"โฮม!"
ผมเข้ารั้งเเขนโฮมเอาไว้ได้ทัน ในขณะที่อีกฝ่ายกำลังอารมณ์ขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
โฮมหันหน้ามองผมอย่างคาดโทษ ดูจากการหายใจของเขาในตอนนี้ก็รู้ว่ากำลังโกรธผม เเล้วก็คงจะขาดสติอยู่ด้วยถึงได้โผลงผลางเข้ามาแบบนี้
เขาน่าจะฟังคำห้ามของผมก่อน เฮ้อ
"เธอเป็นใคร เกี่ยวข้องอะไรกับหมอเนียร์" เปิดประเด็นจนผมเบิกตาโตใส่
"พี่เนียร์.. นี่ใครคะ" พลอยหันมาถามผมด้วยสีหน้าสงสัย เธอเลิกคิ้วใส่สลับกับมองหน้าโฮมประกอบไปด้วย
"บอกเขาสิ ผมจะรอฟังจากปากคุณ"
"คุณกำลังทำให้ทุกอย่างพังนะโฮม ใจเย็นหน่อยได้มั้ย"
"ไม่พังวันนี้ วันหน้าก็พังอยู่ดีไม่ใช่เหรอ หะ"
ผมมองหน้าโฮมนิ่งๆ แต่แววตาสั่นระริกตอนที่ได้ยินเขาพูดประโยคนั้นออกมา เหมือนจะอันอั้นอะไรบางอย่างมา น้ำเสียงที่ดูน้อยใจกำลังบอกผมอยู่
"คุณรู้ดีไม่ใช่เหรอจูเนียร์ คุณรู้มาตลอดว่าเรื่องของเราจะลงเอยยังไง"
"เพราะผมรู้ไง.. ผมถึงทำแบบนี้" ผมบอกอย่างตัดพ้อ
มันไ
