[ โฮม : พาร์ท ]
หนังเรื่องที่สองถูกเปิดพร้อมกับความเงียบจากหมอเนียร์ เขานอนซุกอยู่บนอกผมที่โซฟา เเต่กลับไม่พูดไม่จาอะไร ตั้งเเต่รู้เรื่องทุกอย่างหมดเเล้ว
ยังเย็นชาไม่เปลี่ยนเลยนะครับ หึ
"โฮม.."
"หือ"
ผมเลิกคิ้วนิดๆ ก่อนจะเงี่ยหูฟังเสียงที่ดังออกมาจากลำคอของคนข้างๆ
"เรียกผมหรอ" ผมถามขึ้น เพื่อให้เเน่ใจว่าคุณหมอไม่ได้ละเมอนั่นเเหละครับ
คนในอ้อมเเขนเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะพยักหน้ารับคำ "ยังเจ็บอยู่หรือเปล่า"
"ตอนโดนกระทืบก็เจ็บอยู่หรอก เเต่พอมีคนถามก็หายเจ็บเลย" ผมตอบเเล้วยกยิ้ม
เจ็บดิครับ อย่างที่บอกตีนไม่ใช่ของทานเล่น เกือบเอาชีวิตไม่รอดเเล้ววันนั้น
"งั้นเหรอ หึ"
คนตรงหน้าอมยิ้มน้อยๆ เเต่ผมกลับมองเห็นความเศร้าในนัยน์ตาของหมอเนียร์
"รู้ใช่ไหมว่าใครทำ"
"อืม รู้สิครับ"
"เเล้ว.."
"ไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวพวกมันก็ได้รับกรรมเอง" ผมยักคิ้วใส่
คิดว่าผมจะยอมเป็นไม้รองตีนพวกมันฝ่ายเดียวรึไ
