นิยายเรื่องนี้คงขาดความสมบูรณ์หากไม่ได้รับความเมตตาจากครูเฟื่อง จุฬามณี ที่กรุณาเคี่ยวกรำพร่ำสอนลูกศิษย์ทุกคน ด้วยความปรารถนาดีอย่างจริงใจ ซึ่งผู้เขียนขอขอบคุณครูเฟื่องเป็นอย่างสูงไว้ ณ ที่นี้ และขอบพระคุณผู้อ่านทุกท่านที่ให้การสนับสนุน ผู้เขียนหวังว่า นวนิยายเรื่อง ความเอย...ความรัก ฉบับนี้จะสร้างความสุขให้กับทุกท่านและคุ้มค่าแก่การอ่าน

ชีวาภิรมย์