ตอนที่ 3 อ้อนเพื่อภารกิจ ไม่มีอะไรแอบแฝงจริงจริ๊งง! [Nc เล็กน้อย]

2015 Words

ตอนที่ 3 อ้อนเพื่อภารกิจ ไม่มีอะไรแอบแฝงจริงจริ๊งง! [Nc เล็กน้อย] หลังจากตัดสินใจมอบกายมอบใจให้กับพ่อตัวร้ายสุดหล่อ เขาก็ไม่รอช้าส่งสายตาหวานเยิ้มไปให้ จิกตา จิกเข้าไป จิกอีก ดั่งคำสอนของมาดามแรดในโลกก่อน นอกจากนี้ยังไม่ลืมกัดริมฝีปากอวบอิ่ม กัดเข้าไป กัดพร้อมมองจิก ท่านี้รับรองเสียตัวร้อยทั้งร้อย! ระหว่างที่ในหัวของเรย์กำลังมโนว่าตัวเองเซ็กซี่ที่สุด ใบหน้ามาคัสฉายแววมึนชั่วขณะ มองคนบนตักที่ทำหน้าประหลาดเหมือนปวดท้อง บางทีแผลที่แขนอาจจะยังไม่หายดีร่างเล็กถึงได้ทำตัวแปลกไป “เธอยังเจ็บแผลอยู่เหรอ” เรย์ทำหน้ามึนงงก่อนจะตอบกลับ “ไม่เจ็บแล้วครับ” ไม่ใช่ว่าเมื่อกี้เราอยู่ในบรรยากาศวาบหวิวหรอกเหรอ ทำไมจู่ ๆ พ่อตัวร้ายกลับมาถามอาการบาดเจ็บซะอย่างงั้น “ถ้าแบบนั้นก็ดีแล้ว” หลังจากพูดจบมาคัสก็ลุกขึ้น ปล่อยให้เรย์นั่งงงอยู่บนเก้าอี้ตัวแพง สายตามองตามร่างสูงที่กำลังเดินออกจากห้อง “เอ่อ คุณมาคัสจะไปไหนเหรอครับ” “ฉันจะไปทำงาน เธออยู่นี่แหละ เดี๋ยวให้คนไปส่ง” ว่าจบมาคัสก็เดินออกไปหน้าตาเฉย เรย์ได้แต่คิดในใจว่าตัวเองทำอะไรผิดหรือ จู่ ๆ มาคัสก็นึกหมดอารมณ์ เขารึอุตส่าห์ทำใจไว้รอแล้ว “เอาเถอะ ถือว่ารอดตัวไปอีกวัน แต่ก็แอบเสียดาย เฮ้อ” เรย์ย้ายตัวเองมานั่งที่โซฟา ระหว่างรอลูกน้องมาคัสไปส่งที่ห้องเขาก็ไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่าด้วยการเริ่มหาข้อมูลเกี่ยวกับนายเอก งานที่มาคัสต้องเจอกับว่านเป็นงานเปิดตัวโรงแรมแห่งหนึ่ง เป็นโรงแรมปกติของมาคัส ว่านเป็นลูกชายคนเล็กของนักธุรกิจมีโรงแรมและรีสอร์ต แม้จะไม่ได้รวยเท่ามาคัส แต่ก็ถือว่าฐานะค่อนข้างดี เจ้าตัวถูกประคบประหงมเหมือนไข่ในหิน ในเมื่อชอบวงการบันเทิงครอบครัวก็สนับสนุนเต็มที่ สำหรับเขาแล้ว ว่านเป็นนายเอกที่ดี น่ารักเรียบร้อย เสียอย่างเดียวเพราะอยู่ในครอบครัวที่ดีเลยเป็นคนหัวอ่อน ใจอ่อน ตอนเขาอ่านนิยายเขาก็แอบคิดว่าถ้าว่านตัดสินใจปฏิเสธมาคัสให้ไวกว่านี้เรื่องราวคงไม่บานปลาย ตัวร้ายเข้าหาเรื่อย ๆ อย่างมีความหวัง จุดจบก็เหมือนนิยายทั่วไป ต่อให้หล่อหรือเก่งแค่ไหนจะไปสู้พล็อตของนักเขียนได้ยังไง สำหรับเขาที่เป็นตัวประกอบไม่ขออะไรมาก ขอแค่มีชีวิตรอดแบบสงบ ๆ ก็พอ หลังจากนั่งหาข้อมูลมาสักพักเขาก็รู้ว่างานจะถูกจัดขึ้นอีกสองวันข้างหน้า นับว่ากระชั้นชิดมาก ก่อนอื่นเขาต้องหาทางเข้าไปในงานก่อน