ตอนที่ 1 ผมคือไต้ฝุ่น
1549 Words
ตอนที่ 1 ผมคือไต้ฝุ่น
เซฟเฮ้าส์หลังใหญ่ที่ภายนอกดูเหมือนเป็นแค่ตึกสีดำธรรมดา ๆ แต่ข้างในตกแต่งและมีเครื่องใช้อุปกรณ์ทันสมัยครบครัน เสียงเพลง EDM ดังกระหึ่ม พร้อมกับเหล่าบรรดาชายหญิงที่ทั้งร้องทั้งเต้น และดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์กันอย่างสนุกสนาน
และเจ้าของสถานที่แห่งนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือไต้ฝุ่น ลูกชายคนเล็กของอาร์เดน หัวหน้ากลุ่มมาเฟียไททันสเนค ไต้ฝุ่น คือผู้ที่มีนิสัยตรงข้ามกับพี่ชายทุกอย่าง เขารักสนุก ขี้เล่น และเป็นเสือผู้หญิง
“คุณไต้ฝุ่น จะนั่งดื่มอย่างเดียวแบบนี้จริง ๆ เหรอคะ”
สาวสวยหนึ่งในจำนวนผู้หญิงที่เขาจ้างมา เดินนวยนาดมานั่งลงข้าง ๆ พร้อมกับวางมือไล้ลงบนแผงอกที่มีกล้ามแน่น
“ถ้าไม่ดื่ม แล้วเธออยากจะให้ฉันทำอะไร”
นัยน์ตาสีน้ำตาลปรายหางตาไปมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างกาย หึ ผู้หญิงพวกนี้ก็เหมือนกันหมด แค่คิดจ้องจะจับผู้ชายรวย ๆ อย่างเขา แต่ก็ได้แค่คิดนั่นแหละ
..เพราะชาตินี้เขาจะไม่มีวันแต่งงานเด็ดขาด..
“จ้างแก้มมาถึงที่นี่แล้ว คุณฝุ่นไม่คิดอยากจะสนุกหน่อยเหรอคะ”
เสียงหวานยังออดอ้อนออเซาะ พร้อมกับช้อนสายตาขึ้นมองชายหนุ่มตรงหน้า เมื่อเธออยากเสนอ แล้วทำไมเขาจะต้องปฏิเสธด้วยล่ะ
“เฮ้ย!..เดี๋ยวกูมา”
ไต้ฝุ่นลุกขึ้นยืนแล้วตะโกนบอกกับเพื่อนอีกสองคนที่นั่งดื่มเหล้าเคล้านารีอยู่อีกมุมหนึ่งของห้อง เพื่อนก็ได้แต่พยักหน้า เพราะเป็นอันรู้กันดีว่า เมาแล้วมันก็ต้องมีอะไรทำกันบ้าง
เขาเดินนำหน้าหญิงสาวเข้าไปอีกห้องหนึ่ง ซึ่งเป็นที่ประจำสำหรับทำกิจกรรมกับผู้หญิงที่เขาพามา
“อุ้ย..คุณฝุ่น อย่าใจร้อนสิคะ”
เสียงของเธอเอ่ยทัก เมื่อเข้ามาถึงข้างในแล้วไต้ฝุ่นก็ผลักเธอให้นอนลงบนเตียงทันที ชายหนุ่มได้แต่หัวเราะอยู่ในลำคอ นี่คิดว่าตัวเองเป็นสาวบริสุทธิ์หรือยังไง ถึงได้ทำท่าทีเอียงอาย
“อย่ามาลีลา ฉันไม่ชอบ”
เสียงทุ้มเอ่ยอย่างไร้เยื่อใย ทำเอาหญิงสาวต้องรีบปลดเปลื้องตัวเองออกจนเหลือแต่ร่างเปลือยเปล่า หากถ้าเกิดเขาเปลี่ยนใจ เธอก็อดได้เงินค่าจ้างก้อนโตน่ะสิ
เป็นที่รู้กันดีในแวดวงพริตตี้ว่า ถ้าใครได้นอนกับไต้ฝุ่นย่อมจะได้รางวัลเป็นเงินจำนวนมาก
“อืม” เสียงทุ้มคำรามอยู่ในลำคอ ขณะที่โพรงปากเล็กของคนที่นั่งอยู่บนเตียงกำลังรูดท่อนเนื้อแข็งขยับเข้าออก
