เมื่อกลับมาถึงบ้านเช่านารีก็เริ่มต้นทุบตีดวงยิหวาด้วยความเกรี้ยวกราด ทั้งไม้ทั้งมือต่างพากันประเคนเข้าใส่ร่างบางที่แสนจะบอบช้ำของดวงยิหวา สาวน้อยร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด ตอนนี้ไม่ว่าจะร่างกายหรือจิตใจก็ไม่ได้ต่างอะไรกัน เพราะมันทั้งสองได้ถูกทำร้ายจนยับเยินไร้ชิ้นดี
“แกมันตัวซวย ทำไมไม่พูดจาออดอ้อนมันยะ ทำไมปล่อยให้มันด่าทอฉันอยู่ได้ ทำไมไม่ช่วยฉันพูดบ้าง สมองน่ะมีบ้างไหม วัน ๆ ร้องไห้เป็นอย่างเดียว น่ารำคาญนัก นังหลานระยำ”
นิ้วอวบของนารีจิ้มแรง ๆ ที่หน้าผากมนของหลานสาว ก่อนจะผลักร่างอรชรให้ล้มลงไปกองกับพื้นด้วยความชิงชัง
“เลี้ยงเสียข้าวสุกชะมัด คอยดูนะถ้าแกจับไอ้ผู้ชายตระกูลนี้ไม่ได้ ฉันจะจับน้องสาวของแกขายซ่องให้หมด ให้มันถูกผู้ชายแก่คราวพ่อข่มขืนให้ยับไปเลย”
ดวงยิหวาร้องออกมาด้วยความตกใจ เงยหน้าขึ้นมองนารีที่ยืนค้ำตระหง่านอยู่เหนือศีรษะด้วยสายตาอ้อนวอน กลัวเหลือเกินว่านารีจะทำกับน้อ
