ขยี้รัก มาเฟีย : 04 จู่โจม
1526 Words
ขยี้รัก มาเฟีย : 04 จู่โจม
อำนาจแทบจะกุมขมับให้กับลูกสาวตัวดี ที่แสดงพฤติกรรมที่หน้าไม่อายออกมา เขาตั้งท่าที่จะเดินตามไปจัดการลูกสาวตัวดีแต่ก็ไม่ทันที่จะได้ก้าวเดินเสียงของบุคคลที่สามก็ดังแทรกขึ้นมาก่อน
“คุณอำนาจครับ ผมแดนเลขาและลูกน้องคนสนิทของคุณไบรอันต์ ผม...รบกวนให้คุณอำนาจอธิบายรายละเอียดโครงการคร่าวๆ เพื่อนัดหมายเข้าพบที่บริษัทฯ ด้วยได้ไหมครับ”
“เอ่อ...ครับๆ ได้ครับ” อำนาจเสไปมองลูกสาวตัวดีอีกครั้ง แต่ก็ต้องตัดใจหันมาสนใจธุรกิจของตัวเองก่อน เพราะโอกาสดีๆ แบบนี้เขาจะพลาดไปไม่ได้ และมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่บริษัทฯของเขาจะได้รับโอกาสแบบนี้
“เห้ยแก นั่นมันคุณไบรอันต์ คุณเซน และก็ยัยพราวนี่”
ทันทีที่ทั้งสามขึ้นปรากฏตัวกลางฟลอร์เต้นรำ ผู้คนที่อยู่ในละแวกนั้นก็ต่างกันให้ให้ความสนใจ เพราะว่าไบรอันต์และเซนคือสองนักธุรกิจหนุ่มที่หาตัวจับได้ยาก
“คิก คิก คิก” ฉันหัวเราะอย่างชอบใจ เมื่อผู้คนรอบข้างกำลังให้ความสนใจพวกฉันเป็นพิเศษ โดยเฉพาะกลุ่มของยัยเชอรี่ที่ตอนนี้กำลังทำหน้าบอกบุญไม่รับ
“เธอพร้อมนะ” เซนเอ่ยถามพร้อมรวบเอวคอด
“อ๊ะ!” ฉันตกใจเล็กน้อยเมื่อคุณเซนรวบเอวคอดฉันด้วยมือหนาเพียงข้างเดียวให้เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเขา ก่อนที่มือหนาอีกข้างจะสวมกอดที่เอวบางของฉัน โดยที่เขาเริ่มใช้มือหน้าทั้งสองข้างบีบเข้ามาที่เนื้อนุ่มของฉันอย่างแรง เพื่อดึงรั้งให้ตัวเราแนบชิดกัน จนภูเขาก้อนใหญ่ของฉันทั้งสองก้อนถูกบดเบียดเข้ากับอกแกร่ง จนทำให้ฉันต้องยกแขนเล็กไปคล้องที่ลำคอหนาโดยอัตโนมัติ
“กรี๊ดดดดดดดดดดด”
นั้นคือเสียงบรรดาแฟนคลับคุณเซนที่เห็นฉันแนบชิดกับเขามากขนาดนี้ พวกเธอดูสติจะแตกมากจริงๆ นี่ฉันกำลังเต้นรำอยู่กับซูเปอร์สตาร์อย่าง แจ็คสัน หวัง รึเปล่า...
