โรงพยาบาล L
"คนไข้ห้อง 201 ไปไหนเเล้วเหรอคะ ออกจากโรงพยาบาลไปเเล้วหรอ.."
หญิงสาวหน้าเคาน์เตอร์ประชาสัมพันธ์ทำเอาผมก้าวขาไม่ออก
ไอ้เคนกับไอ้หมอกขับพาคนที่ไม่ได้สติกลับไปที่ห้องเเล้ว ผมจะกลับไปหาเขาในคืนนี้ ถ้าทุกอย่างดำเนินไปได้ด้วยดี
เเละจะกลับไปพร้อมความบริสุทธิ์ใจทั้งหมดด้วย..
เธอกลับมาพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้าใบไม่ใหญ่มากนักในมือ ก่อนที่หล่อนจะกวาดสายตาไปรอบๆ ด้วยทา่ทีกระวนกระวายใจ เเล้วก็เจอเข้ากับผมที่ยืนอยู่
"ผมอยู่นี่"
"โฮม"
เธอเดินเข้ามา พลางสวมกอดผมที่ถือสายน้ำเกลือออกมาด้วยเอาไว้หลวมๆ
โชคดีเเค่ไหนที่ผมกลับมาก่อนแคลร์จะมาถึงโรงพยาบาล
บุญรอดเว้ยกู..
เเต่เเล้วผมก็โดนพยาบาลสวดไปตามระเบียบ เพราะไม่มีมาตรการให้คนไข้กระชากสายน้ำเกลือเองเเน่นอน
เจาะใหม่อีกรอบก็โคตรเจ็บเลย พยาบาลใหม่เธอหาเส้นเลือดยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรซะอีก
เวรกรรมซับซ้อนซ่อนเงื่อนชิบ
"โล่งอกไปที"
"มีอะไรหรือเ
