Match love valentines แมตช์รักกระชับหัวใจ

อยากเจอกันไหม

เฟลิกซ์ทำให้ฉันไม่กล้าแม้แต่จะก้าวขาเดินออกไปเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้ฉันภาวนาอยู่ในใจว่าขออย่าให้แบล็กน้อยของฉันทักมาหาในตอนนี้ ไม่ใช่ว่าฉันจะจับปลาสองมือหรืออะไรหรอกนะ แต่ฉันแค่สงสัยในคำพูดของเฟลิกซ์เท่านั้น ก็วันนั้นเขาแทบจะไม่ปริปากพูดกับฉันเลยด้วยซ้ำ แต่วันนี้กลับเดินเข้ามาหาฉัน

"นายไม่ชอบฉันไม่ใช่เหรอ" ฉันถามเสียงนิ่ง ก็คนมันสงสัยภาพเหตุการณ์วันนั้นฉันยังจำได้ดี

"ผมไม่ได้พูดสักคำ" เฟลิกซ์ยื่นมือมาจับที่มือของฉันเอาไว้ แต่ฉันสะบัดออก ก็สะดีดสะดิ้งแหละยอมรับ ขอเล่นตัวหน่อยเหอะ อีกอย่างนะเขาก็มีแฟนแล้วไม่ใช่หรือไงคนที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ตอนที่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์น่ะ

"แต่นายมีแฟนแล้วนี่" ฉันถามย้ำ

"อยากมี แต่ยังไม่ได้สถานะเลย" สรุปก็คือมีคนคุยสินะ

"ถ้ามีคนคุยแล้วก็อย่ามายุ่งกับฉัน เพราะฉันก็มีแล้วเหมือนกัน!"

ฉันเดินออกมาท่าทางไม่พอใจ ปล่อยให้เฟลิกซ์นั่งอยู่ที่เดิมโดยไม่สนใจเขาอีก ฉันเดินเข้าไปในร้านกาแฟก็เจอยัยน้ำค้างนั่งอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งค่อนข้างหน้าตาดีเลยทีเดียว

"ไปนานเชียวแก นี่เอซ คนที่ฉันนัดมาวันนี้ เอซคะนี่เพื่อนน้ำค้างชื่อไออุ่นค่ะ" ฉันยืนส่งยิ้มให้เอซอย่างเป็นมิตร เอซเองก็ยิ้มให้ฉันเหมือนกัน ไม่นานนักประตูร้านกาแฟก็เปิดออกโดยมีเฟลิกซ์ที่เป็นคนเดินเข้ามา เขายืนมองฉันอยู่เพียงครู่แล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะตัวเดิม

"ไปไหนมาวะ" เสียงของชารีฟถามเฟลิกซ์ขึ้น

"สูบบุหรี่" หืม เขาไม่ได้สูบสักหน่อยแต่ไม่รู้ไปยืนทำอะไรตรงนั้น

"มึงไม่สูบนี่ เอาดีๆ อย่ากระแดะ"

"..." เฟลิกซ์เงียบไปแต่ฉันไม่ได้สนใจหรอกนะ วันนั้นฉันอุตส่าห์ซ่าทักทายเขาเพราะชอบ เพราะอยากคุย แต่เขากลับนิ่งใส่ ฉันจำ จำฝังใจเลยล่ะ เอาละเราละเรื่องของเฟลิกซ์เอาไว้ก่อน แล้วมาสนใจผู้ของยัยน้ำค้างกันดีกว่า

เอซมีรูปร่างที่ดูดี และสูงน่าจะประมาณร้อยแปดสิบห้าได้นะ ทั้งสองคนคุยกันถูกคอจนฉันที่มาเป็นเพื่อนยัยน้ำค้างกลายเป็นส่วนเกินไปเลย ฉันเห็นแบบนั้นก็ไม่อยากอยู่เป็น กขค. ของเพื่อนเลยขอตัวกลับเลยแล้วกัน ยัยน้ำค้างก็โอเค แต่ฉันเข้าใจเพื่อนนะแรกๆ ก็คงจะเกร็ง แต่พอเข้ากันได้ดีแล้วก็คงไม่เกร็งไม่ต้องการให้ฉันอยู่ด้วยแล้วล่ะ

.

