[ โฮม : พาร์ท ]
"เวรชิบ ฝนมาตกอะไรตอนนี้วะเนี่ย"
ผมมองออกไปด้านนอกที่กำลังมีฝนลงเม็ดไม่หนักมากนัก ถึงมันจะทำให้บรรยากาศที่ร้อนอบอ้าวมาทั้งวันได้เย็นสบายขึ้น เเต่ผมก็อดที่จะห่วงหมอเนียร์ไม่ได้อยู่ดี
หายไปเป็นชั่วโมงเเล้ว ยังไม่โทรมาหาผมเลยว่าถึงไหนเเล้ว ทักไลน์ไปก็ไม่ตอบ โทรไปก็ตัดสายทิ้งอีก
เขากำลังทำให้ผมเป็นห่วงจริงๆ นะ
"เอาร่มไปรับเเฟนมึงดิ หน้าร้านอ่ะ" ไอ้เคนที่นั่งข้างๆ สะกิดบอกผม
"เออๆ" ผมพยักหน้ารับคำ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาเปิดข้อความที่ยังไม่ถูกเปิดอ่าน พลางเก็บมันลงกระเป๋ากางเกงตามเดิม
ฝนไม่มีทีท่าว่าจะหยุด กลับกันมันกำลังตกลงมาหนักขึ้นเรื่อยๆ โดยที่ผมก็ยังติดต่อคุณหมอไม่ได้อีกด้วย
ผมจับคันร่มมาหนึ่งคัน ก่อนจะส่องสายตาไปรอบๆ บริเวณหน้าร้านที่ยังไม่มีวี่เเววของอีกฝ่าย
"เฮ้อ อยู่ไหนของเขา" ผมถอนหายใจ
ปลายเท้าเขย่งมองผ่านผู้คนที่กำลังวิ่งหลบฝน บ้างก็เดินกางร่มไม่สนใจสิ่งร
