ตอนที่ 2 คู่ค้า คู่ขา

1907 Words

ตอนที่ 2 คู่ค้า คู่ขา “คุณแก้วใจ เอกสารทั้งหมดที่ผมจะต้องตรวจดู รบกวนเอามาให้วันนี้ให้หมดนะครับ เพราะไม่รู้ว่าผมจะเข้าบริษัทอีกเมื่อไหร่” ไต้ฝุ่นต่อสายจากในห้องทำงานส่วนตัวไปยังเลขาหน้าห้อง ไหน ๆ ก็เข้าบริษัทแล้วก็รีบทำทุกอย่างให้เสร็จ จะได้ไม่ต้องเข้ามาบ่อย ๆ ไม่ถึงสิบนาที แก้วใจ เลขาหน้าห้องก็หอบแฟ้มเอกสารพะรุงพะรังเข้ามาข้างใน แล้ววางลงบนโต๊ะข้างหน้าของไต้ฝุ่น “โห..นี่เยอะขนาดนี้เลยเหรอครับ” “นี่ถือว่ายังน้อยค่ะ อย่าลืมสิคะว่าคุณไต้ฝุ่นไม่ได้เข้าบริษัทมาสองอาทิตย์แล้ว รบกวนตรวจจากข้างบนนะคะ ดิฉันเรียงลำดับความเร่งด่วนไว้แล้วค่ะ” ไต้ฝุ่นได้แต่พยักหน้ารับคำเลขาของตัวเองบอก นอกจากแม่ พ่อ แล้วก็พี่ชาย ก็คงจะมีคุณแก้วใจนี่แหละที่สามารถบ่นเขาได้ เพราะเลขาวัยเกือบสี่สิบปีคนนี้ ทำงานได้ดั่งใจ และสามารถดูแลสิ่งที่ได้รับมอบหมายได้ไม่มีขาดตกบกพร่อง ไต้ฝุ่นเลยค่อนข้างที่จะเคารพเธอ ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงแค่เลขาก็ตาม นิ้วมือเรียวยาวพลิกอ่านเอกสารไปทีละหน้า ตรวจดูทุกอย่างด้วยความละเอียด ถึงแม้ไต้ฝุ่นจะดูเป็นคนไม่เอาไหน แต่เรื่องงานเขาก็ไม่เคยผิดพลาดเลยสักครั้ง “การจะเจอตัวคุณนี่ยากกว่าการซื้อบัตรคอนเสิร์ตนักร้องดังอีกนะคะ” เสียงหวานยั่วเย้าดังมาจากทางประตู เมื่อเงยหน้าขึ้นมาดู ไต้ฝุ่นก็เห็นนารินกำลังเดินตรงมายังเขา นารินคือคู่ค้าคนสำคัญ ที่ทำธุรกิจร่วมกันมานานหลายปี และที่มากกว่านั้น เธอยังเป็นคู่ขาคนโปรดของเขาอีกด้วย “มีธุระอะไรหรือเปล่า พอดีผมยุ่งอยู่ ไม่มีเวลาจะคุยด้วย” เขาก้มหน้าลงไปทำงานต่อ โดยที่ไม่ได้สนใจว่าหญิงสาวตรงหน้าจะทำอะไรต่อไป “ห่างเหินจังเลยนะคะ หรือว่ามีคู่ขาคนใหม่ที่ถึงใจกว่ารินแล้ว” ร่างระหงเดินมายืนข้างเขา แล้วโน้มตัวลงมาโอบไหล่กว้าง พลางลูบไล้ยวนเย้า ไต้ฝุ่นวางเอกสารและปากกาลงบนโต๊ะ แล้วก็เงยหน้าขึ้นมาสบตาเธอ “ยังไม่มีใครถึงใจเท่าคุณหรอก แต่ว่าตอนนี้ผมไม่ว่าง ต้องทำงานให้เสร็จก่อน เอาไว้ผมทำงานเสร็จเมื่อไหร่ จะจัดให้จนหนำใจ โอเคไหมครับ” “โอเคก็ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้นรินกลับก่อนนะคะ พอดีแวะมาธุระแถวนี้ ได้ยินว่าคุณเข้าบริษัทก็เลยแวะมาหา แต่ว่า อย่าลืมที่บอกรินนะคะ ว่าทำงานเสร็จแล้วจะจัดให้หนำใจ” นัยน์ตาเซ็กซี่เฉี่ยวคมมองยั่วยวนคนตรงหน้า ก่อนที่ริมฝีปากบางจะขบเม้มลงบนติ่งหูของเขาเบา ๆ “แล้วผมจะโทรหา” ร่างบางเดินนวยนาดออกจากห้องไป ไต้ฝุ่นมองตามแผ่นหลังที่คุ้นเคยนั่นแล้วก็ส่ายหัวอย่างเบื่อหน่าย จริงอยู่ที่นารินเป็นคู่ขาที่รู้ใจเขาที่สุด แต่คนเราทานกับข้าวซ้ำเดิมบ่อย ๆ มันก็เบื่อ แต่ที่ยังต้องติดต่อกับเธอส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะเรื่องธุรกิจ นารินคิดอะไรอยู่ในใจไต้ฝุ่นย่อมรู้ดี เธอต้องการจับเขาให้อยู่ เพื่ออำนาจและเงินทอง แต่สำหรับไต้ฝุ่นแล้ว ไม่ว่าจะด้วยทางไหน เขาก็ไม่อยากจะผูกมัดกับใครทั้งนั้น “คุณไต้ฝุ่น เอกสารครึ่งแรกเสร็จหรือยังคะ ดิฉันจะต้องส่งไปให้แผนกการเงินค่ะ” คราวนี้เป็นคุณแก้วใจเลขาหน้าห้อง เปิดประตูเข้ามาถามหาเอกสารที่เธอพึ่งเอามาให้เขาดูเมื่อชั่วโมงก่อน “โห..คุณแก้วใจครับ ผมมีแค่สองมือ แล้วก็สองตานะครับ จะไปทำเร็วอย่างนั้นได้ยังไง” “ถ้ารู้ว่ามีสองมือ สองตา คราวหลังก็เข้าบริษัททุกวันสิคะ จะได้ไม่ต้องเป็นดินพอกหางหมูอยู่แบบนี้” บ่นเสร็จ คุณเลขาหน้าห้องก็ปิดประตูลงทันที และไต้ฝุ่นก็มักจะโดนแบบนี้เป็นประจำ ซึ่งเขาเองก็ไม่ได้โกรธหรือไม่พอใจอะไร กลับกัน เขากลับรู้สึกสนุกเมื่อเห็นคุณเลขาหน้านิ่วคิ้วขมวดผูกกันจนเป็นปม ////// เวลาเกือบสี่โมงเย็น ไต้ฝุ่นก็จัดการกับเอกสารกองโตเสร็จ หลังจากเรียกคุณแก้วใจมารับเอกสารทั้งหมดไปแล้ว เขาก็เดินมายังประตูทางออกที่มีลูกน้องคนสนิทรออยู่ “นายจะไปที่ไหนก่อนครับ หรือว่าจะกลับบ้านเลย” “ไปที่คลับก่อน วันนี้มีนัด” ลูกน้องก้มหัวรับคำแล้วเดินไปเปิดประตูรถให้ผู้เป็นนายขึ้นมานั่งที่เบาะหลัง รถเก๋งสีขาวมุ่งหน้าสู่คลับชื่อดัง ถึงจะยังไม่ใช่เวลาที่ร้านจะเปิด แต่ไต้ฝุ่นก็อยากไปนั่งดื่มแล้วก็เอนกายคลายเครียดก่อน จากนั้นค่อยโทรหาคู่ขาของเขาอีกที “ช่วงนี้แกเข้าไปดูคาสิโนให้ฉันหน่อยนะ ฉันคงไม่ได้เข้าไปสักพัก อยากจะสะสางงานที่บริษัทก่อน ทิ้งให้เฮียพายุทำคนเดียว เฮียคงจะเหนื่อย” “ได้ครับนาย ผมจะดูแลให้เป็นอย่างดีครับ” ไต้ฝุ่นสั่งลูกน้องเพียงแค่นั้น แล้วก็ปิดเปลือกตาลง พักสักหน่อยคงจะช่วยคลายความเหนื่อยล้าได้บ้าง “ถึงแล้วครับนาย” เสียงของนายพัดเอ่ยบอกผู้เป็นเจ้านาย เมื่อรถคันใหญ่จอดอยู่ในที่จอดส่วนตัวของคลับชื่อดัง