คอนโดจูเนียร์
ห้อง 2020
ผมกลับมาที่ห้องของจูเนียร์ในเวลาเกือบจะตีสอง เเน่นอนว่าสภาพผมจากการโดนยำตีนมายังไม่หายดี เเต่ก็โชคดีที่กระดูกกระเดียวไม่หักออกเป็นเสี่ยงๆ ซะก่อน
ไอ้เคนกลับไปแล้ว..
ตอนนี้ในห้องมีผมคนที่ถือวิสาสะใช้คีย์การ์ดสำรองเข้ามา กับร่างของคนหลับใหลบนเตียงเพียงสองคน
ผมค่อยๆ คลานขึ้นบนเตียง พร้อมกับสวมกอดคนตรงหน้าเอาไว้หลวมๆ
คิดถึงชิบหายเลย..
ถ้าเรื่องยังติดค้างไปนานกว่านี้ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าจะทนคิดถึงเขาได้นานเเค่ไหน
เพราะผมเเม่งทำไม่ได้เลยสักวัน..
"อือ"
คนในอ้อมกอดส่งเสียงในลำคอ
"โฮมหรอ"
ผมกัดริมฝีปากเเน่น เมื่อได้ยินเสียงแหบเล็กๆ ส่งเสียงเรียกชื่อผมออกมา
ท่ามกลางความมืด ผมสัมผัสได้ถึงความอุ่นของน้ำตาที่ไหลออกมา ร่างกายที่กำลังสัมผัสกับอีกฝ่ายทำให้ผมรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
"โฮม.."
"....."
"โฮม.. นั่นคุณหรอ"
"อือ โฮมเอง"
จูเนียร์เงียบไป หลังจากที่ผมขานชื่