“คะ..คุณ..อ๊ะ...” ไม่ทันที่ฉันจะได้พูด ฉันก็ต้องร้องอุทานขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อแผ่นหลังของฉันสัมผัสได้ถึงอกแกร่งของคุณไบร์อันต์ที่ตามมาประกบแนบชิดแถมยังรู้สึกว่าก้นงามๆ ของฉันเหมือนมีอะไรแข็งๆ ตุงๆ มาบดเบียดอีก
“กรี๊ดดดดดดดดดดด”
เฮ้อ.....นี่ก็เสียงแฟนคลับคุณไบรอันต์ พวกเธอร้องยังร้องโหยหวนราวกับผีเปรตไม่หยุด
“เธอ....ใจกล้ากว่าที่ฉันคิดไว้นะ” เสียงราบเรียบของไบรอันต์กระซิบที่ข้างใบหูเล็ก จึงทำให้พริบพราวที่มั่วคิดอะไรเพลินจึงได้สติกลับมา
“เอ่อ...” พริบพราวยืนตัวแข็งทื่อเมื่อใบหน้าหล่อของผู้ชายทั้งสองคนก้มลงมาซุกที่ซอกคอขาวคนละฝั่งอย่างพร้อมเพรียงกัน จนทำให้หญิงสาวสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่รดบนต้นคอของเธอ โดยที่ร่างบางยังคงโยกตัวไปตามจังหวะของเสียงเพลงและเคลื่อนไหวไปตามทิศทางของมือหนาที่บังคับไว้ ก่อนที่แสงกลางฟลอร์เต้นรำจะหรี่ลง พอให้เห็นแสงไฟสลวยๆอย่างโรแมนติก แต่เธอกับไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลย
“อึก....” พริบพราวลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เมื่อฝ่ามือหนาของเซนและไบรอันต์ลูบไล้ที่เอวบางเธอเบาๆ จนขนกายลุกซู่
“พราวว่าพวกคุณรัดตัวพราวแน่นไปรึเปล่าคะ” หญิงสาวรู้สึกอึดอัดจนจะหายใจไม่ออก เพราะผู้ชายทั้งข้างหน้าและข้างหลังกำลังบดเบียดตัวเธอ จนหน้าอกอวบใหญ่มันจะบี๋แบนเหมือนว่ามันกำลังจะแหลก
“นมเธอ...ใหญ่มาก” เซนไม่ได้สนใจคำพูดของหญิงสาวเขาก้มมองเต้าอวบใหญ่ที่เขากำลังสัมผัสมัน
“ก้นเธอก็น่าขยำ....อ้าส์~” ไบรอันต์บดเบียดความเป็นชายไปที่ก้นงอนงามตั้งใจให้เธอรู้สึก
“นี่! พวกคุณหยุดพูดจาลามก และทำเสียงทุเรสๆ แบบนี้เลยนะ เอ๊ะ! อะไรแข็งๆ คะ? ” พริบพราวพ่นคำด่าใส่คู่เต้นรำของเธอทั้งสองคน ก่อนจะสัมผัสกับวัตถุแข็งๆ ที่กระแทกมาที่หน้าท้องเธอและบั้นท้ายที่งอนงาม
“สาวน้อย..เธอคิดว่าผู้ชายมันจะมีอะไรล่ะ ที่มัน...จะแข็งตัวได้...” เซนยกยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ แววตาของเขาเปล่งประกายราวกับกำลังเจอเรื่องสนุก
“อื้อ!” พริบพราวส่งเสียงร้องเมื่อเซนกระซิบลงที่ใบหูเล็กเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่า จนเธอต้องย่นคอหนี แต่ก็โดนมือหนาขอไบรอันต์ที่ยึดต้นคอเล็กไว้
“เธอคิดว่า....ฉันใช้อะไรที่มันแข็งๆ ดันก้นเธออยู่ล่ะ” ไบรอันต์ตอบพลางใช้มือหนาลูบไล้โคนขาอ่อน ตามรอยแหวกของชุดสวย
“อื้อ! พราวเจ็บนะ!” พริบพราวร้องเสียงหลงเมื่อริมฝีปากหยักของไบรอันต์ที่กระซิบอยู่ข้างใบหูอีกข้างเลื่อนลงมากัดเข้ามาที่หัวไหล่มนของเธออย่างแรง โดยไม่ได้สนใจสายตาของคนในงาน
“นี่! อย่าบอกนะว่าปิกกาจู” หญิงสาวพยายามสะบัด
“ปิกกาจู? /ปิกกาจู? ” ไบรอันต์ และ เซนอุทานออกมาพร้อมกันด้วยความสงสัยคิ้วหนาขมวดเข้าหากันยุ่ง
“ก็ใช่ไงคะ มันคือปิกกาจูของพวกคุณที่กำลังแทงตัวพราวอยู่”
“....../......”
“นี่อย่ามาเงียบกลบเกลื่อนนะ! ปล่อยพราวเลยนะ พราวจะไม่เต้นรำแล้ว!!” พริบพราวพยายามดิ้นขลุกขลัก เธอต้องการสะบัดตัวออกจากอ้อมกอดของมาเฟียหนุ่มทั้งสองคน
"นี่เธอกล้าตะเบ็งเสียงใส่ฉันเหรอ!!"ไบรอันต์ขึ้นเสียงกับหญิงสาวไป ในชีวิตนี้แทบไม่มีใครกล้าทำแบบนี้กับเขาเลย...แต่ดูท่าแล้วจะไม่เป็นผลกับพริบพราว
"แล้วไงคะ!"