.

.

คอนโดไออุ่น

ฉันกลับมาถึงคอนโดโดยที่ไม่ได้ไปต่ออย่างที่บอกกับแบล็กน้อยเอาไว้ ฉันอาศัยซื้ออาหารตามสั่งข้างล่างขึ้นมาแทน แล้วนั่งกินอย่างอร่อยหลังจากอิ่มแล้วก็จัดการล้างทำความสะอาดทั้งจาน และตัวฉันเอง วันนี้เป็นวันหยุดเลยไม่ต้องกังวลกับการไปเรียน ฉันนั่งดูซีรีส์อยู่ที่โซฟาห้องรับแขกอย่างสบายใจเลยล่ะค่ะ ไม่ได้ใช้ชีวิตแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ

ติ๊ง~

Line

น้ำค้าง : ถึงห้องยังแก

ไออุ่น : ถึงแล้วไม่ต้องห่วงเที่ยวให้สบายเถอะแก

น้ำค้าง : โอเค มีอะไรก็บอกฉันนะ

ไออุ่น : งั้นวันจันทร์ไปส่องผู้ที่ชมรมว่ายน้ำกัน

น้ำค้าง : ไป~

ฉันมักจะชวนยัยน้ำค้างไปทำอะไรแบบนี้อยู่เป็นประจำแหละค่ะ ไม่ต้องตกใจไปก็มันเบื่อๆ นี่คะ ได้ดูหุ่นล่ำๆ ของผู้สักหน่อยก็จะได้มีกำลังใจเรียนหนังสือ อีกอย่างคนไหนถูกใจฉันก็แซว คนไหนไม่ถูกใจฉันก็นิ่งใส่ มันกลายเป็นเรื่องขำๆ ของฉันไปแล้วล่ะค่ะ

ติ๊ง~

เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ของฉันดังขึ้นอีกครั้ง น้ำค้างคงจะถูกแฟนใหม่ดุสินะถึงได้จะส่งข้อความมาบอกปฏิเสธฉันน่ะ จะว่าไปยัยน้ำค้างก็โชคดีจังเลยนะคะ ที่ได้เจอกับคนที่ถูกใจ ฉันเองก็อยากนัดแบล็กน้อยมาเจอกันบ้างเหมือนกัน เอางี๊แล้วกันไหนๆ พรุ่งนี้ก็เป็นวันหยุดแล้ว ฉันลองชวนมาเจอกันหน่อยดีกว่า ถ้าตรงปกก็สานต่อ แต่ถ้าไม่ก็คุยจะแค่คุยเป็นเพื่อนไป

Match Love Chat

Black_F : พี่ไอทำอะไรอยู่ครับ ทำไมหายไปเลย

I.a : ว่าจะทักหาพอดี วันนี้ว่างไหม

Black_F : พี่ไปเที่ยวกับเพื่อนต่อไม่ใช่เหรอครับ

มันก็ใช่แหละที่ฉันบอกเขาไปแบบนั้น แต่ว่าฉันไม่อยากไปเป็น กขค. เพื่อนรักนี่คะ ฉันเลยถือโอกาสกลับมาที่คอนโดก่อน

I.a : ไม่ไปแล้วล่ะค่ะ ไม่อยากไปเป็นก้างเพื่อน สรุปวันนี้ว่างไหม

Black_F : ว่างครับ

I.a : อยากออกมาเจอกันไหม

ฉันถามออกไปด้วยหัวใจที่มันเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ใจจดใจจ่อรอคอยคำตอบจากแชตของแบล็กน้อย เขาเงียบไปพักใหญ่ๆ จนฉันเริ่มรู้สึกว่าเขาไม่อยากมาเจอฉันหรือเปล่านะ ฉันเลยทักไปหาเขาอีกครั้ง คือฉันก็เข้าใจเขานะคะก็เราเพิ่งคุยกันแค่สองวันเองนี่นา แบล็กน้อยก็คงจะลำบากใจมากอยู่เหมือนกัน

.

.

.

5 นาทีต่อมา

l.a : ฉันลองถามดูน่ะ เผื่อนายอยากจะออกมาเจอกัน

Black_F : ผมอยู่หน้าคอนโดพี่แล้วครับ