ฐานะตอนนี้ของเขาเป็นแค่คู่นอน ถ้าเวลาปกติมาคัสไม่มีทางควงออกงานแน่นอน คิ้วสวยขมวดอย่างใช้ความคิด แวบหนึ่งแอบคิดว่าถ้าอ้อนมาคัสอีกฝ่ายจะพาไปไหม จู่ ๆ คู่นอนขอควงออกงานมาคัสต้องไม่ชอบแน่ ๆ ดีไม่ดีอาจจะเฉดหัวทิ้งเลยก็ได้ หลังจากคิดหลาย ๆ วิธี สุดท้ายเขาก็ตัดสินใจอ้อนดูก่อน เพราะเป็นวิธีที่มีโอกาสมากที่สุด แม้ว่าจะเสี่ยงโดนเฉดหัวทิ้งก็ตาม หลังจากตัดสินใจได้แล้วร่างบางก็ลุกขึ้นเดินไปทางประตู เมื่อเปิดออกไปก็เจอกับพ่อหนุ่มหล่อยืนหน้านิ่งเหมือนรูปปั้น “จะไปไหนครับ” โห ถ้าไม่ส่งเสียงนึกว่ารูปปั้น เรย์ส่ายหัวให้กับความคิดบ้า ๆ ของตัวเอง “ผมอยากไปหาคุณมาคัส ช่วยพาไปหน่อยได้ไหมครับ” เรย์ยืนลุ้นอยู่ครู่เดียว สุดท้ายอีกคนก็เดินนำ เรย์ไม่อาจปิดแววตาตื่นเต้นไว้ได้ เขาเตรียมบทพูดไว้แล้ว รับรองว่ามาคัสต้องแพ้ลูกอ้อนเขาอย่างแน่นอน เดินตามมาไม่นานก็มาหยุดอยู่ที่ห้องหนึ่งเขียนไว้ว่า VVIP บอดีการ์ดเคาะประตู หลังจากนั้นก็ขยับถอยหลัง บ่งบอกให้เรย์เข้าไปได้เลย เรย์หัวใจเต้นระรัวด้วยความตื่นเต้นอย่างมาก หลังจากเข้ามาก็เห็นมาคัสกำลังจิบน้ำสีสวย นอกจากมาคัสแล้วยังมีหนุ่มหล่อสอง มีสาวสวยในชุดน้อยชิ้นนั่งอยู่ด้านข้างของทั้ง 2 คน “ฮิ้ววว เด็กนายเหรอ ไม่เลวเลย” เสียงแซวดังมา เรย์ยื่นเก้กังก้มหัวเชิงทักทาย เมื่อเห็นว่ามาคัสตบบนตักเขาก็เดินไปนั่งแต่โดยดี มาคัสกระตุกยิ้มเมื่อร่างหอมนั่งบนตัก สายตามองลำคอระหงที่มีสายสีดำรัดไว้ “สวัสดีครับคนสวย พี่ชื่อชานนท์ ส่วนข้าง ๆ ชื่อเดล ถ้าไอ้มาคัสมันทิ้งหนู มาต่อกับพี่ได้นะครับ” หลังจากพูดจบก็ขยิบตาให้อย่างเจ้าเล่ห์ หนุ่มหล่อ! ทำไมหนุ่มในนิยายถึงได้หล่อแบบนี้! ระหว่างที่กำลังเคลิ้มกับหนุ่มหล่อก็สัมผัสถึงแรงโอบกอดที่มากขึ้นจนต้องหยุดความหื่นกระหายไว้ก่อน “สวัสดีครับ ผมชื่อเรย์ ยินดีที่ได้รู้จักครับ” เรย์ส่งยิ้มให้ “เฮ้ย! น่ารักจริง มาคัส กูพูดจริงนะ น้องเขาเหมาะมาเป็นภรรยากูมากเลย” เรย์ยิ้มแห้ง คุณพี่แกเอาอะไรมาตัดสิน ได้ข่าวว่าเราเจอกันยังไม่ถึงสิบนาที “หุบปาก” ชานนท์ยักไหล่ ก่อนจะหันไปพูดกับเพื่อนอีกคน “มึงอย่าทำหน้าเหมือนโลกแตกได้ไหม อกหักแค่นี้จิ๊บ ๆ” “เสือก” ดวงตาของอีกฝ่ายแดงระเรื่อจากการร้องไห้ ท่าทางอ่อนแรงผิดกับคำพูดแข็งกระด้าง “โห ดูสาว ๆ ที่กูพามาปลอบใจมึงสิ น้องเขาเหงาหมดแล้ว” หลังจากนั้นชานนท์ก็กวนประสาทคนอกหักไปพักใหญ่กว่าจะยอมรามือ เรย์เนียนซบมาคัส