ปึ้ง!!! เสียงปิดประตูรถดังก้องไปทั่วลานจอดรถในสนามบิน พร้อมกับเจ้าของรถและเพื่อนร่วมทางที่ทิ้งตัวลงนั่งบนเบาะรถอย่างหมดแรง
“จบสิ้นซักที ไฟลท์ที่แสนยาวนาน” ซินเอ่ยออกมาอย่างหมดแรง
“ควิกเทิร์นปักกิ่ง ไม่ควรมีบ่อย ๆ ร่างกูจะแหลก” เชสบ่นต่อ ก่อนจะขยับตัวจัดท่านั่งให้ตัวเอง เพื่อเตรียมพร้อมขับรถไปส่งเพื่อนสาวที่คอนโด
“ไฟลท์ยาวกลับมาก็ได้พักนานนะมึง พรุ่งนี้กูจะตื่นเที่ยงคอยดู” ซินหัวเราะตอบ
“กูพร้อมและ กว่าจะถึงคอนโดมึงอีกซักพัก ขอซักฟอกเรื่องผู้ชายสุดหล่อของมึงหน่อย” เชสเอ่ย
“มึงจะซักฟอกอะไร กูรู้เท่าที่เล่าให้มึงฟังนั่นแหละ นอกนั้นคือไม่รู้อะไรเลย” ซินตอบ
“กูมีความรู้สึกว่าเค้าจะต้องมาจีบเพื่อนกู” เชสเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
“มึง พี่เตเค้าไม่ได้ขอเบอร์ติดต่อกูไว้ด้วยซ้ำ เค้าจะมาจีบกูได้ยังไง มันก็แค่เรื่องบังเอิญที่กูกับพี่เค้าอยู่คอนโดเดียวกัน พี่เค้าคงเห็นว่ากูรีบเลยอาสามาส่ง ก็แค่นั้น” ซิน
