2.สนใจ
1059 Words
"งั้นคุณหมอพอจะมีเวลาคุยกันหน่อยมั๊ยละครับ ผมคิดว่าผมพอจะช่วยคุณหมอได้นะครับ"
"ได้ซิครับ งั้นเราแลกช่องทางการติดต่อกันไว้สักหน่อยนะครับ" เปรมมนัสกล่าวยิ้ม ๆ
"ยินดีครับ"
"งั้นผมขอไปปรึกษากับเพื่อนก่อน ถ้าได้ความว่าไงจะติดต่อมานะครับ ผมลาเลยแล้วกัน ขอบคุณครับ สวัสดีครับ"
"ได้ครับคุณหมอ ยินดีครับ สวัสดีครับ"
หลังจากกลับออกมาจากคลิเภสัชกรแล้ว เปรมมนัสขับรถวนรอบ ๆ ชุมชนแถบนี้อีกครั้งพบว่าถนนหนทางสะดวกดี และไม่มีคลินิกเฉพาะทางด้านนี้เลย และที่สำคัญเขารู้สึกชอบที่แถว ๆ นี้แล้วซิ่ หลังจากขับรถวนสักพักจึงกลับเข้ามาที่บริษัท
@บริษัท เอ.พี.จำกัด
เปรมมนัสเข้ามาในบริษัทในเวลาบ่ายเศษ ๆ และต่อสายโทรศัพท์หาใครบางคน
สายโทรออก
ปลายสาย: อือ ว่า
เปรมมนัส: อยากให้นายมาดูที่ที่นึง ทางเข้าออกสะดวกดีและไม่มีคลินิกเฉพาะทางที่ระแวกนั้นเลย มีแต่ร้านขายยา
ปลายสาย: เอาซิ วันไหนนัดมาเลย
เปรมมนัส: ฉันไปคุยกับเจ้าของร้านเภสัชมาบอกว่าช่วยหาที่หาทางให้ได้ว่ะ ฉันสนใจดีกว่าเราไปสุ่มหาเองนะ
ปลายสาย: ก็ลองดูไม่เสียหาย ถ้าค่าคอมฯ แพงไปก็เปลี่ยนทำเลก็แค่นั้น
เปรมมนัส: โอเคเลย บาย
ปลายสาย: บาย
เปรมมนัส กดวางสาย
เปรมมนัสพาร์ท
"ทำไมรู้สึกห่วงยัยผีติบนั่นจังว๊ะ ไม่ใช่ญาติไม่ใช่น้องสักหน่อย จะเป็นอะไรมากบ้างหรือเปล่า ปวดท้องทุกรอบประจำเดือนยังไม่อยากไปหาหมออีก ถ้าเป็นน้องเป็นนุ่งนะจะจับตีเสียให้เข็ดเลย"
..เฮ๊อ... เปรมมนัสได้แค่คิดในใจ แต่เผลอถอนหายใจแรง ๆ ออกมาจริง
อีกด้านที่เพิ่งเข้าใหม่ถึงกับตัวเกร็ง
"เอ่อ..คุณเปรมมนัสครับ ผมมีแฟ้มมาเสนอเซ็นครับ จะต้องใช้ภายในวันพรุ่งนี้ครับ" ผู้จัดการวัยกลางคน นำแฟ้มมาวางแล้วถอยออกมายืนที่หน้าโต๊ะ
"ออ รอรับกลับไปได้เลย ขอผมอ่านแป๊บ"
"ครับ ได้ครับ"
"เสร็จแล้วครับผู้จัดการมีอีกมั๊ยครับ" เปรมมนัสยื่นแฟ้มที่เซ็นเสร็จแล้วให้แล้วสบตากับผู้จัดการวัยกลางคนเพียงชั่วครู่
"ไม่มีแล้วครับ ขอบคุณครับ" ผู้จัดการวัยกลางคนรับแฟ้มมาด้วยความพินอบพิเทาแล้วเดินออกจากห้องไปดูรีบเร่งอยู่ในที
หลังจากผู้จัดการออกไปแล้วเขาจึงนั่งสะสางงานต่อจนได้เวลาเย็นค่ำ รู้สึกเมื่อยล้าสายตาจึงเอนหลังพิงพนักเก้าอี้แล้วหลับตานิ่งสักพัก
ครื่ด....ครึ่ด....(เสียงโทรศัพท์ที่ตั้งเป็นระบบสั่น) เปรมมนัสจึงหยิบมาดูพบว่าเป็นเบอร์ของหมอกีเพื่อนรักจึงรีบกดรับและกรอกเสียงเข้าไปทันที
ปกรณ์: ผมว่างวันนี้ ออกไปดูสถานที่เลยมั๊ย
เปรมมนัส: ออได้ครับคุณหมอกี ผมได้เสมอครับ
ปกรณ์: เจอกันที่บริษัทของนายเลย เดี๋ยวฉั๊นเอารถไปรับที่นั่นแล้วไปด้วยกัน