ไต้ฝุ่นจับเธอให้หยุดการกระทำ ก่อนที่จะหันไปหยิบเครื่องป้องกันสีใส แล้วก็สวมลงบนแก่นกายขนาดเกินมาตรฐานของตัวเอง นอกจากหน้าตาแล้ว นี่คงเป็นอย่างเดียวล่ะมั้งที่เขาเหมือนกับพี่ชาย
ขาเรียวถูกจับแยกออกจากกันก่อนที่เขาจะดันท่อนเนื้อเข้าไปจนสุดในครั้งเดียว
“อ๊า คุณฝุ่น”
คนใต้ร่างถึงกับนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ เมื่อแก่นกายที่ดันเข้ามานั้นใหญ่กว่าที่เธอเคยเจอมามากโข
เอวสอบเริ่มขยับจังหวะหนักทันที โดยที่เขาไม่ได้สนใจว่าเธอจะรับไหวหรือเปล่า แค่อยากรีบทำรีบเสร็จ เพราะผู้หญิงคนนี้ดูไม่ค่อยเร้าใจสักเท่าไหร่
แต่คำว่ารีบของเขาก็ยังดูเหมือนจะช้ากว่าคนทั่วไป ท่อนเนื้อแข็งกระแทกเข้าใส่เจ้าของร่างบางซ้ำ ๆ พลิกเปลี่ยนท่าไปก็หลายที แต่ดูเหมือนไต้ฝุ่นก็ยังจะไม่ถึงจุดหมายง่าย ๆ ต่างจากเธอที่แตะขอบฟ้าไปแล้วหลายรอบจนแทบหมดแรง
เขายังตอกแรงใส่หญิงสาวอีกพักใหญ่ ในที่สุดเขาก็ได้ปลดปล่อยออกมาเสียที ไต้ฝุ่นถอนแก่นกายตัวเองออก ดึงถุงยางอนามัยที่สวมอยู่ทิ้ง แล้วก็ยื่นเช็คให้เธอ และจำนวนเงินนั้นมันก็มากอย่างที่แวดวงพริตตี้พูดเอาไว้จริงๆ
////
รุ่งเช้า
“ฝุ่น ตื่น”
“...”
“ไต้ฝุ่น ตื่นได้แล้ว”
“เอาถังน้ำมา”
ซ่า...
“เฮ้ย!! ใครวะ กล้าดียังไงเอาน้ำมาสะ สาด..พ่อ!”
เสียงของคนที่พึ่งตื่นนอนเพราะโดนน้ำสาดเบาลงอย่างกระทันหัน เมื่อเห็นว่าคนที่กล้าดีเอาน้ำสาดเขาจนเปียกเต็มเตียงขนาดนี้เป็นใคร
..อาร์เดน หัวหน้ากลุ่มไททันสเนค พ่อของเขาเอง..
“เออ ฉันเอง นี่แกจัดปาร์ตี้จนเมาถึงขนาดตื่นไปประชุมไม่ได้เลยหรือไง เมื่อไหร่แกจะเลิกทำตัวเหลวไหลแบบนี้สักทีฮะ ไต้ฝุ่น พ่อขี้เกียจจะด่าแกแล้วนะ”
เสียงเข้มของชายวัยหกสิบกว่าปีบ่นลูกชายอย่างเอือมระอา จริงอยู่ที่ไต้ฝุ่นดูแลคาสิโนได้ดี ไม่มีขาดตกบกพร่อง แต่พอเป็นเรื่องงานที่ต้องเข้าบริษัทกลับเหลวไหลทุกครั้ง
“พ่อขี้เกียจ พ่อก็เลิกบ่นสิ รู้ว่าบ่นไปผมก็ไม่เปลี่ยนอะไรอยู่แล้ว”
ไต้ฝุ่นลุกขึ้นจากเตียงสะบัด ๆ ผมที่เปียกน้ำจนชุ่มออก แล้วก็เดินไปหยิบผ้าขนหนูที่วางอยู่ใกล้ ๆ เพื่อที่จะไปอาบน้ำ
“แกอายุ 30 ปีแล้วนะ เลิกเที่ยวเล่นเป็นเด็กแบบนี้ได้แล้ว ทำอะไรให้เป็นชิ้นเป็นอันบ้าง งานน่ะเรียนรู้บ้าง นี่ถ้าพ่อตายไปใครจะมาดูแลต่อ พี่แกจะไปดูแลคนเดียวไหวได้ยังไง”
นัยน์ตาสีน้ำตาลจ้องมองผู้เป็นพ่อแล้วก็ฉีกยิ้มกว้างไปให้ เขาโดนพ่อบ่นจนชินแล้ว
“แล้วพ่อตายหรือยังล่ะครับ ก็ยังไม่ตายสักหน่อย พ่อก็ยังยืนอยู่ตรงนี้ เอาไว้พ่อตายเมื่อไหร่แล้วค่อยว่ากันอีกทีนะครับ”
“ไต้ฝุ่น!”
