The Ignorant Spy

Chapter 2

Kabanata 2: "Pagsasanay

"Sa unang araw ng training, nadiskubre ni Gia na ang pagiging espiya ay hindi kasing dali ng inaakala niya—lalo na kung ang unang kalaban ay ang sarili mong katangahan."

Bagong araw, bagong pagsubok para kay Gia Mendoza. Kung sa unang araw ng kanyang pagiging trainee spy ay napasubo siya dahil sa kanyang kapalpakan, ngayong araw naman ay sisikapin niyang magseryoso sa kanyang pagsasanay. Ngunit, paano nga ba magiging seryoso ang isang taong kilala sa pagiging bungisngis at kalog tulad ni Gia?

Nagsimula ang araw sa isang briefing session sa main hall ng National Covert Intelligence Agency (NCIA). Nagtipon-tipon ang mga bagong recruit, kasama si Gia, sa isang malaking kwarto na puno ng mga high-tech na kagamitan. Habang naghihintay ng pagsisimula ng sesyon, panay ang lingon ni Gia sa paligid. Hindi niya mapigilan ang makaramdam ng kaba, lalo na’t tila hindi angkop ang kanyang presensya sa mga seryosong tao sa paligid niya.

"Pssst, Gia!" tawag ni Trina, sabay turo sa lalaking papalapit sa podium. "Si Mr. Dela Cruz 'yan, ang pinakamagaling na strategist ng ahensya. Siya ang magtuturo sa atin ng surveillance techniques ngayon." Tumango na lang si Gia kahit wala naman talaga siyang naiintindihan sa sinabi ng kaibigan.

"Good morning, recruits," panimula ni Mr. Dela Cruz na may mabigat na boses. "Ngayong araw, tuturuan namin kayo ng iba't ibang paraan ng surveillance at counter-surveillance. Isa ito sa pinakamahalagang bahagi ng pagiging espiya."

Habang nakikinig si Gia sa lecture, unti-unti siyang nakaramdam ng antok. Parang mga numerong walang kabuluhan ang mga sinasabi ni Mr. Dela Cruz. "Bakit ba ako nandito? Baka pwede pa akong mag-resign," bulong ni Gia sa sarili, sabay pahid ng pawis sa noo.

Natigil ang kanyang pag-iisip nang biglang magsalita si Alex Suarez, ang kanyang mentor. "Miss Mendoza, dahil mukhang interesado ka masyado sa topic, ikaw ang mauna sa practical test," sabi ni Alex na may bahid ng pangungutya sa kanyang boses.

Nagkatinginan ang lahat kay Gia, na tila ba inaasahang may gagawin siyang kapalpakan. Naglakad si Gia papunta sa harap, kinakabahan pero pilit na pinipigilan ang kaba. Sa kanyang harapan, inilatag ni Alex ang isang set ng mga gamit pang-surveillance—mga hidden camera, bugging devices, at iba pa.

“Ang gagawin mo, Miss Mendoza, ay maglagay ng mga surveillance devices sa loob ng isang kwarto nang hindi nahahalata ng mga tao sa paligid,” paliwanag ni Alex.

“Ah, okay po!” sagot ni Gia, na tila walang ideya kung paano sisimulan ang gawain. Sinubukan niyang isa-isahin ang mga kagamitan, ngunit sa sobrang pagkalito, nahulog ang isang bugging device at tumalbog pa ito papunta sa paanan ni Mr. Dela Cruz.

“Miss Mendoza, sigurado ka bang alam mo ang ginagawa mo?” tanong ni Alex, na pilit itinatago ang ngiti.

“Opo, Sir! Akong bahala!” sagot ni Gia na may labis na kumpiyansa. Subalit, sa sunod-sunod niyang kilos, halata sa kanyang bawat galaw ang kawalan ng karanasan. Imbis na maayos na maitago ang mga surveillance devices, naisalpak niya ito sa mga obvious na lugar—tulad ng ilalim ng mesa kung saan kita pa ang wire, o kaya’y sa ibabaw ng isang cabinet.

Habang pinagmamasdan siya ng iba, unti-unting napupuno ng awkward na tawa ang silid. Kitang-kita ang frustration sa mukha ni Alex, ngunit pilit pa rin siyang kalmado. “Okay, stop. Gia, kailangan mong matutunan ang basic principles ng pagiging espiya. Ang una mong gagawin ay—”

Ngunit bago pa makapagsalita si Alex, biglang tumunog ang fire alarm. Nagulat si Gia at nahulog na naman ang isa sa mga device na hawak niya. “Ay, sorry!” sabi niya sabay takbo para hanapin kung saan manggagaling ang sunog.

"Walang sunog, Miss Mendoza," sabi ni Trina habang tawa nang tawa. "Na-activate mo lang ang panic button!"

Natigilan si Gia at napahiya. Parang gusto niyang maglaho sa kahihiyan, pero imbis na malungkot, sumali na rin siya sa tawanan. “Ay, mali ba? Haha! Alam ko yun! Tinesting ko lang kung attentive kayo!” biro ni Gia na ikinalakas lalo ng tawanan ng lahat.

Matapos ang insidente, nagdesisyon si Alex na turuan si Gia ng one-on-one. "Makinig ka, Gia. Alam kong hindi ito madali para sa'yo, pero kailangan mong maging seryoso. Kung gusto mong magtagumpay dito, kailangan mong mag-focus at matuto," sabi ni Alex habang sila'y nasa isang training room.

Habang nagpapraktis, napansin ni Alex na kahit clumsy at ignorante si Gia, may kakaibang galing siya sa pag-intindi ng emosyon ng mga tao. Nakikita niya agad kung sino ang nagtatago ng totoo at kung sino ang hindi. "May potential ka, Gia. Kailangan lang nating hasain," sabi ni Alex.

Natuwa si Gia sa sinabi ni Alex, at kahit pa nahihirapan, nagdesisyon siyang magpursige. "Salamat, Sir. Gagawin ko ang lahat para maging mahusay na espiya."

Sa pagtatapos ng araw, nakaramdam si Gia ng konting pag-asa. Alam niyang mahaba pa ang kanyang tatahakin, ngunit para sa kanya, ito’y simula ng isang kakaibang adventure—isang pagkakataon na patunayan ang kanyang sarili sa mundo ng mga espiya.

Naglakad siya papunta sa dormitoryo, pagod pero masaya. "Kung ganito lang pala ang maging espiya—punong-puno ng action at... comedy—eh di, laban na!" bulong niya sa sarili habang nakangiti, tila ba nagiging handa sa mga susunod pang hamon.

Sa loob ng dormitoryo, habang nagre-reflect sa kanyang araw, naisip ni Gia na baka nga ito na ang pagkakataon niya para magbago at magpakitang-gilas. "Kaya ko 'to," sabi niya sa sarili, habang isinusuot ang kanyang training uniform para sa susunod na pagsasanay.