When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ปึ้ง!!! เสียงปิดประตูรถดังก้องไปทั่วลานจอดรถในสนามบิน พร้อมกับเจ้าของรถและเพื่อนร่วมทางที่ทิ้งตัวลงนั่งบนเบาะรถอย่างหมดแรง “จบสิ้นซักที ไฟลท์ที่แสนยาวนาน” ซินเอ่ยออกมาอย่างหมดแรง “ควิกเทิร์นปักกิ่ง ไม่ควรมีบ่อย ๆ ร่างกูจะแหลก” เชสบ่นต่อ ก่อนจะขยับตัวจัดท่านั่งให้ตัวเอง เพื่อเตรียมพร้อมขับรถไปส่งเพื่อนสาวที่คอนโด “ไฟลท์ยาวกลับมาก็ได้พักนานนะมึง พรุ่งนี้กูจะตื่นเที่ยงคอยดู” ซินหัวเราะตอบ “กูพร้อมและ กว่าจะถึงคอนโดมึงอีกซักพัก ขอซักฟอกเรื่องผู้ชายสุดหล่อของมึงหน่อย” เชสเอ่ย “มึงจะซักฟอกอะไร กูรู้เท่าที่เล่าให้มึงฟังนั่นแหละ นอกนั้นคือไม่รู้อะไรเลย” ซินตอบ “กูมีความรู้สึกว่าเค้าจะต้องมาจีบเพื่อนกู” เชสเอ่ยขึ้นอีกครั้ง “มึง พี่เตเค้าไม่ได้ขอเบอร์ติดต่อกูไว้ด้วยซ้ำ เค้าจะมาจีบกูได้ยังไง มันก็แค่เรื่องบังเอิญที่กูกับพี่เค้าอยู่คอนโดเดียวกัน พี่เค้าคงเห็นว่ากูรีบเลยอาสามาส่ง ก็แค่นั้น” ซิน