ไต้ฝุ่นพูดเสร็จแล้วก็เดินหายเข้าไปในห้องอาบน้ำ ภายในเซฟเฮ้าส์ของเขา ถ้าไม่ได้รับอนุญาตก็ห้ามใครเข้ามา ยกเว้น 3 คน ที่สามารถเข้าออกได้ตลอดเวลา ก็คือ พ่อแม่ แล้วก็พายุพี่ชายฝาแฝดที่เป็นคุณหมอ
หลังจากอาบน้ำเสร็จ ไต้ฝุ่นก็เดินลงมาชั้นล่างที่จัดเป็นห้องนั่งเล่น และแน่นอนว่าพ่อของเขาก็ยังอยู่ที่นี่ไม่ไปไหน ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าต้องโดนบ่นหูชาแน่ ๆ
“พ่อพูดกับแกหลายครั้งแล้วนะ ว่าจะกิน จะเที่ยว จะอะไรก็ได้ ขอแค่รับผิดชอบหน้าที่ตัวเองให้ดี นี่อะไร ทำแต่ส่วนคาสิโน แล้วงานที่บริษัทล่ะ แกไม่คิดจะเข้าไปประชุม หรือเข้าไปดูแลบ้างเลยหรือไง”
คนตัวสูงหย่อนตัวลงนั่งบนโซฟาฝั่งตรงข้ามผู้เป็นพ่อ แล้วก็จิ้มไส้กรอกที่เป็นอาหารเช้าเข้าปากโดยที่ไม่พูดอะไร จนอาร์เดนเองได้แต่ถอนหายใจให้กับความดื้อของลูกชาย
“นี่พ่อ ผมถามจริง ตั้งแต่เด็กจนโตที่พ่อบ่นผมอยู่เนี่ย พ่อเหนื่อยบ้างไหม”
“เหนื่อยสิ บ่นคนอย่างแกก็เหมือนบ่นใส่เสาบ้าน”
เมื่อได้ยินคำตอบแบบนั้นไต้ฝุ่นก็หัวเราะออกมาด้วยความชอบใจ เขาล่ะชอบจริง ๆ เวลาเห็นพ่อทำหน้าเบื่อหน่ายขนาดนี้
“ถ้าเหนื่อย พ่อก็เลิกบ่นสิครับ พ่อก็รู้ว่าผมเป็นใคร ผมคือไต้ฝุ่นลูกพ่อไงครับ ไต้ฝุ่นที่แปลว่า บ่นไปก็ไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้น ถ้างั้นเลิกบ่นนะครับ ผมไม่อยากให้พ่อเหนื่อย”
คราวนี้อาร์เดนเลิกบ่นเจ้าลูกชายตัวแสบ แต่แทนที่ด้วยการถอนหายใจยาว ๆ ติด ๆ กันหลายครั้ง
“ยังไงก็รีบเข้าไปดูที่บริษัทด้วยละกัน ฉันกลับก่อนล่ะ จะพาแม่แกไปซื้อของ”
“ครับผม! ฝากสวัสดีคุณแม่ด้วยนะครับพ่อ”
ไต้ฝุ่นรับคำหนักแน่นพร้อมกับทำท่าวันทยหัตถ์ แต่ก็ยังไม่ลืมฝากความคิดถึงไปยังพิมพ์มาดาคุณแม่สุดสวย
“ไอ้พัด เอารถออก ฉันจะเข้าบริษัท”
“ได้ครับนาย”
ลูกน้องคนสนิทก้มหัวรับคำสั่ง แล้วก็รีบออกไปเตรียมรถให้ผู้เป็นเจ้านายทันที
รถเก๋งสีขาวคันใหญ่มุ่งหน้าสู่บริษัท ไททันกรุ๊ป ที่เป็นบริษัทส่งออกและนำเข้าเครื่องจักรสำหรับอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ และแน่นอนมันคือกิจการบังหน้า ส่วนเบื้องหลังคือการซื้อขายขนถ่ายอาวุธสงคราม
ไต้ฝุ่นก้าวลงจากรถ เมื่อลูกน้องคนสนิทจอดเทียบหน้าประตูทางเข้า สายตาของพนักงานทุกคนหันมามองทางเดียวกัน เมื่อพวกเขาเห็นคนที่ไม่คิดว่าจะเห็นที่นี่
..ก็นานทีปีหนไต้ฝุ่นถึงจะเข้าบริษัทสักครั้งหนึ่ง..
“สวัสดีครับคุณไต้ฝุ่น”
สวัสดีค่ะคุณไต้ฝุ่น”
เสียงกล่าวสวัสดีดังขึ้นตลอดทางที่เขาเดินผ่าน ไต้ฝุ่นพยักหน้าทักทายพนักงานทุกคนด้วยความเป็นกันเอง ถึงจะดูไม่ค่อยน่าคบหา แต่เขาก็คือผู้ชายใจดีคนหนึ่ง แต่ก็ขึ้นอยู่กับอารมณ์ในแต่ละวันอีกนั่นแหละ
/////////////////////////////
สวัสดีนักอ่านทุกท่านค่า
เฮียไต้ฝุ่นมาแล้ว
ฝากเอ็นดูด้วยนะคะ
เลิฟทุกคนค่า
- Writer
