ตรงใจ
1024 Words
ตลาดนัดรถไฟ [16.07 น.]
เรามาถึงตลาดนัดรถไฟกันไวกว่าที่คิดเอาไว้ จากคอนโดของฉันมาที่นี่ค่อนข้างจะไกลหน่อยๆ แต่วันนี้ฉันสบายเพราะว่าเฟลิกซ์เป็นคนขับรถให้ฉัน ฉันเพิ่งรู้มาว่าคอนโดของเฟลิกซ์เองก็อยู่ถัดจากคอนโดของฉันไปอีกประมาณสองซอย เป็นคอนโดที่ค่อนข้างหรู และขายความเป็นส่วนตัวมาก เรียกง่ายๆ ก็คือแพงกว่าของฉันหลายเท่า
ฉันไม่ได้ถามหรอกนะคะ ว่าที่บ้านเฟลิกซ์ทำธุรกิจอะไร เพียงแค่ตอนนี้ฉันมีหนุ่มน้อยเฟลิกซ์ขึ้นมานั่งอยู่บนรถของฉัน ขับรถให้ฉัน จับมือฉัน พูดคุยกับฉัน แม้ส่วนใหญ่จะเป็นฉันที่พูดคนเดียวเสียมากกว่าเพราะเฟลิกซ์พูดน้อยกว่าฉัน
แรกเจอกันฉันไม่ค่อยเข้าใจคิดว่าเขาเกลียดฉัน ไม่ชอบที่ฉันอายุมากกว่า แต่พอมาเจอแบบนี้ฉันกำลังคิดว่าเขาน่าจะเป็นคนพูดน้อย และขี้อาย? ฉันเริ่มเข้าใจแล้วล่ะค่ะว่าทำไมชารีฟถึงพูดมากอยู่คนเดียวเพราะเฟลิกซ์เวลาอยู่กับชารีฟบางทีก็ไม่พูดเลย ฉันยังโชคดีหน่อยที่เขาเริ่มพูดกับฉันบ้าง
"เรียบร้อยครับ"
เขาจอดรถ BMW ของฉันอย่างนุ่มนวลจนฉันชักอยากจะให้คุณชายเฟลิกซ์มาเป็นคนขับรถส่วนตัวให้ฉันเหลือเกิน ฉันหันไปมองหน้าของเฟลิกซ์นิ่งเมื่อสายตาของฉันเห็นเข้ากับมัดกล้ามเนื้อหน้าอกของเขาที่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำเอาไว้ ขะ ขาวมากกกก
"พี่ไอมองหน้าผมทำไมครับ"
"จะลงไปแบบนี้เหรอ" เฟลิกซ์พูดเพราะน่ารักไปหมดเลย ฉันอยากจูบเขาจัง
"ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับพี่ไอ"
"ฉันไม่อยากให้นายลงไปแบบนี้"
ก็ฉันหวงนี่คะ เฟลิกซ์เป็นของฉันแล้ว ฉันก็ต้องหวงเขาสิ ผู้ของฉันงานดีขนาดนี้ แล้วยิ่งสมัยนี้แล้วผู้หญิงหื่นๆ เหมือนฉันมีเยอะมากนะคะ คิดแล้วก็เหมือนเป็นเวรกรรมที่ฉันชอบไปส่องดูมัดกล้ามเนื้อของผู้ชาย จนต้องมาคอยระวังผู้ชายของตัวเอง
"ทำไมครับ"
เฟลิกซ์ถามฉันอย่างสงสัย ฉันจึงคลายความสงสัยด้วยการขยับยื่นแขนไปด้านหน้า ติดกระดุมเสื้อเชิ้ตให้เขา มือของฉันมันสั่น ฉันไม่รู้ว่าพวกคุณเคยเป็นไหม เวลาอยู่ใกล้คนหล่อ คนที่ชอบแล้วมันสั่นไปหมด
หมับ!
เฟลิกซ์จับมือของฉันในตอนที่ฉันติดกระดุมให้เขาเรียบร้อยแล้ว เขาจ้องเข้ามาในดวงตาของฉันมุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อย มีเสน่ห์เกินไปแล้วเขานี่หล่อพร่ำเพรื่อมากเลยนะคะ หล่ออะไรขนาดนั้นค่ะเนี่ย แต่แล้วในขณะที่ฉันกำลังหลงความหล่อของเฟลิกซ์ฉันก็รับรู้ได้ถึงสัมผัสอุ่นนุ่มประทับที่หลังมือของฉันอย่างแผ่วเบา
ตึกตัก... ตึกตัก... ตึกตัก...
ฉันหน้าแดง ฉันต้องหน้าแดงแน่ๆ เพราะฉันรับรู้ได้ถึงความร้อนที่พุ่งขึ้นสู่ใบหน้าของฉัน เฟลิกซ์จูบที่มือฉันอย่างแผ่วเบา แล้วจ้องตาฉันอยู่อย่างนั้น
"ขี้โกงนี่คะ" เพราะเขาพูดเพราะกับฉันมากๆ บางทีฉันก็ติดเขามาเหมือนกันตั้งแต่ที่คุยกันในแชตแล้วล่ะค่ะ
"งั้น... พี่ไอจะจูบผมคืนก็ได้นี่ครับ"
"เจ้าเล่ห์!"
ถึงปากจะว่าเขาไปอย่างนั้นแต่ฉันก็รั้งลำคอหนาของเฟลิกซ์เข้ามาใกล้ แม้จะสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่เป่ารดกันอย่างรุนแรงในตอนที่ใบหน้าเริ่มใกล้ชิด แต่ฉันเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ไปเสียเองเลยทำได้เพียงแค่กดจูบลงที่ลำคอของเขาแถมแสดงความเป็นเจ้าของด้วยการทิ้งรอยเอาไว้อย่างเด่นชัด
"หึ"
เฟลิกซ์ลูบลำคอหนา แล้วแค่นหัวเราะในลำคอออกมา เขาจับที่ปลายคางของฉันเอาไว้อย่างอ่อนโยน เขาต้องจูบฉันแน่ จับแบบนี้ส่วนมากผู้ชายจะจูบฉันรู้ ในขณะที่ฉันปิดเปลือกตาลงฉันก็ได้ยินเสียง
ฟืดด~
"เรียบร้อยแล้ว ไปครับ" ใช่ค่ะ เด็กขี้หวงคนนี้รูดซิปเสื้อคลุมสีดำที่ฉันใส่มาด้วยขึ้นปิดจนถึงลำคอ ฉันหน้าบูดบึ้งบอกเขาให้รู้ทางใบหน้าว่าฉันไม่พอใจ แต่เขาก็อนุญาตให้เพียงแค่ลดซิปลงมาได้นิดหน่อยเท่านั้น แต่ฉันก็ยังไม่พอใจอยู่ดี
"ก็ได้ครับ แต่ใส่แบบนี้ได้แค่ตอนที่อยู่กับผมเท่านั้นนะครับ" เด็กขี้หวง ขนาดยังไม่ได้เป็นอะไรกันนะคะ แต่ฉันไม่ได้รู้สึกรำคาญหรืออะไรเลยนะ ฉันชอบมาก ชอบที่เฟลิกซ์เป็นแบบนี้
เราสองคนเดินเล่นกันที่ตลาดนัดรถไฟโดยที่มือของเราสองคนประสานกันไว้ตลอดเวลาไม่ยอมปล่อย เฟลิกซ์จับมือของฉันเอาไว้แน่นมากราวกับไม่อยากให้ฉันหลุดมือไปไหน ฉันเองก็เช่นกัน จากตอนแรกที่คิดเอาไว้ว่าถ้าไม่ตรงปกฉันก็จะลดสถานะจากคนคุยให้เหลือเพียงแค่เพื่อนแต่นี่ยิ่งกว่าตรงปกที่ฉันคิดเอาไว้เสียอีกนะคะ ผู้ชายคนนี้ตรงใจฉันมาก
"อยากไปตรงไหนอีกไหมครับพี่ไอ"
เมื่อก่อนเวลาใครเรียกพี่ฉันจะแอบหงุดหงิดอยู่หน่อยๆ แต่ตอนนี้ฉันกลับรู้สึกชอบ อยากให้น้ำเสียงทุ้มนุ่มนั่นเรียกฉันแบบนี้บ่อยๆ ยิ่งถ้าเป็นตอนนั้น ... 'อ๊าา~ พะ พี่ไอครับ' บ้าๆ ไออุ่นแกคิดอะไรกับเฟลิกซ์น้อยน่ารักเนี่ยหา
"เป็นอะไรรึเปล่าครับ"
"เปล่าค่ะ ฉันว่าซื้อของกินแล้วไปนั่งกินที่คอนโดฉันดีไหม"
"ครับ ผมตามใจพี่ไอ" น่ารัก น่ารักจนแทบจะละลายอยู่แล้ว ต้าวฟามน่ารักของฉัน
- Writer