เปรมมนัส: ได้ครับ ถึงแล้วบอกด้วยแล้วกัน
ปกรณ์: โอเค แค่นี้นะ แล้วสัญญาณก็ถูกตัดไป
30 นาทีผ่านไป
เสียงข้อความเตือนขึ้น
ปกรณ์: ผมรอที่ลานจอดรถนะครับบอส
เปรมมนัส: โอเคครับคุณหมอ ผมกำลังไป
ตัดมาที่นายแพทย์ปกรณ์
เขาจ้องมองที่ลิฟท์ สักพักก็ได้ยินเสียงลิฟท์เปิดและคนที่เขาเฝ้ามองหาก็ปรากฎตัวขึ้น "ทางนี้นัท "
"โอ เค" เปรมมนัสรีบเดินไปที่รถเพื่อนรักที่จอดรออยู่ก่อนแล้วและเปิดประตูเข้าไปนั่ง แล้วล้วงโทรศัพท์มาจากกระเป๋ากางเกงขึ้นมากดอะไรบางอย่างมุมปากยกยิ้มแล้วเก็บไว้เหมือนเดิม
"นัดใครว๊ะ"
"หมอตี๋ ร้านเภสัชแถว ๆ นั้น เค้าบอกว่าเค้าช่วยเราเรื่องหาทำเลได้ ต้องไปที่ร้านขายยานั่นก่อน"
"โอเค บอกทางมาเลย"
"ได้ครับเพื่อน"
สักพักสองบอสก็มาถึงจุดมุ่งหมาย เขาเลือกที่จะจอดรถที่ด้านข้างของร้านขายยาเพราะถนนไม่แออัดและมีที่ให้จอดมากกว่า
@ร้านขายยาเภสัชกร
"ร้านอยู่ทางนั้นกร"
"อือ นำไปซิ"
ทั้งสองเดินเข้าไปในร้านขายยา
"สวัสดีครับคุณหมอ ผมพร้อมแล้วครับ ไปได้เลยครับ อยู่ไกลออกไปอีกหน่อย แต่ถนนโล่งไม่แออัดครับ เดี๋ยวผมขับรถนำไปนะครับ"
"โอเคครับ" เปรมมนัสเอ่ยรับคำ
"ปะ นายกรขึ้นรถ"
"เออ" ปึ่ก ปึก (เสียงปิดประตูรถ)
"ตามรถเก๋งยี่ห้อxx ทะเบียนxxxxคันนั้นไปเลย คันที่เปิดสัญญาณไฟเลี้ยวอยู่นั่นไง" เปรมมนัสชี้เป้า
"โอเค ได้จะไม่ให้คลาดสายตาเลย" ปกรณ์เอ่ยยิ้ม ๆ
แล้วรถของเภสัชกรหนุ่มก็จอดลงที่สถานที่แห่งหนึ่งเป็นตึกเดี่ยวสองชั้น ชั้นล่างยกพื้นสูงพอประมาณ มีสถานที่จอดรถรองรับได้ประมาณ 10-15 คัน
"เฮ่ย ทำเลดีนะ นายว่าไงนัท"
"อืมดี แต่ต้องคุยราคากันก่อน"
ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก (เสียงเคาะกระจกของผู้ที่นำทางมา) ปกรณ์จึงลดกระจกลง
"ครับ/ ปะ นายกรลง" เปรมมนัสเภสัชกรยิ้ม ๆ และหันไปชวนเพื่อนรักลงรถ
"ที่นี่เป็นที่ของผมเองครับ ครั้งแรกผมว่าอยากเปิดร้านขายยาครบวงจร แต่ติดตรงที่ผมเปิดที่สาขานั้นแล้ว และคนของใจก็สะดวกที่นั่น ที่นี่ก็เลยว่างเปล่า ผมให้เซ้งในราคากันเองครับ ถ้าคุณหมอสนใจก็ทำสัญญาได้เลย รับรองว่ามีคนไข้แน่นอนครับ ฝีมือดีซ๊ะอย่างไกลแค่ไหนคนไข้ก็มาครับ" เภสัชกรหนุ่มพูดยิ้ม ๆ
"ผมก็แค่แพทย์ซีเนียร์ที่ผันมาทำธุรกิจส่วนตัวน่ะครับ แต่ไม่อยากลืมวิชาเดิมก็เลยหาที่เปิดคลินิกร่วมกับเพื่อนครับ" เปรมมนัสพูดตามความจริง
"ดีครับ ผมชอบพวกอุดมการณ์ จะเป็นอะไรก็ได้ แต่อยาลืมของเดิม"
สองหนุ่มหันไปสบตากันเพียงครู่แล้วยิ้มในหน้า "งั้นโอเค ผมตกลงเช่าครับ"
- Writer
