อริสาเดินตามภามินไปทั่วโรงแรมรวมถึงห้องทำงานก็ยังตามมาคลอเคลียร์หวังยั่วยวนให้เขายอมร่วมสวาทกับตนเอง พักใหญ่มานี้ภามินไม่เรียกหล่อนมาใช้บริการเลยทำให้อริสากลัวว่าอีกไม่นานตนเองจะถูกเขาเขี่ยทิ้ง
“คุณภามขา ทำไมใจร้ายเดินหนีริสาแบบนี้ล่ะคะ” สาวสวยทิ้งสะโพกนั่งบนหน้าตักกว้างตวัดมือโอบรอบลำคอกำยำ ซบดวงหน้าสวยลงแนบชิดออดอ้อนออเซาะ
“อย่าเยอะน่าริสา!” ชายหนุ่มต่อว่าเสียงเย็นชา พยายามออกแรงดันเอวอ้อนแอ้นออกห่างแต่อริสาไม่ยอมยังคงเหนี่ยวรั้นกายไว้เหนียวแน่น
“อย่าใจร้ายกับริสานักเลยนะคะ”
“นี่! หยุดนะริสา! ครั้งที่แล้วเธอทำฉันแสบมากฉันยังไม่ได้คิดบัญชีเลยนะ!” ภามินกล่าวเสียงเหี้ยมบิดข้อมือรุนแรงจนอริสาหน้านิ่วด้วยความเจ็บปวด
“ระ... ริสาขอโทษค่ะ”
“ฉันจะไม่เอาผิดกับเธอแต่ต่อไปนี้ห้ามเธอมายุ่งวุ่นวายกับฉันหรือมาเหยียบที่โรงแรมนี้อีกเป็นอันขาด ไม่อย่างนั้นเราได้เห็นดีกันแน่!” เขาเพิ่มแรงบิดข้อมืออีก