ระหว่างนั้นในหัวก็นึกข้อมูลของสองคนนี้ สองคนนี้ไม่ได้มีบทอะไรมาก ในนิยายบอกแค่ว่าเป็นเพื่อนมาคัส ตอนมาคัสวิกฤตทั้งคู่ก็ช่วยอย่างเต็มที่ แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรได้ “สนใจเหรอ” เรย์ชะงัก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นทำหน้าไม่เข้าใจ มาคัสขยับเข้ามาใกล้ก่อนจะกระซิบข้างหู “เพื่อนฉันน่ะ เธอสนใจมันเหรอ” แม้จะพูดด้วยน้ำเสียงธรรมดาไม่มีวี่แววโทสะ แต่เรย์กลับขนลุกซู่ “เปล่าครับ แค่เขาดูเป็นกันเองดี ในสายตาผมคุณดีที่สุด” ดวงตาทั้งคู่สบกัน เขาพูดความจริงเลย ไม่ว่าจะดูร้ายยังไง ไม่ว่าจะมีคนหล่อเยอะขนาดไหนในนิยายเรื่องนี้ คนอื่นเป็นได้แค่ผัวทิพย์! แต่คุณคือผัวจริง ฮิ้ววว พูดเองก็เขินเองจนเผลอซบหน้าลงที่ซอกคอของพ่อตัวร้าย “หึหึ แบบนั้นก็ดี เธอรู้ไหมว่าฉันขี้หวงมาก” ไม่พูดเปล่า พ่อคุณยังใช้ลิ้นร้อน ๆ เลียที่ซอกคอเขาด้วย ให้ตายเถอะ แม้จะมีสายป้องกันที่คอ แต่เขารู้สึกไม่ปลอดภัยเลย ขนทั้งตัวลุกซู่เมื่อมือของมาคัสเริ่มไม่อยู่นิ่งและสอดเข้าไปในชายเสื้อของเขา นิ้วใหญ่สะกิดยอดอกสีหวานจนมันชูชัน เรย์พยายามไม่เคลิ้มตาม เขายังไม่ลืมว่ามีเป้าหมายอะไร ระหว่างที่กำลังหาวิธีเปิดหัวเรื่องชานนท์ก็พูดขึ้น “เออจริงสิ เรื่องงานเปิดตัวโรงแรมมึงเห็นว่ามีปัญหาไม่ใช่เหรอ” มาคัสละสายตาจากซอกคอ แต่มือก็ยังไม่ยอมหยุดจนร่างเล็กเริ่มกระสับกระส่าย “ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ก็แค่พวกหนอนแมลง” แววตาของมาคัสเย็นเฉียบ แต่เรย์ไม่เห็น เพราะตอนนี้เขากำลังต่อสู้กับความไหววูบในช่วงท้อง “เออ ๆ ค่อยหายห่วงหน่อย” “เหอะ ถ้ามึงไม่ได้ถือหุ้นครึ่งหนึ่งกูว่ามึงคงไม่สนใจ” เดลที่นั่งเงียบมาพักใหญ่เอ่ยขึ้น ชานนท์มองค้อนใส่ เอื้อมมือไปขยี้ผมอีกคนจนฟู “เดลน้อยอย่าเกรี้ยวกราดสิครับ อกหักมาซบอกพี่ได้นะ มา ๆ” มาคัสเลิกสนใจเพื่อน หันมามองใบหน้าหวานที่แดงระเรื่อน่าดู “ไปห้องไหม” เสียงแหบกระซิบถามข้างหู ลมหายใจร้อนทำให้สติของเรย์หลุดลอยยิ่งกว่าเดิม ได้แต่พยักหน้าให้ มาคัสกระตุกยิ้มก่อนจะอุ้มร่างเล็ก แม้จะมีเสียงแซวจากชานนท์ แต่มาคัสก็ปล่อยผ่าน แล้วเดินกลับไปที่ห้องทำงาน ในห้องทำงานหรูหราแห่งนี้นอกจากโซนทำงานแล้วยังมีห้องนอนด้วย ร่างบางถูกวางบนเตียง ดวงตาหวานเยิ้มราวกับยั่วยวน มาคัสจูบริมฝีปากอวบอิ่มอย่างแผ่วเบาก่อนจะร้อนแรง ลิ้นร้อนดูดเลียรุกล้ำอย่างจาบจ้วง สมองของเรย์ขาวโพลน ร่างบางหอบหายใจเมื่อถูกปล่อยให้เป็นอิสระ เรย์สะดุ้งเมื่อเสื้อถูกฉีกกระชากอย่างไม่ออมแรง เดี๋ยวนะ! เสื้อตัวนี้มันแพงมากเลยนะ! “ฉันมีเงินซื้อให้เธอทั้งโรงงาน” มาคัสหัวเราะในลำคอเมื่อเห็นท่าทีเสียดายอย่างออกนอกหน้าของเรย์ ยังไม่ทันที่เรย์จะได้แก้ตัว เขาก็ถูกรุกอีกครั้ง ยอดอกถูกครอบครองดูดจนแดงก่ำ ร่างบางบิดเร่าเมื่อจุดอ่อนไหวทั้งสองถูกบดขยี้อย่างไม่ปรานี มือเล็กก็ไม่น้อยหน้าค่อย ๆ ปลดกระดุมของมาคัสออกเผยให้เห็นกล้ามหน้าท้องเป็นลอน สายตาเลื่อนต่ำจนเห็นขนจากใต้สะดือก่อนจะหายเข้าไปในกางเกง “ซน” คำพูดของมาคัสไม่ได้ทำให้เรย์หยุดมือ มือเล็กปลดกระดุม และรูดซิปลงอย่างรวดเร็ว มาคัสให้ความร่วมมืออย่างดี กลายเป็นว่าตอนนี้มาคัสพิงหัวเตียงโดยมีเรย์คุกเข่าอยู่ระหว่างขา นิ้วเรียวแตะที่อันเดอร์เวย์สีเข้ม ภายใต้มีมังกรที่ยังตื่นไม่เต็มตา ลิ้นเล็กแตะมันผ่านเนื้อผ้า มาคัสครางเบา ๆ ในลำคออย่างพึงพอใจ ดวงตาหวานเยิ้มฉายแววตื่นเต้นเมื่อเห็นว่ามังกรค่อย ๆ ขยายใหญ่ “ดูเหมือนมันยังไม่ตื่นดี แบบนี้ต้องให้เจ้าหญิงจูบปลุกเหมือนในนิทานไหมครับ” น้ำเสียงหวานเอ่ยถาม ช้อนตามองมาคัสอย่างยั่วยวน “คงต้องทำแบบนั้น หึหึ” มาคัสตอบอย่างชอบใจ มองร่างเล็กที่ค่อย ๆ ล้วงเจ้ามังกรออกมา แม้มันจะยังไม่แข็งเต็มที่ แต่เรย์ก็ตะลึงกับความมโหฬาร ลิ้นเล็กแตะที่หัวบานใหญ่ดูดเลียราวกับหยอกล้อ ก่อนจะกลืนกินมันเข้าไปทั้งลำ มือเล็กกำส่วนที่อมเข้าไม่หมด “ฮึ้ม แบบนั้น” มาคัสเสยเอวขึ้นจนเรย์สำลัก แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ยอมเอาออก ลิ้นเล็กดูดเลียราวกับไอศกรีมแท่งโปรด น้ำสีใสไหลเยิ้มออกมา หัวเล็กขยับตามแรงบังคับของมาคัส “อื้ม อ๊อก” ลิ้นเล็กถูไถกับท่อนเอ็นใหญ่คับปากที่เสยแรงและระรัวขึ้นตามแรงอารมณ์ เรย์อ้าปากค้างจนเมื่อย แต่อีกคนไม่มีทีท่าว่าจะแตก แรงกระแทกระรัวจนสุดท้ายน้ำอุ่นก็พุ่งกระฉูด กลิ่นคาวไม่ได้ทำให้เรย์รู้สึกรังเกียจ ซ้ำยังดูดเลียทำความสะอาดให้ “ใส่สิ” เรย์ช้อนตามองมาคัสก่อนจะเลื่อนมองของในมือ มันคือถุงยางอนามัย มือเรียวรับมา มันถูกฉีกไว้ให้แล้ว เขาเลยทำหน้าที่แค่สวมใส่ลงในมังกรตัวใหญ่ที่ตอนนี้มันตั้งโด่ราวกับกำลังท้าทาย “จุ๊บ ดูเหมือนมันอยากเข้าไปสำรวจในตัวผมแล้วนะครับ” ร่างเล็กจุ๊บหัวเห็ดพลางช้อนตามองมาคัสด้วยสายตายั่วยวน “หึหึ” มาคัสหัวเราะอย่างชอบใจ ดูเหมือนคู่นอนคนนี้ของเขาจะน่าสนใจขึ้นมาซะแล้ว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more