และที่นี่ก็เป็นอีกกิจการของไททันสเนค “อืม ขอบใจ แกไปดูที่คาสิโนก่อนก็แล้วกัน ดึก ๆ ค่อยมารับฉันอีกที” “ได้ครับนาย” ร่างสูงก้าวลงจากรถ พาตัวเองไปยังห้องพักส่วนตัวที่อยู่ชั้นบนสุดของที่นี่ ถึงจะบอกว่าร้านยังไม่เปิด แต่ที่คลับแห่งนี้ก็มีพนักงานประจำอยู่ตลอด 24 ชั่วโมง พนักงานชายยกเครื่องดื่มขึ้นมาเสิร์ฟให้เขาด้วยความเคยชิน “วันนี้คุณไต้ฝุ่นมาเร็วจังเลยนะครับ” “อืม อยากจะมาคลายเครียดหน่อย” “จะให้ผมจัดเด็กให้ไหมครับ” “ไม่ต้อง วันนี้ฉันมีนัดแล้ว” จบบทสนทนา ไต้ฝุ่นก็โบกมือเป็นสัญญาณให้พนักงานออกไป เมื่อเห็นว่าคนที่เอนหลังอยู่บนโซฟาไม่ได้ต้องการอะไรเพิ่มแล้ว พนักงานชายก็ก้มหัวเคารพก่อนที่จะออกไปจากห้องและปิดประตูเรียบร้อย ไม่นานเท่าไหร่นัก ร่างระหงที่คุ้นตาก็เดินเข้ามาข้างใน พร้อมกับหย่อนสะโพกนั่งลงข้าง ๆ เขา “รินคิดถึงคุณแทบแย่ ไม่เจอกันเป็นอาทิตย์แล้ว วันนี้รินขอหนัก ๆ เลยนะคะ” นิ้วเรียวเล็กกรีดกรายลงบนแผงหน้าอกที่มีกล้ามเป็นลอนแน่น แล้วก็ไล่ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตของเขาออกทีละเม็ด นารินเป็นคู่ขาที่รู้ใจไต้ฝุ่นที่สุด เพราะเธอเป็นคนที่ต้องการเรื่องอย่างว่าสูงมาก และมักจะชอบเป็นฝ่ายรุกก่อนอยู่เสมอ ต่างจากผู้หญิงอีกหลายคน เมื่อมาอยู่ใต้ร่างของเขาก็ทำทีเป็นเหนียมอายราวกับสาวบริสุทธิ์ผุดผ่อง ซึ่งแบบนั้นมันน่าเบื่อ ฝ่ามือหนาดันท้ายทอยของหญิงสาวให้ใบหน้าของเธอเข้ามาแนบชิด ริมฝีปากทาบทับลงบนปากบางเล็กที่แต้มสีแดงสดเอาไว้ ปลายลิ้นร้อนเกี่ยวพันดูดดื่มอยู่กับลิ้นเล็กข้างในที่สู้ไม่มีถอย จูบเชื่องช้าก็กลายเป็นร้อนแรงในเวลาไม่ถึงนาที “อื้อ ฝุ่น บีบแรง ๆ เลยค่ะ” เสียงหวานอื้ออึงร้องขอให้ฝ่ามือที่กอบกุมอยู่ที่เต้าใหญ่ออกแรงบีบเคล้นให้มากขึ้น นี่ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่งที่ไต้ฝุ่นชอบมีอะไรกับนารินที่สุด เธอชอบความรุนแรงถึงใจ และนั่นก็เป็นสิ่งที่เขาชอบเหมือนกัน “จะเอาให้เดินไม่ได้สักสามวัน” เสียงทุ้มกระซิบลงข้างใบหู ก่อนที่จะพลิกให้ร่างระหงนั้นนอนลงบนโซฟาตัวใหญ่ แล้วเขาก็จัดการปลดเปลื้องพันธนาการของเธอออกจนหมด ร่างหนักถาโถมเข้าทาบทับ เล้าโลมลงบนร่างกายหญิงสาวที่แอ่นกายเบียดเสียดเนื้อตัวของเขา โพรงปากร้อนครอบลงบนยอดอกที่ส่ายไปมาเชิญชวนให้ก้มลงดูดกิน “ฝุ่น ใส่เข้ามาเถอะ รินไม่ไหวแล้ว” “ใจร้อนเหมือนเดิมเลยนะ” ไต้ฝุ่นล้วงถุงยางอนามัยออกมาจากกระเป๋ากางเกง ฉีกซองสีเงินนั่นออกและกำลังจะสวมมันลงไปบนแก่นกายแข็ง “ทำมาก็ตั้งหลายรอบแล้ว ฝุ่นจะไม่ยอมสดกับรินเลยเหรอคะ” “ไม่ล่ะ ผมไม่อยากผิดพลาด” ไม่ใช่แค่ไม่อยากผิดพลาด แต่คนอย่างนารินมีอะไรกับเขาคนเดียวเสียที่ไหน ใครปรนเปรอถูกใจเธอก็ไปกับคนนั้น ระหว่างที่ไม่เจอเขา ก็ใช่ว่าเธอจะอดอยากปากแห้งเสียเมื่อไหร่ มือหนาดันขาเรียวให้ตั้งฉากบนโซฟาแล้วก็ดันแท่งร้อนเข้าไปข้างในจนสุด สะโพกหนายกขึ้นแล้วทิ้งน้ำหนักกระแทกลงใส่คนใต้ร่างอย่างไม่ปราณี “อ๊า ฝุ่น” เสียงกระเส่าดังระงมอยู่ในห้องส่วนตัว ปะปนกับเสียงเนื้อกระทบที่ไม่เบาลงเลยแม้แต่นิดเดียว ไต้ฝุ่นจับเธอพลิกหงายไปหลายท่า รักษาคำพูดที่บอกว่าจะทำให้หนำใจ นารินเองก็สู้ไม่ถอย ร่างเล็กแอ่นรับทุกแรงกระแทกกระทั้น เธอแตะขอบปลายฟ้าไปแล้วหลายรอบ ต่างจากคนตัวโตที่ยังขยับเข้าออกอยู่ในช่องทางรักของเธอ ไม่มีทีท่าว่าพ่องูยักษ์คนนี้จะถึงฝั่งง่าย ๆ กว่าสามชั่วโมงที่เขาบรรเลงจังหวะหนักหน่วงเข้าหา ในที่สุดน้ำขุ่นข้นก็ทะลักออกมาเต็มเครื่องกั้น ไต้ฝุ่นถอนแก่นกายตัวเองออก ดึงถุงยางอนามัยนั้นทิ้งลงถังขยะ จัดการเช็ดทำความสะอาดตัวเองเรียบร้อย พร้อม ๆ กับนารินที่จัดแจงแต่งตัวเสร็จพอดี “วันนี้คุณก็จะไม่ไปค้างกับรินเหรอคะ” เสียงหวานเอ่ยออดอ้อนออเซาะอย่างเช่นทุกที และคำตอบที่เธอได้รับกลับมาก็เหมือนเดิมทุกครั้ง “คุณก็รู้ว่าผมไม่ชอบไปค้างห้องคนอื่น มันนอนไม่หลับ” “ถ้าอย่างนั้น ขอรินไปค้างกับคุณสักครั้งได้ไหมคะ” นารินยังคงพยายามที่จะเข้าไปในเขตหวงแหนของชายหนุ่ม แต่ไม่ว่ากี่ครั้งมันก็ไม่เคยสำเร็จ “ผมไม่ชอบให้คนอื่นมาค้างที่ห้องผมเหมือนกันครับ วันนี้พอแค่นี้ดีกว่านะ ขาคุณสั่นขนาดนั้น คงทำอะไรต่อไม่ได้แล้วล่ะ” ไต้ฝุ่นตอบกลับด้วยใบหน้าเรียบเฉย พลางจัดเสื้อเชิ้ตของตัวเองให้เข้าที่ ในเมื่อทำอะไรไม่ได้นารินจึงขอตัวกลับไปก่อน “ไอ้พัด เตรียมเอารถออก” เสียงทุ้มกรอกไปตามสาย สั่งลูกน้องให้เตรียมตัว จะได้กลับบ้านไปพักผ่อนเสียที //////////////////////////////////////// กวนประสาทเป็นที่หนึ่งค่ะ เฮียฝุ่นผู้มีนิสัยตรงข้ามกับพี่ชาย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more