แต่ดารัณก็สามารถทำให้ผู้ชายอย่างภามินหัวเสียได้ คืนวานมีงานเทศกาลในตัวเมือง เพื่อนที่ทำงานชวนไปเที่ยวและค้างคืนด้วยกัน จากดารัณคนเรียบร้อยไม่เคยกลับบ้านช้าหรือไม่กลับบ้าน หล่อนตอบตกลง ด้วยเหตุผลจริงๆ คืออยากจะหลบหน้าเขา
ภามินโกรธจนไม่อยากหยิบจับงาน เขามาถึงออฟฟิศเช้าตรู่เพื่อจะรอดูหน้าระรื่นของหล่อนหลังจากหนีเขาพ้น
“ดารัณมาทำงานหรือยัง!” รอนานอารมณ์เสีย ถามนายพร้าว
“ยังเลยครับ”
“ยืนอยู่ตรงนี้จะเห็นไหม! ออกไปรอข้างนอก ถ้ามาแล้วสั่งให้เข้ามาหาฉัน”
“ครับ” เจ้านายใช้เสียงสูงแต่เช้า กลัวฟ้าจะผ่าหัวนายพร้าว
เลยเวลาเข้างานมาแล้วทว่าดารัณไม่เข้ามาสักที ไอ้พร้าวมันไปตามหาถึงไหน! หงุดหงิดจะออกไปตามเองให้พนักงานรู้กันหมดว่าเป็นอะไรกัน แต่ดีที่ยังไม่ลุกออกจากเก้าอี้ก็ได้ยินเสียงเคาะประตู ตามมาด้วยร่างกายผ่ายผอมหน้าเศร้าหมองของดารัณ
คงจะทำหน้าตาระรื่นเฉพาะตอนอยู่กับเพื่อนหรือผู้ชายอื่นล่ะสิ!
“