“โอ๊ย! / โอ๊ย!” ไบรอันต์ และ เซน ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เมื่อเท้าหนาถูกรองเท้าส้นสูงของหญิงสาวในอ้อมกอดเหยียบเข้าอย่างแรง
พริบพราวใช้จังหวะนี้ผลักอกแกร่งของเซนออก และสลัดตัวจากอ้อมกอดของไบรอันต์ เธอจ้องมองพวกเขาตาเขม็งก่อนจะมาหยุด สายตาที่ใบหน้าหล่อเหลาของไบรอันต์
“คุณไบรอันต์ วันนี้ฉันเต้นรำกับคุณแล้ว ฉะนั้นคุณก็ควรทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อฉันด้วยนะคะ และทางที่ดี.....คุณควรตอบรับการลงทุนกับเรา เพราะเมื่อกี้คุณได้กระทุ้งปิกาจูที่ก้นของฉัน และฉันจะไม่ถือสาเรื่องนี้อีก เพราะถือว่านี่คือกำไรเล็กๆ น้อยๆ จากเราก็แล้วกันนะคะ!” หญิงสาวพูดจบก็หันไปมองหน้าหล่อของเซนเพียงนิด ก่อนจะสะบัดผมสวยหันหลังเดินออกไปจากฟลอร์เต้นรำอย่างมั่นใจ
“ฮ่าๆ ฮ่าๆ ไอ้เหี้x...อึ้งไปเลย กูแม่งโคตรชอบเธอ....พริบพราว!ผู้หญิงที่ตอกหน้าคนฉลาดๆ แบบมึงได้ขนาดนี้” เซนเดินเข้ามากอดคอไบรอันต์ รู้สึกขบขัน และชอบใจในความแสบและดื้อของพริบพราว เพราะเธอน่าจะเป็นผู้หญิงคนแรกที่กล้าท้าทายพวกเขาได้มากขนาดนี้
“หึ...กูก็โคตรชอบเลย....ดื้อๆ แบบนี้...ดี!” ไบรอันต์ตอบเสียงเข้ม โดยที่ตาคมไม่ได้ละไปจากแผ่นหลังบางเลย
"แต่ก็นะ กูก็ชอบแบบดื้อๆ เหมือนมึงด้วยสิ ทำไงดีล่ะ"เซนเอ่ยเสียงเย็น
"......"ไบรอันต์ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เขาเพียงหันมามองเสี้ยวหน้าของเซนที่กำลังมองแผ่นหลังบางจนสุดสายตา
"วันนี้มึงอาจนำกูไปได้....แต่พรุ่งนี้กูเชื่อว่ามึงไม่ทันกูแน่....เตรียมกระอักเลือดจากกูได้เลย ฮ่าฮ่าฮ่า" เซนกล่าวทิ้งท้ายไว้แค่นั้นก่อนจะเดินตามหลังหญิงสาวออกไปนอกงาน โดยไม่ทันสังเกตสีหน้าของเพื่อนรัก
"นายครับ ทางเราคุยกับคุณอำนาจเรียบร้อยแล้ว ฝั่งนั้นดูดีใจและยอมรับเงื่อนไขของเราทุกอย่าง"แดนเดินเข้ามาผู้เป็นนายที่ยังคงยืนนิ่งมองเซนเดินออกไป
"อืม...."ไบรอันต์ยังคงยืนนิ่งอย่างใช้ความคิด
"แล้วเรื่องคุณพริบพราว นายจะจัดการยังไงครับ"แดนเอ่ยถามขึ้น เมื่อเห็นความกังวลของเจ้านายที่แสดงออกทางสีหน้าได้อย่างชัดเจน ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องแปลกจนเขาแทบจะนับครั้งไม่ได้ที่มาเฟียหนุ่มจะแสดงอาการแบบนี้
"เรื่องพริบพราวไม่มีอะไรยากสำหรับกู แต่เรื่องไอ้เซน...ไอ้เพื่อนเหี้xคนนี้ตั้งหากที่ยาก...." ไบรอันต์กล่าวด้วยน้ำเสียงกดต่ำ เมื่อคิดถึงสีหน้าท่าทางที่ดูมั่นใจของมัน ก่อนที่จะเดินก้าวเท้าออกไปจากฟลอร์เต้นรำและเดินทางกลับทันที
ตัดชึบ✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂️✂
Next Spoil :
“ทางนั้นเรียบร้อยไหม”
“เรียบร้อยครับ”
- Writer
