CHAPTER 2

1076 Words
Success is waiting for those who are ready to persist and face the obstacles in the path with a positive attitude.   * * * * * *      Jairus       HINDI biro ang maging isang doktor-A Neurosurgeon to be exact. It spent all my time dealing with life.       I, still can't believe that I will become one of the most successful Surgeons of my generation. Sa edad kong 29, together with Dan and Marco nakagawa na kami ng pangalan sa kanya-kanya naming specialization.       Pero hindi naging madali ang lahat. I once become a bad boy, a user. I used to be the lanky-tobacco machine. Walang dereksyon sa buhay, basagulero, babaero - but it all ended when Alexandra came into my life. Kaibigan siya ni Miranda, na kinalolokohan ng bestfriend kong si Dan. Naalala ko pa tuloy nung una naming pag kikita ni Lexie.       It was their graduation ball. Hinatak ako ni Blake dahil wala siyang kasama at kakilala sa ball na iyon. Because we're 5 years older than them.        When I saw her, nakakunot ang noo at naka pout pa ang kanyang red lips. I grinned. She's definitely beautiful. Lalo na habang ibinababa ang maiksing cocktail dress nito.       "Hi, I'm Jairus," as I introduced myself to her extending my hand over her. Pero tinitigan niya lang yon.       "Lexie," she said, as short as that. Nagpapasalamat ako ng malaki at pinilit ako ni Dan na isama dito dahil kung hindi, I will never meet him.       "So, are you also a music major too?" pag-changed ko ng topic.       "No, I'm in culinary," tipid pa din niyang sagot. Habang nililingon niya si Blake at Miranda.       "Wow, really? I love food, I hope someday you'll cook for me." sa pagkasabi kong iyon, nilingon niya ako then I winked at her that made her blushed. Madami kaming napag usapan ng gabing iyon. About life.       "Alam mo, I wanted to become a chef. I want to serve special dishes to my husband someday," she said dreamily.       "I wanted to have a family of my own. A husband who will never cheat on me-"       "A guy will never cheat on you, Lex. Cheating was just an excuse." I cut her off.       "It's easy for you to say that. Pero bakit ikaw, naisip mo na bang mag seryoso sa isang babae?" sabi nito habang nakatingin sa kawalan.       It made me stop and look at her.       "My family isn't the perfect one. Mommy had decided to divorced my dad dahil sa pagtatago nito na may naging karelasyon siya at naanakan niya ito - imagine, he was older than me so it felt like I was the one who's stealing my dad from him. She will never forgive him dahil habang kasal sila ay nagkikita pa din ang mga ito." malungkot niyang pahayag sa akin.       "Daddy mo iyon Lexie at mag kaiba kami. Ibahin mo ako, once I'm in love, my loyalty is with her." seryoso kong sabi sa kanya.       I gulped. Saan ko ba napupulot yung mga sinasabi ko?       "Have you ever been in love?" she asked me out of nowhere na hindi ko naman nasagot.       She smiled bitterly.       "See, hindi ka makasagot. Because you are never been in love. Try to answer me when you do." she patted my shoulder and leave me sitting alone.       Tumatak sa isip ko ang sinabi niya. I have lists of girlfriends. But I never loved them. After I slept with them, wala na akong gustong gawin kundi hiwalayan sila. Easy as that, meaning...       Yes, I'd never been in love.       Simula noon palagi ko na siyang pinupuntahan sa school nila. Masarap siyang kausap at kasama. Parang ang dami-dami na niyang alam sa buhay. Samantalang ako, wala pang alam gawin at gustong marating. Nag-aaral lang ako ng medicine dahil yun ang gusto ng tatay ko. Likas lang akong matalino kaya nakakapasa ako ng walang hirap.       "Hindi ka ba magkakasakit diyan sa ginagawa mo?" Minsang sabi ni Lexie sa akin, one-time ng puntahan ko siya sa school nila at ipinag baked niya ako ng cookies.       "Ang alin?" maang-maangan kong tanong sa kanya. Hindi ako nakakilos ng bigla niyang hilain ang stick ng sigarilyo na kabubukas ko lang.       "Hey!" saway ko sa kanya. But she just glared at me.       "Bawal to sa working area namin, gusto mo bang sumabog tong school ko? Nakakatawa ano? Ikaw ang nag aaral ng medicine pero ikaw ang gumagawa ng bawal sa katawan ng tao. Iyan ba ang ituturo mo sa magiging pasyente mo? Baka hindi ka nila sundin?" she sarcastically said.       Simula ng pagalitan ako ni Lexie, sinimulan ko ng mag stopped manigarilyo. Unti-unti kong nakikita ang tuwid na daan para mag bago.       She turned me into a better man.       All because of her.       Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko pagdating sa kanya. Masaya ako pag andiyan siya. Masaya ako kapag naiinis siya. Nalulungkot ako kapag nalulungkot siya. Gusto kong pilipitin ang leeg ng daddy niya every time na nakikita ko siyang umiiyak because of him. Kaya kong hindi siputin ang mga dates ko basta kailangan niya ng tulong ko.       Naramdaman ko na lang na hindi ko kayang hindi ko siya nakikita sa isang araw. I can't lose her.     I like her.       But I'm too scared to tell her.       She believed in love, roses, dates, and even marriage. And I don't think I was capable of that. Ayokong masaktan siya kung dumating ang araw na bumalik ako sa dati kong sarili.       But then I want to try.       Pero bigla siyang umalis a few months after graduation. I tried to communicate with her, but it seemed too hard.       MAHIRAP makita ang taong ayaw magpakita.       I loose hope to see her again but I know she would be happy if I will become a good person. I focus on my study. Alam kong tama ang ginagawa ko at matutuwa si Lexie. Lahat ng ginagawa ko para sa kanya. Siya ang inspirasyon ko. Siya ang dahilan kung bakit matagumpay ako. Pero wala ng mas sasarap pa kung kapiling ko siya, sa tabi ko habang nakakamit ko ang lahat ng ito.       Kahit tulad lang ng isang kaibigan.       The bar was filling up.       It was Friday night and the band was blaring. It was my classic routine after long brain surgery - when a gorgeous woman approached by herself, I straightened up. She gave me a shy smile as she walked up and looked at me expectantly.       I couldn't shake the feeling I knew her, but I couldn't place where.       She was familiar but amazingly hot; I was certain if I actually knew her, I wouldn't have forgotten her. Then I looked into her bright brown eyes with flecks of gold in it.       Saka ko na-realized kung sino siya and it hit me like a punch in the gut.       "Alexandra?" I whispered.
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD